Ryszard Stanisławski
| Data i miejsce urodzenia | 20 stycznia 1921 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 28 listopada 2000 |
| Dyrektor Muzeum Sztuki w Łodzi | |
| Okres | od 10 stycznia 1966 |
| Poprzednik | Marian Minich |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
 _BAR.svg){kind=small}   | |
Ryszard Marian Stanisławski (ur. 20 stycznia 1921 w Sompolnie, zm. 28 listopada 2000 w Warszawie) – polski historyk, historyk sztuki i krytyk sztuki, wieloletni dyrektor Muzeum Sztuki w Łodzi.
Życiorys
Pochodził z rodziny lokalnego przedsiębiorcy, Romualda Stanisławskiego i był wychowywany w tradycji katolicko-patriotycznej, od której się później zaczął odcinać[1]. Jeszcze w młodości Ryszarda ojciec związał się z inną kobietą, która zmarła w maju 1945[1].
Studiował historię sztuki na Sorbonie i w École du Louvre w Paryżu, następnie na Uniwersytecie Warszawskim. Od 1952 roku, jeszcze w trakcie studiów[2] pracował w Państwowym Instytucie Sztuki. Po powrocie do Polski mieszkał najpierw na ulicy Saskiej[2], później Marszałkowskiej 15[3], a później (od 1953) na Rynku Starego Miasta w Warszawie[4].
Zrealizował kilkanaście wystaw sztuki polskiej za granicą, m.in. w Wenecji i Genewie, Nowym Jorku, São Paulo, Tel Awiwie, Meksyku, Buenos Aires, Sztokholmie i Londynie[5].
W latach 1966–1990 pełnił funkcję dyrektora Muzeum Sztuki w Łodzi, przyczynił się do ugruntowania pozycji tego ośrodka w Polsce i za granicą. W swoich praktykach kuratorskich stawiał duży nacisk na kojarzenie poszukiwań polskiej awangardy międzywojennej z dokonaniami awangardy międzynarodowej. W Muzeum skupił się na rozbudowywaniu perspektywy zarysowanej międzynarodową kolekcją z lat 1929–1931 i ideą ośrodka wypracowaną przez Władysława Strzemińskiego. Stanisławski był autorem licznych pokazów sztuki polskiej za granicą. Uczestnik Sympozjum Plastycznego Wrocław ’70[6].
Był mężem Barbary Nowowiejskiej, w drugim małżeństwie rzeźbiarki Aliny Szapocznikowej (ślub w lipcu 1952, w tym samym roku adoptowali Piotra[4]), a w trzecim małżeństwie – mężem krytyczki sztuki i historyczki fotografii, Urszuli Czartoryskiej.
Korespondencję między Ryszardem Stanisławskim a Aliną Szapocznikow z lat 1948–1971 wydano pod tytułem Kroją mi się piękne sprawy. Listy 1948–1971[7].
Odznaczenia i nagrody
- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski[5]
- Medal Za Zasługi Czechosłowacji[5]
- Krzyż Oficerski Orderu Sztuki i Literatury (1984)[5]
- Kawaler Legii Honorowej Republiki Francuskiej (1992)[5]
- Nagroda Wielka Fundacji Kultury (1995)[5]
Zobacz też
Przypisy
- ↑ a b Beylin 2015 ↓, s. 93.
- ↑ a b Beylin 2015 ↓, s. 102.
- ↑ Beylin 2015 ↓, s. 105.
- ↑ a b Beylin 2015 ↓, s. 106.
- ↑ a b c d e f Ryszard Stanisławski (pol.). [dostęp 2020-12-02].
- ↑ Sympozjum Plastyczne (1970, Wrocław)., Sympozjum Plastyczne Wrocław '70, Zjednoczone Przedsiębiorstwa Rozrywkowe. Ośrodek Teatru Otwartego "Kalambur", 1983, s. 177, OCLC 830242745 [dostęp 2020-07-18].
- ↑ Beylin 2015 ↓.
Bibliografia
- Marek Beylin: Ferwor. Życie Aliny Szapocznikow. Warszawa: Wydawnictwo Karakter. Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie, 2015. ISBN 978-83-62376-82-7.
- https://www.ipsb.nina.gov.pl/a/biografia/ryszard-marian-stanislawski
- https://archiwum.rp.pl/artykul/312151-Ryszard-Stanislawski-Stanislaw-Janusz-Sosabowski.html
Linki zewnętrzne
- wystawa Ryszard Stanisławski – Muzeum Otwarte
- https://ninateka.pl/film/ryszard-stanislawski-przewodnik-po-sztuce
Media użyte na tej stronie
Baretka: Medal za Zasługi I Stopnia – Republika Czeska (od 1994).
Autor: Boroduntalk, Licencja: CC BY 3.0
Ta ^specifik^ z W3C grafika wektorowa została stworzona za pomocą Inkscape .