Ryszard Barycz

Ryszard Barycz

Data i miejsce urodzenia	17 marca 1924 Lwów, Polska
Data i miejsce śmierci	28 lipca 2010 Warszawa
Zawód	aktor
Lata aktywności	1946–2010
Odznaczenia

Ryszard Barycz w latach 60. XX wieku

]]

Grób aktora na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie

Ryszard Barycz (ur. 17 marca 1924 we Lwowie, zm. 28 lipca 2010 w Warszawie) – polski aktor teatralny, filmowy i telewizyjny.

Życiorys

W teatrze zadebiutował 20 listopada 1946. W 1948 został absolwentem Studia Aktorskiego Iwa Galla w Gdańsku i zdał eksternistyczny egzamin aktorski, a w 1954 został absolwentem Państwowego Instytutu Sztuki Teatralnej w Łodzi.

Występował w wielu polskich teatrach: Teatrze Wybrzeże w Gdyni (1946–1949), Teatrze im. Stefana Jaracza w Łodzi (1949–1954), warszawskich – Teatrze Nowej Warszawy (1954–1955), Teatrze Młodej Warszawy (1955–1956), Teatrze Powszechnym (1956–1963), Teatrze Dramatycznym (1963–1970). Od 1970 był aktorem warszawskiego Teatru Współczesnego.

Pochowany został na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 212-2-26/27)^[1].

Role teatralne

• 1946 – Mickiewiczowskie ballady (reż. Halina Gallowa)
• 1946 – Homer i Orchidea jako Echefron (reż. I. Gall)
• 1947 – Żeglarz jako Rzeźbiarz (reż. I. Gall)
• 1947 – Jak wam się podoba jako Orland (reż. I. Gall)
• 1947 – Balladyna jako Służący (reż. I. Gall)
• 1948 – Pan inspektor przyszedł jako Eryk Birling (reż. I. Gall)
• 1948 – Wesele jako Pan Młody (reż. I. Gall)
• 1948 – Taniec księżniczki jako Jerzy (reż. Konrad Łaszewski)
• 1948 – Pan Jowialski jako Ludmir (reż. I. Gall)
• 1949 – Maria Stuart jako Botwel (reż. I. Gall)
• 1950 – Dom otwarty (reż. Leon Łuszczewski)
• 1950 – Wieczór Trzech Króli jako Antonio (reż. I. Gall)
• 1951 – Pan Geldhab jako Lubomir (reż. Stanisław Łapiński)
• 1951 – Sługa dwóch panów jako Florindo (reż. Włodzimierz Kwaskowski)
• 1952 – Rewizor jako Abdulin (reż. S. Łapiński)
• 1953 – Wesołe kumoszki z Windsoru jako Fenton (reż. Ryszard Ordyński)
• 1953 – Bonaparte i Sułkowski (Znaki wolności) jako Józef Sułkowski (reż. L. Łuszczewski, K. Łaszewski)
• 1955 – Romantyczni jako Percinet (reż. Wiktor Biegański)
• 1957 – Maszyna do pisania jako Pascal i Maxime (reż. Krystyna Zelwerowicz)
• 1957, 1976 – Wojna i pokój jako Andrzej Książę Bołkoński (reż. Irena Babel)
• 1958 – Elżbieta, królowa Anglii jako Essex (reż. Henryk Szletyński)
• 1959 – Hamlet jako Laertes
• 1959 – Fircyk w zalotach jako Fircyk
• 1960 – Szatan z siódmej klasy jako Camil de Berier, oficer napoleoński (reż. Maria Kaniewska)
• 1960 – Burza jako Kaliban (reż. Krystyna Skuszanka)
• 1960 – Kaukaskie kredowe koło jako Szalwa Azaratelli; Chłop II (reż. I. Babel)
• 1960 – Król w kraju rozkoszy jako król (reż. Wanda Laskowska)
• 1960 – Cyd jako Don Rodrygo (reż. I. Babel)
• 1961 – Głupiec jako sędzia (reż. I. Babel)
• 1962 – Heloiza i Abelard jako Abelard (reż. I. Babel)
• 1962 – Siedmiu przeciw Tebom / Antygona jako Eteokles (reż. I. Babel)
• 1962 – Skandal w Hellbergu jako Kuno Gelehrt (reż. Jacek Szczęk)
• 1963 – Trzej muszkieterowie jako kardynał Richelieu (reż. I. Babel, J. Szczęk)
• 1964 – Letnicy jako Riumin (reż. Ludwik Rene)
• 1966 – Romulus Wielki jako Emilian (reż. L. Rene)
• 1968 – Idiota jako Gania (reż. Stanisław Brejdygant)
• 1968 – Kroniki królewskie jako Mikołaj Radziwiłł Rudy (reż. L. Rene)
• 1969 – Maria Stuart jako Melvil (reż. Erwin Axer)
• 1970 – Marchołt gruby a sprośny jako Organista; Król (reż. L. Rene)
• 1972 – Macbett (sztuka Eugène Ionesco) jako oficer, Biskup (reż. E. Axer)
• 1974 – Grupa Laokoona jako członek jury I (reż. Zygmunt Hübner)
• 1975 – Moja wojna, moja miłość jako ojciec Marka (reż. Janusz Nasfeter)
• 1975 – Rzecz listopadowa jako pan III (reż. E. Axer)
• 1977 – Kordian jako Kuruta, Szlachcic (reż. E. Axer)
• 1978 – Rozmowy z katem jako Jürgen Stroop (reż. Stanisław Bieliński)
• 1978 – Tragiczna historia Hamleta jako Claudius (reż. I. Babel)
• 1979 – Operetka jako książę Himalaj (reż. Józef Gruda)
• 1979 – Śnieg jako Tadeusz (reż. Marek Wilewski)
• 1982 – Pastorałka jako Melchior (reż. Maciej Englert)
• 1983 – Sen nocy letniej jako Egeusz (reż. M. Englert)
• 1985 – Trzy siostry jako Wierszynin (reż. M. Englert)
• 1987 – Mistrz i Małgorzata jako Kajfasz (reż. M. Englert)
• 1991 – Wieczór Trzech Króli jako kapitan okrętu (reż. M. Englert)
• 1993 – Wizyta starszej pani jako Ochmistrz (reż. Wojciech Adamczyk)
• 1995 – Martwe dusze jako prokurator (reż. M. Englert)
• 1997 – Noc listopadowa jako Konrad (reż. Jerzy Grzegorzewski)
• 2000 – Noc Listopadowa. Nowa wersja jako reżyser (reż. J. Grzegorzewski)
• 2002 – Wniebowstąpienie jako Portier; Barman; Kioskarz (reż. M. Englert)
• 2004 – Nieznajoma z Sekwany jako pan we fraku (reż. Agnieszka Glińska)
• 2005 – Seks, chemia i latanie jako Gustaw (reż. Marcin Sosnowski)
• 2008 – Proces jako woźny w banku (reż. M. Englert)

Teatr Telewizji

• 1956 – Skowronek jako hrabia Warwick (reż. Czesław Szpakowicz)
• 1962 – Świętoszek (reż. Tadeusz Byrski)
• 1967 – Pan Damazy jako Seweryn (reż. Józef Słotwiński)
• 1968 – Kobieta w trudnej sytuacji jako inspektor (reż. Czesław Wołłejko)
• 1969 – Drugi strzał (reż. J. Słotwiński)
• 1971 – Spektakl w teatrze Forda jako Rathbone (reż. Andrzej Zakrzewski)
• 1971 – Rafał Olbromski (Popioły) jako De With (reż. Kazimierz Braun)
• 1972 – Amerykańska guma do żucia pinky jako kapitan. Wapiennik (reż. J. Słotwiński)
• 1974 – Popiół i diament jako Teleżyński (reż. Z. Hübner)
• 1975 – Arszenik i stare koronki jako pastor Harper (reż. M. Englert)
• 1982 – Irydion jako Arystomachus (reż. Jan Englert)
• 1988 – 12 krzeseł (reż. Konstanty Ciciszwili)
• 1989 – Żegnaj, laleczko (reż. Laco Adamík)
• 2007 – Pierwszy września jako narrator-Leopold (reż. Krzysztof Lang)

Filmografia

• 1950 – Warszawska premiera jako poeta, przyjaciel Wolskiego
• 1951 – Młodość Chopina jako Godebski
• 1956 – Zemsta jako Wacław Milczek, syn Rejenta
• 1957 – Deszczowy lipiec jako Andrzej Nowicki
• 1957 – Król Maciuś I jako kapitan gwardii
• 1958 – Noc poslubna jako polski oficer
• 1960 – Szatan z siódmej klasy jako Camil de Berier, oficer napoleoński
• 1964 – Pierwszy dzień wolności jako Michał
• 1965 – Popioły jako pułkownik Godebski
• 1965 – Sam pośród miasta jako Bronek, kolega Konrada
• 1966 – Wieczór przedświąteczny jako mężczyzna poszukujący Aldony
• 1967 – Szach i mat! w cyklu Opowieści niezwykłe jako przyjaciel Bartolomea
• 1967 – Zmartwychwstanie Offlanda jako Frazer
• 1972 – Dama pikowa w cyklu Klasyka światowa jako Rudicz, gracz w klubie oficerskim
• 1972 – Kwiat paproci jako gość zjazdu
• 1975 – Doktor Judym jako doktor Kalecki, gość spotkania u Czeniszów
• 1975 – Moja wojna, moja miłość jako ojciec Marka
• 1977 – Sprawa Gorgonowej jako dziennikarz
• 1978 – Hallo, Szpicbródka, czyli Ostatni występ króla kasiarzy jako oficer policji
• 1983 – Powstanie Listopadowe. 1830–1831 jako generał Michał Radziwiłł
• 1983 – Marynia jako Kresowski
• 1987 – Jedenaste przykazanie jako generał
• 1987 – Zabij mnie glino jako sędzia
• 1988 – Oszołomienie jako widz w teatrze
• 1988 – Teatrum wiele tu może uczynić... jako Stanisław August Poniatowski
• 1989 – Lawa jako Mistrz Ceremonii w „Salonie Warszawskim”
• 1989 – Sceny nocne jako hrabia
• 1990 – Maria Curie. Une Femme Honorable jako Schutz
• 1998 – Złoto dezerterów jako ksiądz proboszcz od św. Krzyża
• 2002 – Break Point
• 2005 – Persona non grata jako referent na naradzie w ministerstwie
• 2006 – Statyści jako lekarz
• 2008 – To nie tak jak myślisz, kotku jako profesor Antoni Gaszyński
• 2008 – Nieruchomy poruszyciel jako ojciec „Generała”
• 2009 – Zamiana jako profesor w tv
• 2010 – Fenomen jako Józef
• 2010 – Joanna jako mecenas, sąsiad Joanny
• 2010 – Wintertochter

Seriale

• 1973 – Janosik jako Kamrat
• 1973 – Wielka miłość Balzaka jako hrabia Esterhazy
• 1976 – Polskie drogi jako porucznik Bojanowski
• 1977 – Lalka jako Arystokrata
• 1978 – Rodzina Połanieckich jako Kresowski
• 1978 – Życie na gorąco jako Rzecznik prasowy policji
• 1979 – Przyjaciele
• 1980 – Kariera Nikodema Dyzmy jako wojewoda Szejbot
• 1988 – Królewskie sny jako Spowiednik Jagiełły
• 1989 – Paziowie jako Zygmunt I Stary
• 1991 – Pogranicze w ogniu jako baron von Nietzmer, ojciec Renaty
• 1993 – Czterdziestolatek. 20 lat później jako doktor Maj-Majewski, pracownik salonu kosmetycznego Celiny Powroźnej
• 1993 – Nowe przygody Arsena Lupin jako Ambasador Francji
• 1996 – Awantura o Basię jako Znajomy profesora Somera
• 2000–2001 – Miasteczko
• 2001–2002 – Marzenia do spełnienia jako Ryszard Wojnowski, znajomy Mani
• 2002 – Psie serce jako Stanisław, mąż Marii
• 2002–2008 – Samo życie jako profesor Ostrowski, ordynator oddziału kardiologii, szef Barbary Kornackiej
• 2004 – Oficer jako starszy pan w Łazienkach
• 2005 – Plebania jako Edward, uczestnik kursu tańca
• 2007 – Ekipa jako senator Wielopolski

Dubbing

• 1973: Siedemnaście mgnień wiosny
• 1989: Słoń Benjamin jako policjant

Nagrody i odznaczenia

• 1947 – nagroda zespołowa na Festiwalu Szekspirowskim dla realizatorów przedstawienia Jak wam się podoba
• 1977 – Zasłużony Działacz Kultury
• 2001 – Krzyż Kawalerski Odrodzenia Polski^[2]

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Ryszard Barycz w bazie IMDb (ang.)
• Ryszard Barycz w bazie Filmweb
• Ryszard Barycz w bazie filmpolski.pl
• Ryszard Barycz, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [online] [dostęp 2021-04-09] .
• Informacje o aktorze na stronie Teatru Współczesnego. wspolczesny.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-10-22)].
• Ryszard Barycz na zdjęciach w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”