Ryjówek etruski

Ryjówek etruski
Suncus etruscus[1]
(Savi, 1822)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

ryjówkokształtne

Rodzina

ryjówkowate

Podrodzina

zębiełki

Rodzaj

ryjówek

Gatunek

ryjówek etruski

Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]
Status iucn3.1 LC pl.svg
Zasięg występowania

Ryjówek etruski[3], ryjówka etruska[4] (Suncus etruscus) – gatunek owadożernego ssaka z rodziny ryjówkowatych[5].

Nazewnictwo

W polskiej literaturze zoologicznej gatunek ten oznaczany był nazwą „ryjówka etruska”[4]. W wydanej w 2015 roku przez Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk publikacji „Polskie nazewnictwo ssaków świata” nazwę „ryjówka” zarezerwowano dla rodzaju Sorex. Dlatego też gatunkowi S. etruscus nadano nową nazwę „ryjówek etruski”[3].

Występowanie

Występuje w Południowej Europie, południowej Azji i północnej Afryce.

Wygląd

Małe, ruchliwe zwierzę z długim, wąskim i gładkim ryjkiem. Długość głowy i tułowia od 35 do 48 mm, ogona od 24 do 29 mm. Masa ciała 1,3-2 g. Jest najmniejszym ze znanych żyjących obecnie ssaków. Długi ogon jest pokryty pojedynczymi dłuższymi szczeciniastymi włoskami. Zęby są białe. Barwa ciała ciemna.

Środowisko

Gęsto porośnięte wilgotne tereny, lasy, ogrody, uprawy, często nad brzegami strumieni[6].

Tryb życia

Tryb życia głównie nocny z niewielkimi wyjątkami. Jest samotnikiem. Dobrze się wspina. W okresach zimna lub w razie niedoborów pokarmu zapada w głęboki letarg na wiele godzin. Temperatura ciała wtedy spada i w ten sposób zmniejsza ono zapotrzebowanie na energię i mniej je[6].

Rozród

2 mioty w roku. Żyje do 1,5 roku. Ciąża trwa 2-6 tygodni, samica rodzi 5-10 młodych, nagich i ślepych, które po 20 dniach ssania stają się samodzielne[6].

Pożywienie

Ryjówki etruskie żywią się głównie owadami.

Przypisy

  1. Suncus etruscus, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).
  2. S. Aulagnier i inni, Suncus etruscus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2021 [online], wersja 2020-3 [dostęp 2021-02-14] (ang.).
  3. a b Nazwa polska za: Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 68. ISBN 978-83-88147-15-9.
  4. a b Kazimierz Kowalski (redaktor naukowy), Adam Krzanowski, Henryk Kubiak, G. Rzebik-Kowalska, L. Sych: Mały słownik zoologiczny: Ssaki. Wyd. IV. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1991. ISBN 83-214-0637-8.
  5. Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Suncus etruscus. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 2013-07-13]
  6. a b c Ewa. Żuchowska, Ssaki, wyd. Wyd. 2, Warszawa: MUZA, 1995, ISBN 83-7079-404-1, OCLC 751420339 [dostęp 2018-09-15].

Media użyte na tej stronie

Status iucn3.1 LC pl.svg
Autor: unknown, Licencja: CC BY 2.5
Wikispecies-logo.svg
Autor: (of code) -xfi-, Licencja: CC BY-SA 3.0
The Wikispecies logo created by Zephram Stark based on a concept design by Jeremykemp.
Etruscan Shrew area.png
(c) IUCN Red List of Threatened Species, species assessors and the authors of the spatial data., CC BY-SA 3.0
Etruscan Shrew (Suncus etruscus) range (blue — native, red — introduced, dark gray — probably extant origin uncertain)
Suncus etruscus crop.jpg
Autor: , Licencja: CC-BY-SA-3.0
Suncus etruscus, the smallest mammal of the world. Portrait over hand for comparison.