Rząd Maria Draghiego

Mario Draghi i ministrowie jego rządu w dniu zaprzysiężenia

Rząd Maria Draghiego – rząd Republiki Włoskiej, urzędujący od 13 lutego 2021 do 22 października 2022.

Gabinet powstał w trakcie XVIII kadencji parlamentu wyłonionego w wyborach parlamentarnych z 4 marca 2018. Początkowo w kadencji tej powołano urzędujący od czerwca 2018 pierwszy rząd Giuseppe Contego. Wspierała go koalicja obejmująca określający się jako ugrupowanie antyestablishmentowe Ruch Pięciu Gwiazd (M5S) oraz prawicową Ligę Północną (LN)[1][2]. W sierpniu 2019 doszło do wzmożenia sporów w między koalicjantami. W ich następstwie M5S porozumiał się z opozycyjną dotąd centrolewicową Partią Demokratyczną (PD)[3]. We wrześniu formacje te (oraz lewicowy Artykuł 1) utworzyły drugi rząd Giuseppe Contego[4][5]. W styczniu 2021, w trakcie światowej pandemii COVID-19 i związanych z nią problemów gospodarczych, doszło do kolejnego w XVIII kadencji kryzysu rządowego. Swoje poparcie dla gabinetu wycofała Italia Viva[6], ugrupowanie Mattea Renziego, które powstało we wrześniu 2019 w wyniku rozłamu w PD i pozostawało członkiem koalicji. Rząd uzyskał w tym samym miesiącu wotum zaufania w obu izbach parlamentu, premier Giuseppe Conte jednak ogłosił swoją dymisję[7].

Na początku lutego 2021 misję stworzenia nowego gabinetu od prezydenta Sergia Mattarelli otrzymał Mario Draghi, były prezes EBC[8]. W wyniku konsultacji uzyskał szerokie poparcie, tworząc polityczno-techniczny gabinet określany jako rząd jedności narodowej[9]. 12 lutego Mario Draghi ogłosił listę kandydatów na ministrów, wśród których znalazły się osoby bezpartyjne[10] (w tym dotychczasowy dyrektor generalny Banku Włoch i była prezes Sądu Konstytucyjnego[11]) oraz przedstawiciele większości głównych ugrupowań parlamentarnych: Ruchu Pięciu Gwiazd, Partii Demokratycznej, Ligi[12], Italia Viva, Artykułu 1 oraz centroprawicowej formacji Forza Italia[10]. Następnego dnia prezydent dokonał zaprzysiężenia członków gabinetu, który rozpoczął funkcjonowanie[13][14]. Sekretarzem rządu został Roberto Garofoli[14]. Wkrótce utworzeniu rządu skorygowano strukturę ministerstw[15].

14 lipca 2022 Mario Draghi złożył prezydentowi swoją rezygnację po tym, jak Ruch Pięciu Gwiazd odmówił wsparcia dla rządowego pakietu pomocowego. Sergio Mattarella odmówił przyjęcia jego dymisji[16]. 20 lipca senatorowie Ligi, FI i M5S nie wzięli udziału w głosowaniu nad wotum zaufania w izbie wyższej parlamentu[17]. Następnego dnia premier wygłosił przemówienie w Izbie Deputowanych, po czym ponowił swoją dymisję. Prezydent przyjął rezygnację, rozpisując również przedterminowe wybory parlamentarne[18][19].

Rząd zakończył funkcjonowanie 22 października 2022, kiedy to po tych wyborach został zastąpiony przez rząd Giorgii Meloni.

Skład rządu

Funkcja[20]Imię i nazwiskoPartia polityczna
PremierMario Draghibezp.
Minister spraw zagranicznychLuigi Di MaioM5S
Minister spraw wewnętrznychLuciana Lamorgesebezp.
Minister sprawiedliwościMarta Cartabiabezp.
Minister obronyLorenzo GueriniPD
Minister gospodarki i finansówDaniele Francobezp.
Minister rozwoju gospodarczegoGiancarlo GiorgettiLiga
Minister polityki rolnej, żywnościowej i leśnejStefano PatuanelliM5S
Minister transformacji ekologicznej[21]Roberto Cingolanibezp.
Minister infrastruktury i zrównoważonej mobilności[22]Enrico Giovanninibezp.
Minister pracy i polityki społecznejAndrea OrlandoPD
Minister edukacjiPatrizio Bianchibezp.
Minister szkolnictwa wyższego
i badań naukowych		Maria Cristina Messabezp.
Minister kultury[23]Dario FranceschiniPD
Minister zdrowiaRoberto SperanzaArtykuł 1
Minister turystyki[24]Massimo GaravagliaLiga
Minister ds. kontaktów z parlamentemFederico D’IncàM5S
Minister ds. administracji publicznejRenato BrunettaForza Italia
Minister ds. regionalnych i autonomiiMariastella GelminiForza Italia
Minister ds. regionów południowych
i spójności terytorialnej		Mara CarfagnaForza Italia
Minister ds. rodziny i równych szansElena BonettiItalia Viva
Minister ds. młodzieżyFabiana DadoneM5S
Minister ds. technologii informacyjnych
i transformacji cyfrowej		Vittorio Colaobezp.
Minister ds. osób niepełnosprawnychErika StefaniLiga

Przypisy

  1. ↑ Italy’s populist 5 Star, League parties reach deal on government program. marketwatch.com, 13 maja 2018. [dostęp 2021-02-13]. (wł.).
  2. ↑ Governo, Conte accetta l'incarico e presenta la lista: 18 ministri, 5 le donne. Tria all'Economia. repubblica.it, 31 maja 2018. [dostęp 2021-02-13]. (wł.).
  3. ↑ Włochy: Giuseppe Conte otrzymał misję powołania nowego rządu. interia.pl, 29 sierpnia 2019. [dostęp 2021-02-13].
  4. ↑ Governo, Conte annuncia i ministri: Gualtieri all'Economia, Lamorgese all'Interno, Di Maio agli Esteri. Fraccaro sottosegretario alla presidenza dopo lite tra il premier e il capo politico M5S. repubblica.it, 4 września 2019. [dostęp 2021-02-13]. (wł.).
  5. ↑ Governo. A sorpresa il Ministero della Salute a LeU. quotidianosanita.it, 4 września 2019. [dostęp 2021-02-13]. (wł.).
  6. ↑ Crisi di governo, Renzi ritira le ministre Bonetti e Bellanova. Conte: „Grave responsabilità di Italia viva, danno al Paese. Mai sottratto al confronto ma terreno era minato”. ilfattoquotidiano.it, 13 stycznia 2021. [dostęp 2021-02-13]. (wł.).
  7. ↑ We wtorek premier Włoch, Giuseppe Conte, złoży dymisję. gazetaprawna.pl, 25 stycznia 2021. [dostęp 2021-02-13].
  8. ↑ Mattarella sceglie un governo del presidente e convoca Mario Draghi: „Voto non opportuno con l’emergenza, serve pienezza delle funzioni”. ilfattoquotidiano.it, 3 lutego 2021. [dostęp 2021-02-13]. (wł.).
  9. ↑ Governo Draghi, Berlusconi: «Governo di unità nazionale, non nascerà una maggioranza politica». corriere.it, 9 lutego 2021. [dostęp 2021-02-13]. (wł.).
  10. ↑ a b Governo, Draghi scioglie la riserva e annuncia i ministri: Franco all'Economia, Cingolani alla Transizione ecologica, Cartabia alla Giustizia. repubblica.it, 12 lutego 2021. [dostęp 2021-02-13]. (wł.).
  11. ↑ Anna T. Kowalewska z Rzymu: Rząd Draghiego zaprzysiężony. Czy „Smoczy Mario” uratuje Włochy?. polityka.pl, 13 lutego 2021. [dostęp 2021-02-14].
  12. ↑ Liga jako odrębne ugrupowanie w 2020 nieformalnie przejęła rolę Ligi Północnej, stając się zapleczem politycznym Mattea Salviniego i dotychczasowego środowiska LN.
  13. ↑ Cerimonia di giuramento del Governo Draghi. quirinale.it, 13 lutego 2021. [dostęp 2021-02-13]. (wł.).
  14. ↑ a b Governo, ora il primo Cdm. Draghi e i suoi 23 ministri hanno giurato al Quirinale. Mascherine e nessuna stretta di mano: è la prima cerimonia in era Covid. repubblica.it, 13 lutego 2021. [dostęp 2021-02-13]. (wł.).
  15. ↑ Nuovo Governo – nomina ministri. gazzettaufficiale.it, 4 marca 2021. [dostęp 2021-07-25]. (wł.).
  16. ↑ Davide Ghiglione, Paul Kirby: Italian PM Mario Draghi offers resignation after coalition falls apart. bbc.com, 14 lipca 2022. [dostęp 2022-07-15]. (ang.).
  17. ↑ Fine del governo Draghi Lega, Forza Italia e M5s non votano la fiducia. Il premier stasera non sale al Quirinale. ilfoglio.it, 20 lipa 2022. [dostęp 2022-07-21]. (wł.).
  18. ↑ Paul Kirby: Italian PM Mario Draghi resigns after week of turmoil. bbc.com, 21 lipca 2022. [dostęp 2022-07-21]. (ang.).
  19. ↑ Arkadiusz Grochot: Mario Draghi złożył dymisję z funkcji premiera Włoch. rmf24.pl, 21 lipca 2022. [dostęp 2022-07-21].
  20. ↑ I Ministri del Governo Draghi. governo.it, 13 lutego 2021. [dostęp 2021-02-13]. (wł.).
  21. ↑ Do marca 2021 jako minister środowiska.
  22. ↑ Do marca 2021 jako minister infrastruktury i transportu.
  23. ↑ Do marca 2021 jako minister kultury i turystyki.
  24. ↑ Do marca 2021 jako minister ds. koordynacji sektora turystyki.
Rządy Włoch od 1946
  • De Gasperi II (1946–1947)
  • De Gasperi III (1947)
  • De Gasperi IV (1947–1948)
  • De Gasperi V (1948–1950)
  • De Gasperi VI (1950–1951)
  • De Gasperi VII (1951–1953)
  • De Gasperi VIII (1953)
  • Pella (1953–1954)
  • Fanfani I (1954)
  • Scelba (1954–1955)
  • Segni I (1955–1957)
  • Zoli (1957–1958)
  • Fanfani II (1958–1959)
  • Segni II (1959–1960)
  • Tambroni (1960)
  • Fanfani III (1960–1962)
  • Fanfani IV (1962–1963)
  • Leone I (1963)
  • Moro I (1963–1964)
  • Moro II (1964–1966)
  • Moro III (1966–1968)
  • Leone II (1968)
  • Rumor I (1968–1969)
  • Rumor II (1969–1970)
  • Rumor III (1970)
  • Colombo (1970–1972)
  • Andreotti I (1972)
  • Andreotti II (1972–1973)
  • Rumor IV (1973–1974)
  • Rumor V (1974)
  • Moro IV (1974–1976)
  • Moro V (1976)
  • Andreotti III (1976–1978)
  • Andreotti IV (1978–1979)
  • Andreotti V (1979)
  • Cossiga I (1979–1980)
  • Cossiga II (1980)
  • Forlani (1980–1981)
  • Spadolini I (1981–1982)
  • Spadolini II (1982)
  • Fanfani V (1982–1983)
  • Craxi I (1983–1986)
  • Craxi II (1986–1987)
  • Fanfani VI (1987)
  • Goria (1987–1988)
  • De Mita (1988–1989)
  • Andreotti VI (1989–1991)
  • Andreotti VII (1991–1992)
  • Amato I (1992–1993)
  • Ciampi (1993–1994)
  • Berlusconi I (1994–1995)
  • Dini (1995–1996)
  • Prodi I (1996–1998)
  • D’Alema I (1998–1999)
  • D’Alema II (1999–2000)
  • Amato II (2000–2001)
  • Berlusconi II (2001–2005)
  • Berlusconi III (2005–2006)
  • Prodi II (2006–2008)
  • Berlusconi IV (2008–2011)
  • Monti (2011–2013)
  • Letta (2013–2014)
  • Renzi (2014–2016)
  • Gentiloni (2016–2018)
  • Conte I (2018–2019)
  • Conte II (2019–2021)
  • Draghi (2021–2022)
  • Meloni (od 2022)

Media użyte na tej stronie

Governo Draghi.jpg

Draghi's government.