Rząd Michaiła Miasnikowicza

Rząd Michaiła Miasnikowicza
 Białoruś

premier Michaił Miasnikowicz
PremierMichaił Miasnikowicz
Kadencjaod 28 grudnia 2010
do 27 grudnia 2014
PoprzedniRząd Siarhieja Sidorskiego
NastępnyRząd Andreja Kabiakouwa
Białoruś
Ten artykuł jest częścią serii:
Ustrój i polityka
Białorusi
Ustrój polityczny
Konstytucja
Władza ustawodawcza
Władza wykonawcza
Władza sądownicza
Kontrola państwowa
Finanse
Samorząd terytorialny
Partie polityczne
Wybory
Polityka zagraniczna
Portal Białoruś

Rząd Michaiła Miasnikowicza – urzędująca od 28 grudnia 2010[1] do 27 grudnia 2014[2] Rada Ministrów Republiki Białorusi pod kierownictwem premiera Michaiła Miasnikowicza.

Skład Rady Ministrów

nazwiska podano w transkrypcji z języka białoruskiego

  • prezes Rady Ministrów - Michaił Miasnikowicz
  • pierwszy Wiceprezes Rady Ministrów - Uładzimir Siemaszka
  • wiceprezes Rady Ministrów - Waleryj Iwanou, następnie Piotr Prakapowicz
  • wiceprezes Rady Ministrów - Anatol Kalinin
  • wiceprezes Rady Ministrów - Siarhiej Rumas, następnie Michaił Rusy
  • wiceprezes Rady Ministrów - Anatolij Tozik
  • minister architektury i budownictwa - Anatol Niczkasau, następnie Anatol Czorny
  • minister spraw wewnętrznych - Anatol Kulaszou, następnie Ihar Szuniewicz
  • minister gospodarki komunalnej - Uładzimir Bełachwostau, następnie Andrej Szorac, następnie Alaksandr Cierachau[3]
  • minister zdrowia - Wasil Żarko
  • minister spraw zagranicznych - Siarhiej Martynau, następnie Uładzimir Makiej
  • minister informacji - Aleh Pralaskouski, następnie Lilija Ananicz
  • minister kultury - Pawieł Łatuszka, następnie Barys Swiatłou
  • minister gospodarki leśnej - Michaił Ameljanowicz
  • minister obrony - Juryj Żadobin, następnie Andrej Raukou[4]
  • minister edukacji - Siarhiej Maskiewicz
  • minister do spraw podatków i opłat - Uładzimir Pałujan
  • minister do spraw sytuacji nadzwyczajnych - Uładzimir Waszczanka
  • minister zasobów naturalnych i ochrony środowiska - Uładzimir Całko
  • minister przemysłu - Dzmitryj Kaciarynicz
  • minister łączności i informatyzacji - Mikałaj Pancialej, następnie Siarhiej Papkou
  • minister rolnictwa i żywności - Michaił Rusy, następnie Leanid Zajac
  • minister sportu i turystyki - Aleh Kaczan, następnie Alaksandr Szamko
  • minister handlu - Wałancin Czakanau
  • minister transportu i komunikacji - Iwan Szczerba[5], następnie Anatol Siwak
  • minister pracy i opieki społecznej - Maryjana Szczotkina
  • minister finansów - Andrej Charkawiec, następnie Uładzimir Amaryn[6]
  • minister gospodarki - Mikałaj Snapkou
  • minister energetyki - Alaksandr Aziarec, następnie Uładzimir Patupczyk
  • minister sprawiedliwości - Wiktar Haławanau, następnie Aleh Sliżeuski

Przypisy

  1. ↑ 28 декабря Президент Республики Беларусь рассмотрел кадровые вопросы (ros.). Serwis Prezydenta Republiki Białorusi. [dostęp 2020-02-21].
  2. ↑ Президент Республики Беларусь рассмотрел кадровые вопросы (ros.). Serwis Prezydenta Republiki Białorusi. [dostęp 2020-02-21].
  3. ↑ Аляксандр Церахаў назначаны міністрам жыллёва-камунальнай гаспадаркі Рэспублікі Беларусь (biał.). Serwis Prezydenta Republiki Białorusi. [dostęp 2020-02-21].
  4. ↑ Министр обороны Республики Беларусь Равков Андрей Алексеевич (ros.). Belta. [dostęp 2020-02-21].
  5. ↑ Указ Президент РБ 337 31.07.2012 Об освобождении от должности И.И.Щербо (ros.). [dostęp 2020-02-21].
  6. ↑ Амарин Владимир Викторович (ros.). Ministerstwo Finansów Białorusi. [dostęp 2020-02-21].

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Coat of arms of Belarus (official).svg
The Official coloured variant of the Coat of arms of the Republic of Belarus
Mikhail Myasnikovich, March 2011.jpeg
(c) premier.gov.ru, CC BY 4.0
Премьер-министр Республики Беларусь М.В.Мясникович на встрече с Председателем Правительства Российской Федерации В.В.Путиным