Rząd Lutza Schwerina von Krosigka
 III Rzesza | |
| Premier | |
|---|---|
| Partie | |
| Ideologia | |
| Kadencja | od 1 maja 1945 |
| Poprzedni | |
| Następny | |
Rząd Lutza Schwerina von Krosigka – 1 maja 1945 – 23 maja 1945, stanowił nieuznawany międzynarodowo komisaryczny rząd Rzeszy Niemieckiej (niem. geschäftsführende Reichsregierung), powołany przez wielkiego admirała Karla Dönitza, wyznaczonego bez podstaw prawnych przez Adolfa Hitlera na swojego następcę w charakterze głowy państwa i Naczelnego Dowódcy Wehrmachtu. Siedzibą tego rządu było północnoniemieckie miasto portowe Flensburg.
| Funkcja | Imię i nazwisko | Partia |
|---|---|---|
| Leitender Minister – Minister kierujący pracami rządu | Lutz Schwerin von Krosigk | NSDAP |
| Minister spraw zagranicznych | Lutz Schwerin von Krosigk | NSDAP |
| Minister spraw wewnętrznych | Wilhelm Stuckart | NSDAP |
| Minister sprawiedliwości | Otto Georg Thierack | NSDAP |
| Minister wojny | Karl Dönitz | bezpartyjny |
| Minister finansów | Lutz Schwerin von Krosigk | bezpartyjny |
| Minister gospodarki i technologii | Albert Speer | NSDAP |
| Minister wyżywienia i rolnictwa | Herbert Backe | NSDAP |
| Minister pracy | Franz Seldte | NSDAP |
| Minister transportu | Julius Dorpmüller | NSDAP |
| Minister poczty | Julius Dorpmüller | NSDAP |
Ostatni rząd Rzeszy został rozwiązany i aresztowany przez aliantów 23 maja 1945 r. w godzinach 9:45-10:00. Wraz z rządem do niewoli wzięto prezydenta Rzeszy Dönitza oraz Naczelne Dowództwo Wehrmachtu. Przy tej okazji gen. Lowell Rooks, szef Alianckiej Komisji Kontroli przy OKW wygłosił oświadczenie skierowane do przedstawicieli władz niemieckich, wezwanych na pokład zacumowanego w porcie flensburskim parowca „Patria”, będącego siedzibą Komisji:
Panowie – otrzymałem polecenie od generała Eisenhowera, aby dziś rano zebrać panów i zakomunikować, że członkowie tymczasowego rządu Rzeszy i Naczelnego Dowództwa Wehrmachtu oraz ich współpracownicy mają być zatrzymani jako jeńcy wojenni. Tym samym tymczasowy rząd Rzeszy zostaje rozwiązany. Akt ten wchodzi w życie od teraz. Każdy z panów ma od tej chwili uważać się za jeńca wojennego. Opuszczając to pomieszczenie, otrzymacie panowie asystę oficerów alianckich, którzy będą wam towarzyszyć do miejsc zakwaterowania, gdzie się spakujecie, zjecie posiłek i uregulujecie swoje sprawy[1].
Przypisy
- ↑ Joe J. Heydecker, Johannes Leeb: Proces w Norymberdze, Warszawa 2006, s. 36.
Media użyte na tej stronie
.svg)