Ryszard Kalinowski (poseł)

Ryszard Kalinowski
Data i miejsce urodzenia

29 stycznia 1910
Warszawa

Data i miejsce śmierci

13 maja 1996
Warszawa

Zawód, zajęcie

działacz partyjny i komunistyczny

Stanowisko

I sekretarz Komitetu Wojewódzkiego PPR w Poznaniu (1945), poseł do Krajowej Rady Narodowej (1946–1947), I sekretarz Komitetu Wojewódzkiego PPR w Olsztynie (1946–1948)

Partia

KPP, PPR, PZPR

Odznaczenia
Srebrny Krzyż Zasługi

Ryszard Kalinowski, pseudonimy Włodek, Zbigniew, Zdzich[1] (ur. 29 stycznia 1910 w Warszawie[2], zm. 13 maja 1996 tamże[3]) – polski działacz partyjny i państwowy, były przewodniczący Zarządu Głównego Związku Walki Młodych, I sekretarz Komitetów Wojewódzkich PPR w Poznaniu i Olsztynie, poseł do Krajowej Rady Narodowej.

Życiorys

Urodził się w rodzinie robotniczej. Syn Jana (działacza SDKPiL) i Cecylii, miał pięcioro rodzeństwa. Jego brat Mieczysław także był komunistą, zginął pod Lenino[4]. Uczęszczał do szkoły powszechnej, naukę przerwał po piątej klasie z racji ciężkiej sytuacji materialnej. Uczył się zawodu szewca, podjął pracę w fabrykach obuwniczych w Warszawie[5]. Od 1926 do 1938 działacz Komunistyczny Związek Młodzieży Polskiej, a od 1929 Komunistycznej Partii Polski[1]. W 1928 kształcił się na trzymiesięcznym kursie w ZSRR. Działacz i sekretarz komitetów organizacji pionierów powiązanej z komunistami, a także sekretarz Komitetu Warszawskiego KZMP. Kilkukrotnie aresztowany ze względu na poglądy, od 1932 do 1936 odsiadywał wyrok więzienia[6][7].

Po wybuchu wojny pracował jako szewc we Lwowie i Krasnodarze, następnie wraz z rodziną przeniósł się do Kutaisi, gdzie zarabiał na życie jako wulkanizator. Jesienią 1943 wstąpił do Związku Patriotów Polskich, został jego przewodniczącym w zachodniej Gruzji[4]. Wstąpił także do Ludowego Wojska Polskiego, dochodząc do stanowiska oficera polityczno-oświatowego[8]. Na początku 1945 powrócił na ziemie polskie i wstąpił do Polskiej Partii Robotniczej. Od lutego (formalnie 15 marca) do 24 kwietnia 1945 był I sekretarzem Komitetu Wojewódzkiego PPR w Poznaniu[9], następnie do maja II sekretarzem. Od czerwca do września 1945 przewodniczył zarządowi głównemu Związku Walki Młodych. Od października 1945 do stycznia 1946 kierował Sektorem Propagandy w ramach Komitetu Centralnego PPR, następnie od 17 stycznia 1946 do 23 sierpnia 1948 zajmował stanowisko I sekretarza Komitetu Wojewódzkiego PPR w Olsztynie[10][11]. Stanowisko to utracił ze względu na niestosowne zachowanie względem kobiet i wywołanie skandalu obyczajowego (brak szczegółów)[8]. Ponadto od 26 kwietnia 1946 do stycznia 1947 zasiadał w Krajowej Radzie Narodowej ze zgłoszenia Wojewódzkiej Rady Narodowej w Olsztynie[2].

W grudniu 1948 wraz ze swoją partią przystąpił do PZPR. Od 1948 do 1950 był przewodniczącym Zarządu Głównego Związku Zawodowego Pracowników Leśnych i Przemysłu Drzewnego (to stanowisko także utracił wraz z przyznaniem nagany). W kolejnych latach zatrudnionych w przedsiębiorstwach państwowych, m.in. jako naczelnik w Zarządzie Budynków Mieszkalnych, wicedyrektor Budowy Huty Warszawa i Zarządu Produkcji Odzieżowo-Włókienniczej i Skórzanej CZSP Warszawa. W latach 1956–1957 I sekretarz Komitetu Dzielnicowego PZPR Warszawa-Śródmieście. Na początku 1957 wykluczony z partii ze względu na niewywiązywanie się z obowiązków oraz sprzeciw wobec odwilży październikowej[12][11]. Od końca lat 50. poddawany inwigilacji przez Służbę Bezpieczeństwa, poddawany m.in. podsłuchom, obserwacji, zakazowi wyjazdu za granicę. Podejrzewano go o kontakty z Kazimierzem Mijalem. W latach 60. był wicedyrektorem oddziału PKO. W 1970 przywrócono mu członkostwo w PZPR, do którego miał lepszy stosunek po objęciu funkcji I sekretarza przez Edwarda Gierka. Od 1971 na rencie[13].

Życie prywatne

Był dwukrotnie żonaty, najpierw z Idą, a po rozwodzie z nią – ze Stefanią Kliszkowiak. Z drugą żoną miał dwoje dzieci. Pochowany na cmentarzu komunalnym Północnym w Warszawie[3].

Odznaczenia

Odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi (1946)[14].

Przypisy

  1. ↑ a b Dane osoby z katalogu kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL. Instytut Pamięci Narodowej. [dostęp 2022-02-26].
  2. ↑ a b Ryszard Kalinowski. Biblioteka Sejmowa. [dostęp 2022-02-26].
  3. ↑ a b Jurek 95 ↓.
  4. ↑ a b Krysiak 237 ↓.
  5. ↑ Krysiak 235 ↓.
  6. ↑ Krysiak 236–237 ↓.
  7. ↑ Jurek 90–91 ↓.
  8. ↑ a b Mirosław Szumiło. I sekretarze Komitetów Wojewódzkich PPR (1944–1948) — portret zbiorowy. „Dzieje Najnowsze”, s. 52, 58, 2013. ISSN 0419-8824. 
  9. ↑ Jurek 91 ↓.
  10. ↑ Komitet Wojewódzki PPR w Olsztynie. Encyklopedia Warmii i Mazur. [dostęp 2022-02-26].
  11. ↑ a b Jurek 92 ↓.
  12. ↑ Krysiak 237, 240 ↓.
  13. ↑ Jurek 93–94 ↓.
  14. ↑ M.P. z 1946 r. nr 25, poz. 42

Bibliografia

Media użyte na tej stronie