s/y Bies
Bies w Nærøyfjord | |
Bandera | |
---|---|
Numer na żaglu | POL 67 |
Znak wywoławczy | SPS 2041 |
Port macierzysty | |
Armator | Wojciech Kaczor |
Dane podstawowe | |
Typ | Dziwna 2 |
Materiał | |
Historia | |
Stocznia | Zakłady Urządzeń Przemysłowych Przedsiębiorstwo Państwowe w Nysie, Morska Stocznia Jachtowa im. Leonida Teligi |
Data budowy | 1972 |
Data wodowania | 1972 |
Dane techniczne | |
Liczebność załogi | min. 2 / max. 10 |
Długość całkowita (L) | 15,48 m |
Długość kadłuba | 13,10 m |
Szerokość (B) | 3,45 m |
Zanurzenie (D) | 2,50 m |
Pojemność | 19,02 ton rej. 53,87 m³ (netto) RT |
Ożaglowanie | |
Typ ożaglowania | |
Liczba żagli | 3 |
Powierzchnia ożaglowania | 80 m² |
Wysokość masztów | 17 |
Liczba masztów | 2 |
Napęd mechaniczny | |
Silnik | stacjonarny PZM Puck 38 |
Moc silnika |
Bies – zbudowany sposobem gospodarczym jacht morski, kecz typu Dziwna 2, pływający po Bałtyku i Morzu Północnym. Jego armatorem był przez wiele lat Klub Żeglarski "Nysa"[1] w Głębinowie, obecnym armatorem jest Wojciech Kaczor.
Nazwa
Nazwa pochodzi od imienia przedsłowiańskiego demona Bies, które oznaczało „powodujący strach, przerażenie”. Nazwa typu jachtu (Dziwna 2) nawiązuje do nazwy cieśniny łączącej Zalew Szczeciński z Morzem Bałtyckim.
Parametry i wyposażenie jachtu
Rodzaj, typ i klasa jachtu
- rodzaj statku = jacht sportowy
- napęd = żaglowy z silnikiem pomocniczym
- typ kadłuba = Dziwna 2[2] – jedyny zbudowany jacht tego typu (był też drugi – budowany w Czechach – ale niedokończony)
- klasa PRS = (yK) I (Świadectwo klasy jachtu nr 17/OR/2010), co oznacza, że jacht został zbudowany bez nadzoru towarzystwa klasyfikacyjnego, a klasa Polskiego Rejestru Statków została nadana mu po zbudowaniu. Żegluga tego jachtu jest ograniczona do Morza Północnego (do 62° szerokości geograficznej północnej i do 8° długości geograficznej zachodniej i do linii łączącej Ouessant we Francji i Fastnet w Irlandii), Morza Śródziemnego oraz mórz otwartych do 200 mil morskich od miejsca schronienia z dopuszczalną odległością między dwoma miejscami schronienia do 400 mil morskich[3].
Pozostałe parametry kadłuba
- wysokość boczna = 3,38 m
- kokpit = 0,62 m³
- maksymalna wysokość w kabinie = 1,85 m
- liczba kabin = 3 (kubryk w części dziobowej, mesa w części środkowej kadłuba i kabina w części rufowej)
- liczba koi = 10 (4 w kubryku w części dziobowej, 4 w mesie i 2 w kabinie rufowej)
- liczba zejściówek = 2 (do kabiny nawigacyjnej i do kubryku w części dziobowej)
- liczba toalet (kingstonów) = 1
- liczba kambuzów = 1
- zbiornik na wodę = 400 l
- zbiornik na paliwo = 400 l
- ster = koło sterowe.
Jacht typu Dziwna 2 posiada dużą dzielność morską. Ma bardzo wygodną mesę oraz dużą kabinę nawigacyjną. Może bez trudu pomieścić dziesięcioosobową załogę.
Kokpit i pokład części rufowej s/y Bies, Tamiza, 2010, w tle most Tower Bridge
Plan rozmieszczenia pomieszczeń
Żagle
Jacht nosi białe, dakronowe żagle. Wyposażony jest w następujący komplet:
Nazwa żagla | Powierzchnia ożaglowania m² | Oznaczenie żagla |
---|---|---|
Fok | 33 | F |
Grot | 34 | G |
Bezan | 13 | B |
Fok sztormowy | 6,5 | F sz |
Grot sztormowy | 13,5 | G sz |
Bezan sztormowy | 6,5 | B sz |
Fok mały | 19 | F m |
Kliwer | 24 | K |
Genua fok | 54 | G f |
Spinaker | 80 | S |
Grot mały | 20 | G m |
Grot stary (zapas) | 34 | G |
Wyposażenie
Jacht ma dosyć podstawowe wyposażenie, na pokładzie znajdują się m.in.:
Wyposażenie eksploatacyjne
- akumulator, gniazdo 12 V, oświetlenie elektryczne, gniazda 230 V (po podłączeniu do zewnętrznego zasilania)
- 2 butle z gazem, kambuz z pełnym wyposażeniem, w tym kuchenką gazową na "kardanie" i zlewozmywakiem
- skrzynka narzędziowa
Wyposażenie nawigacyjne
Wyposażenie bezpieczeństwa
- tratwa pneumatyczna 10-osobowa
- pasy ratunkowe (10 sztuk)
- 2 koła ratunkowe
- nadajnik komunikacyjny (Icom Inc., IC-M421 DSC), 25/1 W, klasa emisji G3E G2B, Pasmo V)
- radiopława EPIRB (Sailor 406 MHz)
- czerwone race świetlne
- apteczka
- gaśnica, koc gaśniczy.
Historia
Kadłub Biesa został wybudowany na początku lat 70. XX wieku w Zakładach Urządzeń Przemysłowych w Nysie, a następnie zabudowany i wyposażony w Stoczni Jachtowej w Szczecinie. W lipcu 1972 roku został wodowany i od tej pory pływa po morzach w rejsach żeglarskich organizowanych przez klub sportowy MZKS Nysa.
Na początku lat 80. jacht został przekazany do eksploatacji w Okręgowym Opolskim Związku Żeglarskim, który do końca 2006 roku organizował rejsy żeglarskie dla żeglarzy z Opolszczyzny oraz innych rejonów Polski.
Z początkiem roku 2007 jacht Bies powrócił do Klubu Żeglarskiego Nysa (następcy klubu sportowego MZKS Nysa)[1]. W 2012 roku jacht zmienił właściciela. Obecnie jest nim Wojciech Kaczor.
Rejsy
- 1972 – pierwszy rejs – do Malmö i Kopenhagi[4]
- czerwiec 1973: RFN – Helgoland – Dania – Szwecja
- czerwiec 1974: Londyn – Dunkierka – Ostenda – Zeebrugge – Amsterdam
- 1975: Kanał Kiloński – Morze Północne – kanał La Manche – Atlantyk – Morze Śródziemne – Cieśnina Bosfor – Cieśnina Dardanele – Morze Czarne
- lipiec-październik 1976: Warna – Stambuł – Çanakkale – Ajos Efstratios – Pireus – Isthimia – Itaka – Korfu – Brindisi – Split – Żuliana – Dubrownik – Torre del Greco – Cagliari – Gibraltar – Tanger – Kadyks – Lizbona – Baiona – Kilonia
- czerwiec-lipiec 1980: Helsinki – Visby – Kalmar
- lipiec-sierpień 1983: Kilonia - Cuxhaven – Helgoland - Amsterdam
- lipiec 1984: Lubeka – Privall – Travemunde – Kilonia
- sierpień 1995: Trzebież - Rønne - København - Helsingør - Oslo - Malmo - Falsterbo - Sassnitz - Trzebież
- lipiec 2004: Świnoujście – Kopenhaga – Skagen – Esbjerg – Helgoland – Cuxhaven – Brunsbuttel – Holtenau – Kilonia
- sierpień 2007: Świnoujście – Kilonia – Kanał Kiloński – Hamburg – Helgoland - Amsterdam, pod kierunkiem kapitana Bogdana Sobiły
- wrzesień 2008: Thyborøn – Narwik – Lofoty – norweskie fiordy, kapitan Paweł Kardasz
- sierpień 2009: Gdynia – Władysławowo – Utklippan – Kalmar – Sanvik – Visby – Hel – Bornholm – Świnoujście – Trzebież, ze sternikiem Michałem Łukaszewiczem[5]
- kwiecień 2010: Świnoujście – Kilonia – Helgoland – Travemunde
- maj 2010: Trzebież – Świnoujście – Sassnitz – Kopenhaga – Helsingor – Świnoujście – Trzebież
- czerwiec-lipiec 2010: Trzebież – Thyborøn – Bergen
- lipiec 2010: Bergen – Wyspy Owcze – Reykjavik, z kapitanem Maciejem Mierneckim
- sierpień 2010: Reykjavik – Wyspy Owcze – Szkocja – Belfast, z kapitanem Maciejem Mierneckim
- sierpień 2010: Belfast – Edynburg
- sierpień-wrzesień 2010: Edynburg – Londyn
- wrzesień 2010: Londyn – Dunkierka – Nieuwpoort – Sognefjord (Flåm) – Bergen, z kapitanem Piotrem Cichym
- wrzesień-październik 2010: Bergen – Fjærland – Vadheim – Bergen – Bekkjarvik – Thyborøn – Lemvig – Glyngøre – Aalborg, z kapitanem Piotrem Cichym.
Galeria
Świadectwo klasy jachtu s/y Bies wystawione przez PRS
Kokpit s/y Bies
Kambuz na s/y Bies
Kingston na s/y Bies
Przechyłomierz jachtu Bies po rejsie przez Morze Północne we wrześniu 2010 r.
Zejściówka do kabiny nawigacyjnej na s/y Bies
Przypisy
- ↑ a b Strona Klubu Żeglarskiego Nysa.
- ↑ Opis jachtu typu Dziwna-2 (dostęp 25 września 2010 r.)
- ↑ Polski Rejestr Statków. Przepisy klasyfikacji i budowy jachtów morskich. [dostęp 2009-04-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-04-18)].
- ↑ Historia Klubu Żeglarskiego w Nysie - lata 1970-1974 (dostęp 11 października 2010 r.)
- ↑ Opis wyprawy po Bałtyku (dostęp 27 września 2010 r.)
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
Autor: Happa, Licencja: CC BY 3.0
SY Bies z dwoma fokami (normalnym i sztormowym) w Bergen
Autor: Happa, Licencja: CC BY 3.0
SY Bies w Nærøyfjord (najwęższym fjordzie Europy - odnodze fjordu Sognefjord)
plan SY Biesa
Flaga Polski z godłem, wersja symboliczna. Oparta na Image:Flag of Poland.svg i Image:Herb Polski.svg. Uwaga: godło użyte w tej grafice nie jest oficjalne. Oficjalna wersja godła nie jest jeszcze dostępna w formacie wektorowym, stąd zamieszczono poniżej dodatkową wersję tej grafiki w formacie PNG, w której użyto poprawnego wizerunku godła.
Autor: Happa, Licencja: CC BY 3.0
Świadectwo klasy jachtu SY Bies
Autor: Happa, Licencja: CC BY 3.0
wychyłomierz na SY Bies - po rejsie przez Morze Północne we wrześniu 2010