Rzeczpospolita Polska (miesięcznik)
| Częstotliwość | miesięcznik |
|---|---|
| Państwo |  Rzeczpospolita Polska |
| Wydawca | Delegatura Rządu na Kraj |
| Pierwszy numer | 15 marca 1941 |
| Ostatni numer | lipiec 1945 |
| Średni nakład | 3,5–16 tys. egz. |
Rzeczpospolita Polska – miesięcznik, oficjalny organ prasowy Delegatury Rządu na Kraj[1][2], wydawany od 15 marca 1941 do lipca 1945 roku do chwili rozwiązania Rady Jedności Narodowej i Delegatury[1]. Nakład pisma wynosił od 3500 do 16 tysięcy egzemplarzy[1]. W tym czasie ukazało się 80 numerów „Rzeczpospolitej”[2]. Lewandowska określiła ten miesięcznik jako „pismo instrukcjyjne i źródło informacji” dla organizacji i innych redakcji pism podziemnych Państwa Podziemnego[2].
Pierwszy numer, wydany z datą 15 marca 1941 roku, liczył dwanaście stron, i przedstawiał następujące artykuły: Niepodległa Rzeczpospolita Polska istnieje i walczy, Wiara w zwycięstwo, Treuga Dei w Polsce, Cynizm, prowokacja i zbrodnia oraz stałe rubryki: „Sprawy polskie na obczyźnie”, „Kronika zagraniczna” i „Na ziemiach Rzeczypospolitej”[1].
Redaktorem głównym był Stanisław Kauzik, następnie Franciszek Głowiński („Tadeusz Bronicz”, „Czołowski”) aresztowany 2 lutego 1944 roku, a po nim Teofil Syga („Cedro”, „Grudzień”)[1]. W skład redakcji wchodzili: Tadeusz Kolski, Witold Żarski, Stefan Krzywoszewski, Marian Grzegorczyk, Zbigniew Kunicki oraz Jan Mosiński[2]. Współredagowali je także: Witold Giełżyński, Marian Grzegorczyk, Tadeusz Kobylański, Kazimierz Koźniewski, Stefan Krzywoszewski i Zbigniew Kunicki[3].
Z pismem współpracowali często autorzy tacy jak: Andrzej Tretiak, Wacław Borowy, Zygmunt Wojciechowski[1][2].
Po upadku powstania warszawskiego „Rzeczpospolita Polska” wydawana była w Krakowie.
- pierwszy: zamieszczał oficjalne odezwy, oświadczenia i komunikaty Delegata
- drugi: umieszczał artykuły wyrażające poglądy Delegatury
- trzeci: tutaj publikowane były materiały dotyczące działalności Rządu i Rady Narodowej na emigracji, a także walk armii polskiej na Zachodzie
- czwarty: publikował wiadomości ze świata, głównie polityczne, następnie o przebiegu wojny
- piąty: informował o sytuacji i wydarzeniach na ziemiach wcielonych do Rzeszy, a także terytoriach pod okupacją sowiecką (temat omawiany później w dedykowanych dodatkach do „Rzeczpospolitej” – „Ziemie Zachodnie” i „Ziemie Wschodnie”)
- szósty: zawierał przeglądy prasy konspiracyjnej
Przypisy
- ↑ a b c d e f g Waldemar Grabowski: Polska tajna administracja cywilna: 1940–1945. Instytut Pamięci Narodowej. Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, 2003, s. 222.
- ↑ a b c d e f Stanisława Lewandowska: Polska konspiracyjna prasa informacyjno-polityczna, 1939–1945. Czytelnik, 1982, s. 60.
- ↑ Kwartalnik historii prasy polskiej. Rocznik XXIII. Numer 1.
Linki zewnętrzne
- Zeskanowane wydania Rzeczpospolitej Polskiej w MBC (numery wydawane w czasie Powstania Warszawskiego)
- Zeskanowane wydania Rzeczpospolitej Polskiej w MBC (pozostałe numery)
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).