Ryjewo

Ryjewo
wieś
Ilustracja
Kościół pw. bł. Michała Kozala
Państwo

 Polska

Województwo

 pomorskie

Powiat

kwidzyński

Gmina

Ryjewo

Liczba ludności (2006)

2914

Strefa numeracyjna

55

Kod pocztowy

82-420[1]

Tablice rejestracyjne

GKW

SIMC

0156357

Położenie na mapie gminy Ryjewo
Mapa konturowa gminy Ryjewo, w centrum znajduje się punkt z opisem „Ryjewo”
Położenie na mapie Polski
Położenie na mapie województwa pomorskiego
Mapa konturowa województwa pomorskiego, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Ryjewo”
Położenie na mapie powiatu kwidzyńskiego
Mapa konturowa powiatu kwidzyńskiego, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Ryjewo”
Ziemia53°50′39″N 18°57′38″E/53,844167 18,960556
Stacja kolejowa Ryjewo

Ryjewo (niem. Rehhof[2], dawniej Zieglershuben[3]) – wieś w północnej Polsce w województwie pomorskim, w powiecie kwidzyńskim, w gminie Ryjewo, której jest siedzibą. Położona na prawym brzegu Wisły, w północnej części Niziny Kwidzyńskiej, ok. 10 km na północ od Kwidzyna, na trasie linii kolejowej Malbork-Kwidzyn-Grudziądz (stacja Ryjewo) i przy skrzyżowaniu dróg wojewódzkich nr 525 i 607.

Wieś królewska Ryjowo położona była w II połowie XVI wieku w województwie malborskim[4]. W latach 1946–1975 należała do województwa gdańskiego, a od 1975 do 1998 do województwa elbląskiego.

Historia

Nazwa wsi znana była już w XIV w. W okresie krzyżackim znajdował się tu folwark zakonny, który spłonął w 1622 r. W XVI w. w rejonie Ryjewa eksploatowano bogate złoża rudy darniowej, przetapiane następnie w miejscowych piecach hutniczych m.in. na kule armatnie, używane w wojnach Stefana Batorego i Zygmunta III Wazy[5].

Wieś została osadzona na prawie długoterminowej dzierżawy przez mennonitów w 1742. W jej skład wchodził również majątek leśny Oberforsterei Rehhof. Po I rozbiorze Polski w 1772 znalazła się w granicach Królestwa Prus. W 1801 włączona została do ekonomii malborskiej.

W 1895 zbudowano kościół ewangelicki, a w 1909 kościół katolicki. Ryjewo uzyskało połączenie kolejowe w 1883 – Kolej Miast Nadwiślańskich. W 1868 we wsi znajdowały się 74 budynki, 39 domów, 309 mieszkańców, 173 katolików, 122 ewangelików oraz 14 dysydentów. Nadleśnictwo Ryjewo posiadało 72 domy, 587 mieszkańców, 302 katolików, 278 ewangelików, 4 dysydentów i 3 żydów.

Pod koniec II wojny światowej Ryjewo ponownie znalazło się w granicach Polski – wpierw w Okręgu Mazurskim (Okręg IV) Ziem Odzyskanych, a następnie włączono je 29 maja 1946 do województwa gdańskiego[6]; a ludność niemiecką wysiedlono.

Wieś o układzie ulicówki i usytuowanych naokoło kolonii. Krajobraz kulturowy mocno zmieniony z powodu znacznego rozwoju wsi na przełomie XIX i XX w.

Infrastruktura

W Ryjewie istnieją: placówka Ochotniczej Straży Pożarnej, Niepubliczny Zakład Podstawowej Opieki Zdrowotnej, Zespół Szkół, Dom Pomocy Społecznej „Słoneczne Wzgórze”, Gminny Klub Sportowy Relax Ryjewo ze specjalizacją w piłce nożnej (klasa okręgowa Pomorskiego Związku Piłki Nożnej, grupa gdańska II), Gminny Uczniowski Klub Sportowy Bellator Ryjewo (piłka ręczna).

Corocznie w ryjewskiej hali sportowej rozgrywany jest Turniej Halowej Piłki Nożnej, który na stałe wpisał się w kalendarium sportowych imprez w Ryjewie.

Zabytki

Według rejestru zabytków NID[7] na listę zabytków wpisane są:

  • kościół pw. Świętej Rodziny, ul. Grunwaldzka 40, 1908-1910, nr rej.: A-1437 z 11.02.1994
  • cmentarz przy kościele, pocz. XX, nr rej.: j.w.
  • plebania, 1910, nr rej.: j.w.
  • kościół ewangelicki, obecnie rzymskokatolicki parafialny pw. bł. Biskupa Kozala, ul. Jana Pawła II, 1895, nr rej.: A-1294 z 5.12.1989
  • pastorówka z ogrodem, obecnie przedszkole, ul. Grunwaldzka 60, 1900, nr rej.: A-1496 z 5.12.1994.

Pomezańskie Sanktuarium Świętej Rodziny to kościół zbudowany w stylu neogotyckim. Wnętrze trójnawowe, ze sklepieniami gwiaździstymi, wieża podwyższona o iglicę w kształcie pinakla. Co roku w pierwszą niedzielę po 15 sierpnia odbywa się ogólnodiecezjalny odpust pod przewodnictwem ordynariusza elbląskiego.

Kościół bł. Michała Kozala Biskupa i Męczennika zbudowany był w 1895 na potrzeby miejscowych protestantów i służył im do II wojny światowej, podczas której został doszczętnie zniszczony. Na początku lat 90. XX w. ludność miejscowa odbudowała kościół.

We wsi znajduje się ponadto gospodarstwo mennonickie z 1779[8].

Kalendarium

  • 1387 – po raz pierwszy w dokumentach pojawiła się nazwa Rehehof (Rehhof);
  • 1466–1772 – wieś w granicach Królestwa Polskiego w województwie malborskim;
  • 1472 – w ekonomii malborskiej;
  • 1565 – występuje pod nazwą Reyowo i Regoff;
  • 1622 – pożar strawił folwark ryjewski;
  • 1742 – akcja osiedlania mennonitów w okolicach Ryjewa;
  • 1745 – liczy 30 dymów (gospodarstw domowych);
  • 1772 – wieś w granicach Królestwa Prus;
  • 1785 – folwark należał do Lehwarcka z Ryjewa, który odziedziczył go po ojcu;
  • 1801 – włączenie do ekonomii malborskiej i podporządkowanie urzędowi w Sztumie;
  • 1883, 15 sierpnia – oddano do użytku ryjewski odcinek kolei nadwiślańskiej;
  • 1895 – zbudowano kościół ewangelicki;
  • 1898, 1 października – włączenie Sarnowa i Cegiełkowa do Ryjewa;
  • 1908–1909 – budowa kościoła katolickiego;
  • 1918 – powstanie ochotniczej straży pożarnej;
  • 1919 – budowa kurortu uzdrowiskowego (od 1965 dom pomocy społecznej);
  • 1919–1954 – w powiecie kwidzyńskim;
  • 1945 – ponowne włączenie do Polski; wysiedlenie ludności niemieckiej;
  • 1946–1975 – w województwie gdańskim;
  • 1954–1975 – w powiecie sztumskim;
  • 1975–1998 – w województwie elbląskim;
  • 1999, 1 stycznia – w powiecie kwidzyńskim w województwie pomorskim.

Wspólnoty wyznaniowe

Zobacz też

Przypisy

  1. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1128 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  2. Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości. (M.P. z 1946 r. nr 142, poz. 262).
  3. Zieglershuben, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIV: Worowo – Żyżyn, Warszawa 1895, s. 589.
  4. Prusy Królewskie w drugiej połowie XVI wieku : suplement. Cz. 1, Mapy, plany, Warszawa 2021, k. 1.
  5. Dariusz Podbereski, Marcin S. Wilga: Wędrówki przyrodnicze. Trasy wycieczek przyrodniczych. Gdańsk: Wydawnictwo Gdańskie, 1995, s. 127. ISBN 83-85843-48-5.
  6. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 29 maja 1946 r. ws. tymczasowego podziału administracyjnego Ziem Odzyskanych (Dz.U. z 1946 r. nr 28, poz. 177).
  7. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo pomorskie, Narodowy Instytut Dziedzictwa, 24 listopada 2022, s. 57 [dostęp 2020-03-15].
  8. Piotr Skurzyński: Warmia, Mazury, Suwalszczyzna. Warszawa: Sport i Turystyka – Muza, 2004, s. 50. ISBN 83-7200-631-8.
  9. Dane według wyszukiwarki zborów, na oficjalnej stronie Świadków Jehowy jw.org [dostęp 2020-08-02].

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Pomeranian Voivodeship location map.svg
Autor: SANtosito, Licencja: CC BY-SA 4.0
Location map of Pomeranian Voivodeship. Geographic limits of the map:
  • N: 54.92 N
  • S: 53.40 N
  • W: 16.65 E
  • E: 19.75 E
Wikimedia Community Logo.svg
Logo społeczności Wikimedia. Proszę zauważyć, że w przeciwieństwie do większości logotypów związanych z ruchem Wikimedia, to logo nie jest zarejestrowane jako znak towarowy.
Ryjewo (gmina) location map.png
Autor:
OpenStreetMap contributors
, Licencja: CC BY-SA 2.0
Mapa gminy Ryjewo, Polska
Powiat kwidzyński location map.png
Autor:
OpenStreetMap contributors
, Licencja: CC BY-SA 2.0
Mapa powiatu kwidzyńskiego, Polska
RyjewoA771.JPG
Autor: Ciacho5, Licencja: CC BY-SA 3.0
Stacja kolejowa w Ryjewie, województwo pomorskie
Kosciol Kozala Ryjewo.JPG
Autor: WKac, Licencja: CC BY-SA 4.0
Ryjewo - Kościół parafialny bł. Michała Kozala
POL gmina Ryjewo COA.gif
Herb wsi i gminy Ryjewo.