Ryszard Wołągiewicz

Ryszard Wołągiewicz
Data i miejsce urodzenia

19 czerwca 1933
Wilno

Data i miejsce śmierci

14 stycznia 1994
Szczecin

Miejsce spoczynku

Cmentarz Centralny w Szczecinie

Zawód, zajęcie

archeolog

Narodowość

polska

Tytuł naukowy

doktor

Rodzice

Fabian Wołągiewicz

Małżeństwo

Maria Danuta

Krewni i powinowaci

Antoni Wołągiewicz

Ryszard Wołągiewicz (ur. 19 czerwca 1933 w Wilnie, zm. 14 stycznia 1994 w Szczecinie) – polski archeolog.

Życiorys

Syn Fabiana Wołągiewicza (1908-1940)[1] i bratanek Antoniego Wołągiewicza (1898-1940)[2], zamordowanych w Katyniu w ramach zbrodni katyńskiej. Sam wraz z matką i bratem został w czerwcu 1940 zesłany do Republiki Komi. W powojenne i okrojone granice Polski powrócił dopiero w 1946 roku, zamieszkał w Choszcznie i tam ukończył szkołę średnią. W latach 1952-1956 studiował archeologię na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu. Studia ukończył broniąc pracę magisterską pt.: "Wędzidła od okresu Hallstatt do wczesnego średniowiecza”. W 1958 został zatrudniony w Dziale Archeologii Muzeum Pomorza Zachodniego (późniejszego Muzeum Narodowego) w Szczecinie. Od 1980 roku był kierownikiem tego działu. Większość jego prac naukowych poświęcona była archeologii okresu przedrzymskiego i rzymskiego epoki żelaza. W 1993 uzyskał tytuł doktorski na podstawie pracy Ceramika kultury wielbarskiej między Bałtykiem a Morzem Czarnym.

Jego żoną była Maria Danuta, córka Macieja Kalenkiewicza[3]. Ryszard Wołągiewicz został pochowany na Cmentarzu Centralnym w Szczecinie (kwatera 2b)[4].

Imię Ryszarda Wołągiewicza nosi Muzeum Ziemi Choszczeńskiej w Choszcznie. Zostało ono utworzone w 1994 roku[5] i wcześniej znajdowało się w miejscowości Krzęcin. Szczeciński Oddział Polskiego Towarzystwa Archeologicznego corocznie przyznaje nagrodę jego imienia.

Badania wykopaliskowe

Uczestniczył w licznych badaniach wykopaliskowych na Pomorzu Zachodnim. Do najważniejszych stanowisk, które badał należą m.in.:

Wybrane publikacje

  • Uwagi do zagadnienia stosunków kulturowych w okresie lateńskim na Pomorzu Zachodnim, „Materiały Zachodnio-Pomorskie”, t. V, 1959.
  • Oblicze kulturowe osadnictwa Pomorza Zachodniego u progu naszej ery, „Munera archaeologica Iosepho Kostrzewski (...)”, Poznań 1963.
  • Uzbrojenie ludności Pomorza Zachodniego u progu naszej ery „Materiały Zachodnio-Pomorskie”, t. IX, 1963 (z żoną Marią Danutą).
  • Napływ importów rzymskich do Europy na północ od środkowego Dunaju, „Archeologia Polski”, t. 15, 1970.
  • Kręgi kamienne w Grzybnicy, Koszalin 1977.
  • kilka rozdziałów w pracy zbiorowej Prahistoria Ziem Polskich, tom V, 1981.
  • Ceramika kultury wielbarskiej między Bałtykiem a Morzem Czarnym, Szczecin 1993.

Przypisy

  1. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego: Katyń. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 2000. s. 705. [dostęp 2014-11-06].
  2. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego: Katyń. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 2000. s. 704. [dostęp 2014-11-06].
  3. Poległ na wojnie. W: Kajetan Rajski: Wilczęta. Rozmowy z dziećmi Żołnierzy Wyklętych. Warszawa: Pro Patria, 2014, s. 168. ISBN 978-83-939007-1-8.
  4. Groby zasłużonych Szczecinian.
  5. Brzustowicz Brzustowicz, Inauguracha Muzeum Ziemi Choszczeńskiej, „Nadwarciański Rocznik Historyczno-Archiwalny”, t. 3, s. 250-255., 1996.

Bibliografia

Linki zewnętrzne