Ryszard Wilczyński (generał)

Ryszard Wilczyński (ur. 21 września 1930 w Łodzi, zm. 28 maja 2005 w Łodzi) – generał brygady Wojska Polskiego.

1949-1951 podchorąży Oficerskiej Szkoły Wojsk Pancernych w Poznaniu, po której ukończeniu został promowany na stopień podporucznika w korpusie oficerów wojsk pancernych. Po promocji został dowódcą plutonu szkolnego, a od 1953 dowódcą kompanii 40 pułku zmechanizowanego 11 Dywizji Zmechanizowanej w Żaganiu. W latach 1954-1955 był szefem sztabu batalionu w 17 pułku artylerii pancernej w Żaganiu, a w latach 1955-1957 dowódcą kompanii szkolnej 8 pułku czołgów średnich w Żaganiu. W 1958 ukończył kurs specjalistyczny i Kurs Doskonalania Oficerów w Oficerskiej Szkoły Wojsk Pancernych. Po ukończeniu kursu powrócił na stanowisko dowódcy kompanii w 8 pułku czołgów. W latach 1960-1963 studiował w Akademii Sztabu Generalnego WP w Warszawie, którą ukończył jako prymus w lipcu 1963. Po ukończeniu akademii został szefem sztabu − zastępca dowódcy 13 pułku czołgów średnich w Opolu (1963-1965), od 1965 był dowódcą 29 pułku czołgów średnich w Żaganiu. W latach 1968-1969 był zastępcą dowódcy 11 Drezdeńskiej Dywizji Pancernej ds. liniowych, a w latach 1969-1971 studiował w Wojskowej Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR im. K. Woroszyłowa w Moskwie. Po ukończeniu studiów został szefem sztabu − zastępcą dowódcy, a od 1972 dowódcą 10 Sudeckiej Dywizji Pancernej w Opolu. W 1978 ukończył Kurs Operacyjno-Strategiczny w Wojskowej Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR im. K. Woroszyłowa w Moskwie i został wyznaczony na zastępcę dowódcy Śląskiego Okręgu Wojskowego we Wrocławiu ds. liniowych. Na mocy uchwały Rady Państwa PRL z 5 października 1978 został awansowany do stopnia generała brygady. Nominację wręczył mu 11 października 1978 w Belwederze przewodniczący Rady Państwa PRL prof. Henryk Jabłoński. W latach 1984-1988 był szefem Zarządu Szkolenia Bojowego i zastępcą szefa Głównego Zarządu Szkolenia Bojowego (gen. broni Wojciecha Barańskiego) w Warszawie. W latach 1988-1993 szef Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego w Łodzi i dowódca garnizonu Łódź. 25 lutego 1993 pożegnany przez ministra obrony Janusza Onyszkiewicza i przeniesiony w stan spoczynku z dniem 14 stycznia 1993 w związku z osiągnięciem ustawowej granicy wieku.

Mieszkał w Łodzi. Pochowany w części wojskowej Cmentarza Doły w Łodzi[1].

Odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943-1990 t. IV: S-Z, Toruń 2010, s. 226

Bibliografia

  • M. Jędrzejko, M. L. Krogulski, M. Paszkowski Generałowie i admirałowie III Rzeczypospolitej, wyd. von Boroviecky, Warszawa 2002, s. 312.
  • Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943-1990 t. IV: S-Z, Toruń 2010, s. 225-226.