Ryszard Strzelecki (minister)
.jpg) | |
| Data i miejsce urodzenia | 31 stycznia 1907 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 10 stycznia 1988 |
| Członek Rady Państwa | |
| Okres | od 15 maja 1961 |
| Przynależność polityczna | |
| Minister kolei | |
| Okres | od 20 września 1951 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Minister transportu drogowego i lotniczego | |
| Okres | od 27 lutego 1957 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Minister komunikacji | |
| Okres | od 5 kwietnia 1957 |
| Przynależność polityczna | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
      | |
Ryszard Strzelecki (ur. 31 stycznia 1907 w Warszawie, zm. 10 stycznia 1988 tamże) – polski inżynier mechanik i polityk. Minister kolei (1951–1957), minister transportu drogowego i lotniczego (1957) oraz minister komunikacji (1957–1960). Członek Biura Politycznego KC PZPR (1964–1970). Poseł do Krajowej Rady Narodowej, na Sejm Ustawodawczy oraz na Sejm PRL I, III, IV i V kadencji, w latach 1961–1972 członek Rady Państwa. Budowniczy Polski Ludowej.
Życiorys
Syn Romana i Aleksandry. Pochodził z rodziny robotniczej. Posiadał wykształcenie wyższe. Przed wojną pracował jako robotnik metalowiec, działał w organizacjach związkowych; podczas okupacji w konspiracji (Gwardia Ludowa i Armia Ludowa). Od 1942 działał w Polskiej Partii Robotniczej. Był członkiem Komitetu Okręgowego PPR Warszawa Lewa Podmiejska. Od 1943 kierował Centralną Techniką PPR. Uczestniczył w powstaniu warszawskim jako członek kierownictwa AL. W 1945 był zastępcą kierownika Wydziału Organizacyjnego KC PPR, w latach 1945–1948 zastępcą członka Komitetu Centralnego PPR, a w 1948 członkiem Biura Organizacyjnego PPR. W 1948 wraz z tą partią przystąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W latach 1948–1971 był członkiem Komitetu Centralnego PZPR, a w 1964 zastępcą członka Biura Politycznego KC, w latach 1964–1970 członkiem Biura Politycznego KC, w latach 1960–1970 sekretarzem KC. Pełnił także funkcje kierownicze w organizacjach wojewódzkich – w latach 1945–1946 II sekretarza Komitetu Wojewódzkiego PPR w Katowicach, w latach 1946–1948 I sekretarza KW PPR w Krakowie, a w latach 1948–1950 I sekretarza KW PZPR ponownie w Katowicach.
W latach 1950–1951 podsekretarz stanu w Ministerstwie Komunikacji, w 1951 (od lutego do września) podsekretarz stanu w Ministerstwie Kolei; w latach 1951–1957 minister kolei, w 1957 minister transportu drogowego i lotniczego, w latach 1957–1960 minister komunikacji. W latach 1961–1972 był członkiem Rady Państwa. Wieloletni poseł: do Krajowej Rady Narodowej, na Sejm Ustawodawczy oraz na Sejm PRL I, III, IV i V kadencji, (mandat pełnił w latach 1945–1956 i 1961–1972); w latach 1961–1965 przewodniczący Komisji Mandatowo-Regulaminowej w Sejmie III kadencji. Odszedł z życia politycznego wraz z upadkiem ekipy Władysława Gomułki po wydarzeniach grudnia 1970.
W latach 1968–1971 członek prezydium Ogólnopolskiego Komitetu Frontu Jedności Narodu. W 1969 został odznaczony Orderem Budowniczych Polski Ludowej. Odznaczony także m.in. Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, Orderem Sztandaru Pracy I klasy (1964)[1], Orderem Krzyża Grunwaldu II klasy (1948)[2], Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari, Medalem za Warszawę 1939–1945 (1946)[3], Krzyżem Partyzanckim, sowieckim Medalem jubileuszowym „Dwudziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” (1965)[4] i innymi odznaczeniami państwowymi.
Został pochowany z pełnym ceremoniałem 13 stycznia 1988 na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera A 4 Tuje m. 7)[5]. W pogrzebie udział wziął ówczesny I sekretarz KC PZPR, przewodniczący Rady Państwa gen. armii Wojciech Jaruzelski, członek Biura Politycznego KC PZPR, sekretarz KC gen. broni dr Józef Baryła, zastępcy członków Biura Politycznego KC PZPR Stanisław Ciosek i Janusz Kubasiewicz[6].
Przypisy
- ↑ Wręczenie odznaczeń w Belwederze. „Nowiny”, s. 2, nr 170 z 20 lipca 1964.
- ↑ M.P. z 1948 r. nr 76, poz. 664
- ↑ M.P. z 1946 r. nr 26, poz. 43
- ↑ „Trybuna Robotnicza”, nr 110 (6619), 11 maja 1965, s. 1.
- ↑ Wyszukiwarka grobów w Warszawie
- ↑ „Trybuna Robotnicza”, nr 10 (14386), 14 stycznia 1988, s. 1.
Bibliografia
- Tadeusz Mołdawa: Ludzie władzy 1944–1991. Warszawa: PWN, 1991, s. 426–427. ISBN 83-01-10386-8. OCLC 69290887.
- Informacje w BIP IPN
.svg)
- kursywa – ministrowie odwołani przed końcem istnienia rządu
.jpg)
- kursywa – ministrowie odwołani przed końcem istnienia rządu
- kursywa – ministrowie, odwołani przed końcem istnienia rządu
Media użyte na tej stronie
Baretka: Order Sztandaru Pracy I klasy
Baretka: Order Krzyża Grunwaldu II klasy
Baretka: Krzyż Partyzancki
Baretka: Medal za Warszawę 1939-1945
Ryszard Strzelecki (1907-1988)
_BAR.svg)
Baretka Orderu Budowniczych Polski Ludowej (wzór z rozetką).
Bolesław Bierut, właśc. Bolesław Biernacki, ps. Janowski, Iwaniuk, Tomasz, Bieńkowski, Rutkowski, (ur. 18 kwietnia 1892 w Rurach Jezuickich, dziś dzielnica Lublina - zm. 12 marca 1956 w Moskwie) – polski działacz komunistyczny, przewodniczący Krajowej Rady Narodowej od 1944, pierwszy przywódca Polski Ludowej, prezydent RP od 1947, Przewodniczący KC PZPR od 1948, premier PRL od 1952.
Józef Cyrankiewicz, Prime Minister of Poland (People's Republic of Poland) 1947-1970