Ryszard Matejewski

Ryszard Stanisław Matejewski
generał brygady Służby Bezpieczeństwa generał brygady Służby Bezpieczeństwa
Data i miejsce urodzenia

8 listopada 1923
Włocławek

Przebieg służby
Lata służby

1945–1971

Jednostki

Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego

Komitet ds. Bezpieczeństwa Publicznego

Służba Bezpieczeństwa

Stanowiska
  • szef WUBP w Gdańsku (1953-1954)
  • dyr. dep. II MSW (1956-1965)
  • dyr. gen. ds SB MSW (1965-1969)
  • podsekretarz stanu w MSW (1969-1971)
Odznaczenia
Order Sztandaru Pracy I klasy Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi (nadany dwukrotnie) Medal 10-lecia Polski Ludowej

Ryszard Stanisław Matejewski (ur. 8 listopada 1923 we Włocławku) – generał brygady, wiceminister spraw wewnętrznych PRL.

Życiorys

Syn Stanisława i Józefy. Do wybuchu wojny w 1939 skończył 3 klasy Gimnazjum Mechanicznego we Włocławku. Pod koniec wojny wstąpił do ZWM i PPR/PZPR, z której został wydalony w 1971.

Od 1 października 1945 był referentem Sekcji 3 Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego w Bydgoszczy. W 1946 skończył kurs Szkoły Oficerskiej MBP w Legionowie, po czym pracował w III Departamencie MBP (do 1952).

Od 1 września 1953 do 1 lipca 1954 szef Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego w Gdańsku. Od 1954 wicedyrektor Departamentu Śledczego MBP, od 1956 dyr. dep. II MSW, kontrwywiadu, od 1965 dyrektor generalny do spraw Służby Bezpieczeństwa w MSW. W 1967 uczestniczył w śledztwie przeciwko szpiegowi DIA Jerzemu Strawie, którego sąd wojskowy PRL skazał na śmierć przez rozstrzelanie (była to przedostatnia egzekucja w PRL osoby skazanej za współpracę z obcym wywiadem). W latach 1969–1971 podsekretarz stanu nadzorującym pracę kontrwywiadu, którym został dzięki sprawie Jerzego Strawy[1].

Był przywódcą nielegalnej grupy rabunkowej SB, która pozyskiwała złoto i dewizy na potrzeby bieżącej działalności operacyjnej. W czasie tej operacji dokonał defraudacji mienia SB na własny użytek. Sprawa znana jako afera „Zalew” (od miejsca ukrycia precjozów na działkach nad Zalewem Zegrzyńskim) spowodowała jego upadek. Został pozbawiony wszystkich funkcji państwowych i aresztowany 13 czerwca 1971 po kilkutygodniowym śledztwie, a 15 lutego 1972 skazany został na 12 lat więzienia[2]. Na wolność wyszedł po 6 latach w związku z ułaskawieniem. Pracował później w spółdzielni kaletniczej, wyrabiając paski do zegarków[1].

Odznaczony Złotym (1953) i dwukrotnie Srebrnym Krzyżem Zasługi (1946[3] i 1947[4]), Krzyżem Kawalerskim (1954) i Komandorskim (1959) Orderu Odrodzenia Polski, Odznaką „10 lat w Służbie Narodu” i Odznaką „20 lat w Służbie Narodu”, Orderem Sztandaru Pracy I klasy (1969) i Medalem 10-lecia Polski Ludowej.

Przypisy

  1. a b Adam Zadworny. Esbek przyniósł pętlę ze sznura. „wyborcza.pl”. 2018 (21 maja 2018), 21 maja 2018. Agora. Agora. (pol.). 
  2. Jerzy Eisler: Zarys dziejów politycznych Polski: 1944-1989 (Polish Edition). Polska Oficyna Wyd. „BGW”, 1992, s. 119, 120. ISBN 83-7066-208-0.
  3. M.P. z 1947 r. nr 29, poz. 247
  4. M.P. z 1947 r. nr 36, poz. 296

Bibliografia

  • Aparat bezpieczeństwa w województwie gdańskim w latach 1945–1990, Instytut Pamięci Narodowej Gdańsk 2010
  • Aparat Bezpieczeństwa w Polsce. Kadra kierownicza. Tom II 1956–1975, IPN Warszawa 2006, 208 s., ISBN 83-60464-24-3.

Media użyte na tej stronie

POL Order Sztandaru Pracy 1 klasy BAR.svg
Baretka: Order Sztandaru Pracy I klasy
POL Srebrny Krzyż Zasługi 2r BAR.svg
Baretka: Srebrny Krzyż Zasługi (nadany dwukrotnie) – III RP (1992).
PL Naramiennik gen bryg BOR.svg
Naramiennik generała brygady Biura Ochrony Rządu.