Rzeźby ursynowskie

Zakochani, ul. Pięciolinii 5

Rodzina, ul. Nutki

My ze spalonych wsi, ul. Wiolinowa 15

Grajkowie, ul. Koński Jar 6

Rodzina muzykująca, ul. Puszczyka 10

Jeździec na koniu, przy ul. Koński Jar, u podnóża Kopy Cwila

Gołąb, ul. Koński Jar 1

Paw, Wiolinowa 5

Herkules walczący z Anteuszem, ul. Koncertowa

Lwy, ul. Puszczyka 6

Rzeźby ursynowskie^[1] – grupa rzeźb plenerowych wykonanych w stylu realistycznym, pół realistycznym i awangardowym rozproszona w okolicach osiedli: „Jary”, „Stokłosy” i „Koński Jar-Nutki” na warszawskim Ursynowie Północnym^[2]^[3].

Powstanie rzeźb

W latach siedemdziesiątych XX w. na terenie Ursynowa zaczęły powstawać osiedla mieszkaniowe i bloki z tzw. wielkiej płyty. W 1977 zorganizowano tu plener rzeźbiarski pod egidą Związku Polskich Artystów Plastyków. Komisarzem pleneru został artysta rzeźbiarz Ryszard Stryjecki.

Rzeźby powstałe podczas pleneru umieszczono na warszawskim Ursynowie Północnym, w najstarszej części dzielnicy^[4].

Janina (Nina) Mirecka-Maciejewska (1930–2014)

Władysław Trojan (1932–2004)

Stefan Wierzbicki (ur. 1938)

↑ Maciej Mazur: „Czasoprzewodnik” 33 lata na Ursynowie. Warszawa: Wydawnictwo Myśliński, 2010. ISBN 978-83-915427-9-8.
↑ Urząd DzielnicyU.D. Ursynów Urząd DzielnicyU.D., Dwa słowa o Ursynowie Czyli Krótki przewodnik po dzielnicy, ARW Grzegorczyk, 2011, s. 20 (pol.).
↑ Maciej Mazur: Witajcie na Ursynowie. Warszawa: Wydawnictwo Myśliński, 2012. ISBN 978-83-934764-1-1.
↑ Rzeźby. Ursynów, historia, wydarzenia, zdjęcia, galeria. [dostęp 2014-12-23].
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Rzeźbyursynów (pol.). Puszka – Warszawska Sztuka Publiczna. [dostęp 2015-01-13].
↑ Julia Dziubecka: Rodzina – rzeźbyursynów (pol.). Puszka – Warszawska Sztuka Publiczna. [dostęp 2015-01-13].