Rząd Pedera Kolstada

Zdjęcie gabinetu Pedera Kolstada (premier trzeci od lewej w dolnym rzędzie), 1931

Rząd Pedera Kolstada – rząd mniejszościowy Partii Chłopskiej powołany 12 maja 1931 roku.

Peder Kolstad (1878–1932) objął stanowisko premiera po dyskredytacji rządu Johana Ludwiga Mowinckela (1870–1943). Po śmierci Kolstada 5 marca 1932 roku, 14 marca stanowisko premiera objął Jens Hundseid (1883–1965).

Skład rządu

Źródło[1]:

Pozycja w rządziePolitykOdDo
PremierPeder Kolstad12 maja 19311 lutego 1932
Birger Braadland (p.o)1 lutego 193229 lutego 1932
Nils Trædal (p.o)29 lutego 193210 marca 1932
Birger Braadland (p.o)10 marca 193214 marca 1932
Minister spraw zagranicznychBirger Braadland12 maja 193129 lutego 1932
Nils Trædal (p.o.)19 lutego 193210 marca 1932
Birger Braadland10 marca 193214 marca 1932
Minister Kościoła i edukacjiNils Trædal12 maja 193114 marca 1932
Minister sprawiedliwościAsbjørn Lindboe12 maja 193114 marca 1932
Minister obronyVidkun Quisling12 maja 193114 marca 1932
Minister finansówPeder Kolstad12 maja 19311 lutego 1932
Jon Sundby1 lutego 193214 marca 1932
Minister handluPer Larssen12 maja 193114 marca 1932
Minister pracyRasmus Langeland12 maja 193114 marca 1932
Minister rolnictwaJon Sundby12 maja 193125 lutego 1932
Ivar Kirkeby-Garstad25 lutego 193214 marca 1932
Minister spraw społecznychJakob Vik12 maja 193114 marca 1932

Historia rządu

Peder Kolstad został mianowany premierem przez króla Haakona VII 11 maja 1931 roku ze skutkiem od 12 maja 1931 roku od godz. 14.00[1]. Kolstad postanowił połączyć stanowisko premiera z ministrem finansów[2]. Wzmocniło to jego rolę szefa rządu, ale jednocześnie zajmowało wiele czasu[2]. Kolstad postanowił rozwiązać problemy gospodarcze za pomocą surowej polityki oszczędnościowej, co utrudniało spełnienie oczekiwań wobec rządu[2]. Rząd Kolstada zadecydował także o zerwaniu ze standardem złota i wprowadzeniu płynnego kursu walutowego[2].

Rząd Kolstada musiał zmierzyć się również z konfliktami pracowniczymi – w czerwcu 1931 roku użył wojska dla ochrony pracowników kontraktowych w zakładzie Norsk Hydro w Menstad pod Skien (tzw. „bitwa pod Menstad”)[2]. Użycie siły wzmogło krytykę polityczną ministra obrony Vidkuna Quislinga (1887–1945), który jednak nie odgrywał głównej roli w tej sprawie[2].

Aby wesprzeć norweskich rolników, gabinet zaproponował, aby margaryna sprzedawana w Norwegii zawierała pewien procent masła. Zostało to zalegalizowane przez parlament w czerwcu 1923 roku. Gabinet zaproponował również zwiększenie dotacji dla rolników, którzy produkowali kukurydzę. Partia Liberalna początkowo sprzeciwiała się wzrostowi dotacji, ale w końcu osiągnięto kompromis[3]. Wśród działań, które podjął rząd Kolstada była również ustawa o wzroście cen zbóż[2].

Rząd Kolstada musiał zająć się także prywatną norweską okupacją wschodniej Grenlandii[2]. Pod naciskiem partii, Partii Chłopskiej i innych, rząd – wbrew woli Kolstada – postanowił wesprzeć okupację[2].

Problemy rządu odbiły się na zdrowiu Kolstada, który zachorował w połowie stycznia 1932 roku i był hospitalizowany[2]. 1 lutego obowiązki premiera przejął Birger Braadland[1]. Kolstad zmarł na zakrzepicę 5 marca 1932 roku[2].

14 marca 1932 rząd został zrekonstruowany i stanowisko premiera objął Jens Hundseid[1].

Przypisy

  1. ↑ a b c d o, Peder Kolstads regjering, Regjeringen.no, 3 grudnia 2007 [dostęp 2019-08-05] (norw.).
  2. ↑ a b c d e f g h i j k Peder Kolstad Prime Minister 1931 - 1932 (ang.). W: www.regjeringen.no [on-line]. 2011-05-30. [dostęp 2019-08-08].
  3. ↑ Gabrielsen, Menn og politikk: Senterpartiet 1920–1970, 1978.
Rządy Norwegii
1905–1945
  • Michelsen (1905–1907)
  • Løvland (1907–1908)
  • Knudsen I (1908–1910)
  • Konow (1910–1912)
  • Bratlie (1912–1913)
  • Knudsen II (1913–1920)
  • Halvorsen I (1920–1921)
  • Blehr II (1921–1923)
  • Halvorsen II (1923)
  • Berge (1923–1924)
  • Mowinckel I (1924–1926)
  • Lykke (1926–1928)
  • Hornsrud (1928)
  • Mowinckel II (1928–1931)
  • Kolstad (1931–1932)
  • Hundseid (1932–1933)
  • Mowinckel III (1923–1935)
  • Nygaardsvold (1935–1945)
1940–1945
  • Quisling I (1940)
  • Rada Administracyjna (1940)
  • Terboven (1940–1942)
  • Quisling II (1942–1945)
Po 1945
  • Gerhardsen I (1945)
  • Gerhardsen II (1945–1951)
  • Torp (1951–1955)
  • Gerhardsen III (1955–1963)
  • Lyng (1963)
  • Gerhardsen IV (1963–1965)
  • Borten (1965–1971)
  • Bratteli I (1971–1972)
  • Korvald (1972–1973)
  • Bratteli II (1973–1976)
  • Nordli (1976–1981)
  • Brundtland I (1981)
  • Willoch (1981–1986)
  • Brundtland II (1986–1989)
  • Syse (1989–1990)
  • Brundtland III (1990–1996)
  • Jagland (1996–1997)
  • Bondevik I (1997–2000)
  • Stoltenberg I (2000–2001)
  • Bondevik II (2001–2005)
  • Stoltenberg II (2005–2013)
  • Solberg (2013–2021)
  • Støre (od 2021)

Media użyte na tej stronie

Peder Kolstads regjering (1931).jpg
Statsminister og finansminister Peder Kolstad, utenriksminister Birger Braadland, kirke- og undervisningsminister Nils Trædal, justisminister Asbjørn Lindboe, forsvarsminister Vidkun Quisling, handelsminister Per Larssen, arbeidsminister Rasmus Langeland, landbruksminister Jon Sundby, sosialminister Jakob Vik, alle Bondepartiet.