Rynna Szulakiewicza

Mięguszowiecki Szczyt C.jpg

Rynna Szulakiewicza – najwybitniejsza wklęsła formacja skalna w północno-zachodniej ścianie Mięguszowieckiego Szczytu w polskich Tatrach Wysokich. Odgałęzia się od Żlebu Hińczowej w najwyższym punkcie Wielkiej Galerii Cubryńskiej i biegnie prosto jak strzelił na Mięguszowiecki Przechód w zachodniej grani Mięguszowieckiego Szczytu. Jest głęboko wcięta w kruchą, rudo-czerwoną skałę[1].

Rynną Szulakiewicza prowadzi droga wspinaczkowa. W rynnie znajdują się dwa progi; jeden w środkowej części, drugi tuż pod Zachodem Janczewskiego. Obydwa można obejść po lewej stronie. Pierwsze przejście Józef Bizoń i Stanisław Szulakiewicz 23 lipca 1909 r.[1]

Nazwę tej formacji skalnej nadał Władysław Cywiński w 2003 r. Upamiętnił nią Stanisława Szulakiewicza, autora kilku pierwszych przejść w Tatrach[1].

Przypisy

  1. ↑ a b c Władysław Cywiński, Mięguszowieckie Szczyty. Przewodnik szczegółowy, tom 10, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2003, ISBN 83-7104-031-8

Media użyte na tej stronie

Mięguszowiecki Szczyt C.jpg
Autor: Foto:Adam Opioła, opis:Jerzy Opioła, Licencja: CC BY-SA 4.0
Mięguszowiecki Szczyt, ściana północno-zachodnia