Rzeźba młodoglacjalna
 | Ten artykuł od 2020-04 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Rzeźba młodoglacjalna – typ rzeźby terenu powstały i ukształtowany w okresie ostatniego zlodowacenia plejstoceńskiego (na obszarze Polski i Niemiec– zlodowacenie Vistulian).
Rzeźba ta charakteryzuje się obecnością wysoczyzn morenowych o powierzchni pagórkowatej lub falistej, rzadziej płaskiej; nad wysoczyznami wznoszą się pagóry, wzgórza, wały form marginalnych lądolodu. Wysoczyzny porozcinane są licznymi formami wklęsłymi: rynnami subglacjalnymi, szlakami wód roztopowych i dolin. Liczne są obniżenia wytopiskowe. Najważniejszą cechą tego typu rzeźby jest duża dynamika rzeźby terenu, obfitość form wklęsłych oraz obecność jezior.
Ten typ rzeźby zajmuje 30% obszaru Polski – niziny nadmorskie, pas pojezierzy, oraz wysoczyzny jeziorne. Cechą obszaru o rzeźbie młodoglacjalnej jest wyraźny układ pasowy rzeźby wynikający z sukcesywnie przebiegającej recesji lądolodu w okresie zlodowacenia.