Ryszard Mienicki
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| profesor kontraktowy UMK nauk humanistycznych | |
| Specjalność: historia i archiwistyka | |
| Alma Mater | |
| Doktorat | |
| Profesura | |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia | Uniwersytet Jagielloński |
Ryszard Mienicki (ur. 28 lipca 1886 w Warszawie, zm. 29 stycznia 1956 w Toruniu) – polski archiwista, historyk, profesor Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie i Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu.
Życiorys
Ryszard Mienicki urodził się w Warszawie, ale dzieciństwo i młodość spędził w Sielihorach w powiecie lepelskim, w dawnym województwie połockim[1]. W 1904 roku ukończył Gimnazjum w Rydze. W latach 1904-1906 studiował historię na Uniwersytecie w Petersburgu. Od 1906 do 1910 roku studiował historię na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. W 1910 roku napisał doktorat pt. Hieronim Radziejowski podkanclerzy koronny[1].
W latach 1921-1939 Ryszard Mienicki był pracownikiem Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie. W ośrodku wileńskim zajmował się głównie historią archiwów na ziemiach litewskich i Rusi Białej. Zainteresowania badawcze Mienicki zwieńczał tworzeniem monografii naukowych. Powstała wówczas m.in. praca z 1923 roku pt. Archiwum Akt Dawnych w Wilnie w okresie 1793-1922. Mienicki przygotowywał się także do stworzenia monografii województwa połockiego, które jednak nie zostało ukończone, a zebrany przez niego materiał spalił się w wyniku działań wojennych w lipcu 1944 roku[2].
Po II wojnie światowej Mienicki zmuszony wraz z innymi Polakami do opuszczenia Wilna przybył do Krakowa i wykładał przez II semestr na Uniwersytecie Jagiellońskim. W dniu 8 października 1945 roku został powołany przez rektora nowo powstałego Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu do katedry Historii Europy Wschodniej. Zyskał tytuł profesora kontraktowego. W 1951 roku na tym samym Uniwersytecie został kierownikiem katedry archiwistyki i nauk pomocniczych historii na wydziale humanistycznym. W latach 1949-1952 był ponadto wykładowcą Państwowej Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Gdańsku[3].
Po przeniesieniu się na grunt toruński prof. Mienicki zainteresował się również dziejami Pomorza, czego przykładem są wydane przez niego Inwentarze dóbr biskupstwa chełmińskiego z XVII i XVIII w.. Od 1954 roku zdrowie utrudniało profesorowi Mienickiemu pełnienie obowiązków naukowo-dydaktycznych. W 1955 został zwolniony przez Ministerstwo Szkolnictwa Wyższego z obowiązków pełnienia zajęć dydaktycznych i organizacyjnych. Zmarł 29 stycznia 1956 roku w Toruniu[4].
Życie prywatne
Miał młodszego brat Mariana Mienickiego (1890-1966) dermatologa wileńskiego i profesora Uniwersytetu Łódzkiego. W 1922 roku ożenił się z Ireną Kirkor. Miał jednego syna, Haralda[4].
Wybrane publikacje
- Archiwum Akt Dawnych w Wilnie w okresie 1793-1922 (1923)
- Pierwsze dziesięciolecie Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie (1931)
- Archiwum murawjewskie w Wilnie (r. 1898-1901-1936) (1937)
- Inwentarze dóbr biskupstwa chełmińskiego (1646 i 1676) (1955)
Przypisy
- ↑ a b Pracownicy nauki i dydaktyki Uniwersytetu Mikołaja Kopernika 1945-1994, red. Sławomir Kalembka, Toruń 1995, s. 467.
- ↑ Leonid Żytkowicz, Ryszard Mienicki, "Zapiski Towarzystwa Naukowego w Toruniu", T. 22, s. 323-324.
- ↑ Wojciech Hejnosz, Ryszard Mienicki, "Archeion", T. 27, 1957, s. 410.
- ↑ a b Andrzej Tomczak, Mienicki Ryszard [w:] Polski Słownik Biograficzny, T. 20, Wrocław-Warszawa-Kraków, 1975, s. 801.