Rząd Narodowy Cywilny

Rząd Narodowy Cywilny – najwyższy organ władzy powstania styczniowego od 12 marca do 21 marca 1863.

Utworzenie

12 marca 1863 emisariusze stronnictwa białych,udając emisariuszy Tymczasowego Rządu Narodowego, przekonali niezorientowanego w sprawach politycznych Mariana Langiewicza do objęcia dyktatury. Ten powołał nowy Rząd Narodowy Cywilny, rozwiązując formalnie TRN. Langiewicz wydał dekret, w którym ogłaszał m.in.: wszelkie dotychczasowe istniejące władze cywilne i wojskowe jakiegokolwiek pochodzenia niniejszym dekretem rozwiązuję^[1].

Dotychczasowi członkowie TRN uznali, że rząd dotychczasową swoją władzę składa w jego ręce i wzywa cały naród do posłuszeństwa dyktatorowi. Jednak zastrzegli sobie, że w części kraju zajętej przez nieprzyjaciela z upoważnienia dyktatora rozporządzenia wydawać będzie Komisja Wykonawcza.^[2] Utworzono tym samym Komisję Wykonawczą Dyktatora w Warszawie.

Skład

W skład rządu weszło czterech dyrektorów wydziałów:

• Józef Wysocki, dyrektor Wydziału Wojny
• Leon Królikowski, dyrektor Spraw Wewnętrznych
• ks. Jan Tadeusz Lubomirski, dyrektor Wydziału Spraw Zagranicznych
• n. n. dyrektor Wydziału Skarbu

Przypisy

Bibliografia

• Andrzej Biernat, Ireneusz Ihnatowicz, Vademecum do badań nad historią XIX i XX wieku, Warszawa 2003
• Stefan Kieniewicz, Andrzej Zahorski, Władysław Zajewski, Trzy powstania narodowe, Warszawa 1992