Rzekotka śródziemnomorska

Rzekotka śródziemnomorska
Hyla meridionalis[1]
Boettger, 1874
Ilustracja
Rzekotka w pozycji spoczynkowej
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

płazy

Rząd

płazy bezogonowe

Podrząd

Neobatrachia

Rodzina

rzekotkowate

Rodzaj

Hyla

Gatunek

rzekotka śródziemnomorska

Synonimy
  • Hyla arborea var. meridionalis Boettger, 1874[2]
  • Hyla perezii Boscá, 1880[3]
  • Hyla viridis var. meridionalis — Boettger, 1883[4]
  • Hyla barytonus Herón-Royer, 1884[5]
  • Hyla arborea var. meridionalis — Schreiber, 1912[6]
  • Hyla meridionalis — Chaplin, 1950[7]
  • Hyla africana Ahl, 1924[8]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[9]
Status iucn3.1 LC pl.svg
Zasięg występowania
Mapa występowania

Rzekotka śródziemnomorska (Hyla meridionalis) − gatunek płaza z rodziny rzekotkowatych (Hylidae).

Morfologia

Rzekotka ta jest bardzo podobna do rzekotki drzewnej (H. arborea). Jest małym, zaledwie kilkucentymetrowym płazem, mierzącym około 5 cm. Ma delikatne, smukłe i proporcjonalne ciało. Jej tylne nogi są długie, przystosowane do skoków. Palce rzekotki zakończone są okrągłymi, lepkimi przylgami służącymi do chodzenia po gładkich pionowych powierzchniach (może się wspinać nawet po pionowych szybach). Błony pławne na jej nogach są krótkie. Grzbiet ma zwykle jasnozielony, jaśniejszy niż u rzekotki drzewnej. Najważniejszą cechą odróżniającą rzekotkę śródziemnomorską od drzewnej jest brak ciemnego pasa biegnącego wzdłuż boków.

Występowanie

Rzekotka śródziemnomorska żyje na południu Francji oraz na południu Hiszpanii.

Ekologia

Żyje w dolinach rzecznych i na wilgotnych obniżeniach terenu. Rzekotka śródziemnomorska prowadzi podobny tryb życia jak rzekotka drzewna. Samce tej rzekotki zbierają się w grupy i terkoczą po każdym zmierzchu.

Przypisy

  1. ↑ Hyla meridionalis, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).
  2. ↑ Oskar Boettger. Reptilien von Marocco und von den canarischen Inseln. „Abhandlungen der Senckenbergischen Naturforschenden Gesellschaft”. 9, s. 121-192, 1874. Frankfurt nad Menem. (niem.). 
  3. ↑ E. Boscá. Hyla perezii, especie nueva de anuro europeo. „Anales de la Sociedad Española de Historia Natural. Madrid”. 9, s. 181, 1880. (hiszp.). 
  4. ↑ Oskar Boettger: Die Reptilien und Amphibien von Marocco. Wyd. II. Frankfurt nad Menem: Christian Winter, 1883, s. 43. (niem.).
  5. ↑ L.-F. Herón-Royer. Note sur une forme de rainette nouvelle pour la faune française (Hyla barytonus). „Bulletin de la Société Zoologique de France”. 9, s. 223, 1884. (fr.). 
  6. ↑ E. Schreiber: Herpetologia Europaea. Eine systematische Bearbeitung der Amphibien und Reptilien, welche bisher in Europe aufgefunden sind. Wyd. 2. Wiedeń: Gustav Fischer, 1912, s. 206. (niem.).
  7. ↑ Ernst Ahl. Neue Reptilien und Batrachier aus dem zoologischen Museum. „Archiv für Naturgeschichte. Abteilung A”. 90, s. 254, 1924. Berlin. (niem.). 
  8. ↑ V. Chaplin. European tree-frogs. „Zoo Life”. 5, s. 103-107, 1950. Londyn. (ang.). 
  9. ↑ Hyla meridionalis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] (ang.).
Rodziny płazów bezogonowych

Media użyte na tej stronie

Status iucn3.1 LC pl.svg
Autor: unknown, Licencja: CC BY 2.5
Wikispecies-logo.svg
Autor: (of code) -xfi-, Licencja: CC BY-SA 3.0
The Wikispecies logo created by Zephram Stark based on a concept design by Jeremykemp.
RangeMapHylaMeridionalis.png
Autor: Christian Fischer., Licencja: CC BY-SA 3.0
Range map of the Mediterranean or Stripeless Tree Frog, Hyla meridionalis. The range is coloured light-green. To Menorca, Madeira and the Canary Islands — all of them? Confirmed are at least Tenerife and Gomera — the species is believed to be introduced (dark-green signature).
Reference: Range map at IUCN Red List.