Ryszard Koncewicz

Ryszard Koncewicz

Ryszard Koncewicz (1974)
Pełne imię i nazwisko	Ryszard Tadeusz Koncewicz
Data i miejsce urodzenia	12 kwietnia 1911 Lwów
Data i miejsce śmierci	15 marca 2001 Warszawa
Wzrost	162 cm
Pozycja	napastnik, pomocnik
Kariera juniorska
Lata Klub 1927–1931 Lechia Lwów
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole 1931–1939 Lechia Lwów 2 (0[a]) 1945–1946 Polonia Bytom
Kariera trenerska
Lata Drużyna 1946 OMTUR-Rozbark Bytom 1948 Polska (asystent) 1949 Lechia Gdańsk 1950–1952 Unia Chorzów 1950 Polska (trener) 1950 Polska 1951–1952 Polska 1952 Polska (asystent) 1952–1955 Ogniwo/Polonia Bytom 1953 Polska 1955–1956 Polska 1956–1958 CWKS/Legia Warszawa 1956–1957 Polska (trener) 1959 Polska (asystent) 1960–1962 Polska (trener) 1964 Polska (trener) 1964–1966 Polska 1966 Polska (asystent) 1968–1970 Polska 1975 Gwardia Warszawa

Ryszard Tadeusz Koncewicz (ur. 12 kwietnia 1911 we Lwowie, zm. 15 marca 2001 w Warszawie) – polski piłkarz, trener, działacz piłkarski, selekcjoner reprezentacji Polski, żołnierz, podporucznik WP.

Piłkarz

Grał na pozycjach pomocnika i napastnika. Występował w drużynach Lechii Lwów (1927–1939) i Polonii Bytom (1945–1946). Należał także do drużyny „Lwów” w oflagu IIC Woldenberg.

Trener

Prowadził drużyny OMTUR-Rozbark (1946?) Lechii Gdańsk (1949), Ruchu Chorzów (1950–1952, tytuł mistrza Polski przyznany za zdobycie Pucharu Polski w 1951), Polonii Bytom (1952–1955, mistrzostwo Polski 1954, Wicemistrzostwo Polski 1952), Legii Warszawa (1956–1958, mistrzostwo Polski i Puchar Polski 1956) oraz Gwardii Warszawa.

Selekcjoner

Współpracę z reprezentacją Polski rozpoczął w 1948 jako pomocnik trenera Wacława Kuchara. W 1950 pełnił funkcję trenera, a następnie trenera-selekcjonera. Tę funkcję pełnił również w latach 1951–1952, w 1953 oraz w latach 1955–1956. W latach 1956–1957 ponownie zajmował stanowisko trenera drużyny narodowej. Podobną funkcję pełnił w kilkunastu meczach w latach 1959–1962 oraz od 1964. W latach 1964–1966 był również jednym z selekcjonerów reprezentacji. Samodzielny selekcjoner w okresie od lutego 1968 do końca listopada 1970.

Działacz

Wieloletni działacz Polskiego Związku Piłki Nożnej: członek Zarządu i szef Rady Trenerów (1951–1953), szef Rady Trenerów, szef szkolenia, szef sekcji trenerskiej (1954–1956 i 1961–1971) oraz wiceprezes ds. szkolenia (1979–1980).

Wojna i konspiracja

Zmobilizowany w sierpniu 1939, wziął udział w obronie Warszawy. Wzięty do niewoli spędził pierwszy jeniecki okres w obozach Nienburg i Spittal, a dalsze lata niewoli w oflagu II C Woldenberg, w dzisiejszym Dobiegniewie. Działał w konspiracji obozowej. Odpowiadał za sprawy organizacyjne i szkoleniowe klubu sportowego „Lwów” w oflagu, który założył z innymi lwowiakami. Pod koniec życia działał w Warszawskim Kole Woldenberczyków i był prezesem Koła Funduszu Koleżeńskiego Woldenberczyków. Bywał gościem honorowym Dobiegniew CUP (turniej piłkarski dla młodzieży).

Jest pochowany na stołecznym cmentarzu Bródnowskim^[1] (kwatera 69F-2-9).

Grób Ryszarda Koncewicza na cmentarzu Bródnowskim

Odznaczenia

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyżem Walecznych dwukrotnie

Uwagi

Przypisy

Bibliografia

• Andrzej Gowarzewski: MISTRZOSTWA POLSKI. LUDZIE (1918-1939). 100 lat prawdziwej historii (1), Wydawnictwo GiA, Katowice 2017