Séverine Beltrame

Séverine Beltrame

Podczas zawodów French Open 2013
Państwo	Francja
Data i miejsce urodzenia	14 sierpnia 1979 Montpellier
Wzrost	172 cm
Gra	praworęczna, jednoręczny backhand
Status profesjonalny	2002
Zakończenie kariery	2013
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	0 WTA, 8 ITF
Najwyżej w rankingu	34 (5 lutego 2007)
Australian Open	2R (2009)
Roland Garros	2R (2005)
Wimbledon	QF (2006)
US Open	4R (2008)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	0 WTA, 10 ITF
Najwyżej w rankingu	85 (25 czerwca 2007)
Australian Open	2R (2006, 2007)
Roland Garros	2R (2008, 2009, 2013)
Wimbledon	1R (2007)
US Open	2R (2006)

Séverine Beltrame (ur. 14 sierpnia 1979 w Montpellier) – francuska tenisistka. Była znana jako Séverine Brémond podczas małżeństwa z jej trenerem Erickiem Brémondem od września 2005 do listopada 2008, a następnie jako Séverine Brémond-Beltrame do końca roku 2009. Powróciła do nazwiska panieńskiego, Séverine Beltrame, w 2010.

Séverine otrzymała status profesjonalny w 2002 roku. Zanim to nastąpiło, wygrała dziewięć turniejów ITF, w tym pięć singlowych. Jest tenisistką praworęczną z jednoręcznym backhandem.

Jej zawodowa kariera rozpoczęła się z chwilą otrzymania licencji zawodowej tenisistki. Wtedy to wzięła udział w kwalifikacjach do turnieju French Open oraz imprezy w Strasburgu. Nie zakwalifikowała się jednak do turnieju głównego.

W 2003 roku awansowała na 144 miejsce klasyfikacji światowej tenisistek. Zagrała w swoim pierwszym turnieju głównym w Pattaya. Przegrała tam w pierwszej rundzie. Potem spotkało ją pasmo porażek na światowych kortach: sześciokrotnie kończyła udział w zawodach na kwalifikacjach, w tym trzykrotnie były to eliminacje turniejów wielkoszlemowych. Wygrywała turnieje ITF.

Po wspaniałym występie w Sztokholmie w 2004 roku (wyeliminowanie Barbary Schett i Kláry Koukalovej, porażka w ćwierćfinale z Silvią Fariną Elią) awansowała po raz pierwszy w karierze do pierwszej setki rankingu kobiet. Jako kwalifikantka zagrała w kilku kolejnych turniejach, docierając tam do drugiej rundy (m.in. w Charleston i US Open). Odpadła w kwalifikacjach do Australian Open, a w dwóch pozostałych wielkoszlemowych imprezach przegrała w pierwszej rundzie. Dotarła do pierwszego deblowego półfinału w Strasburgu, w parze z rodaczką Camille Pin. W tym sezonie wygrała też dwa ostatnie turnieje ITF: singlowy w Cagnes Sur Mer oraz deblowy w Vittel.

2005 – Séverine dotarła do drugiego w karierze ćwierćfinału w turnieju w słoweńskim Portorož. Uzyskała trzecią rundę Indian Wells, dwukrotnie drugą rundę (trafiała na wysoko rozstawione zawodniczki, m.in. Wierę Zwonariową i Nadię Pietrową). Pierwsza runda mistrzostw Australii i Stanów Zjednoczonych. Zadebiutowała w Pucharze Federacji, gdzie w półfinale Grupy Światowej Francja pokonała Hiszpanię 3:1.

2006 – początek sezonu wypadł nie najlepiej w wykonaniu Francuzki. Odpadła we wczesnych rundach turnieju w Hobarcie oraz Australian Open (przegrywając w 1 rundzie z Samanthą Stosur). Jako szczęśliwa przegrana zagrała w Paryżu, w turnieju na hali, gdzie przegrała w pierwszej rundzie. Wycofała się z zawodów w Memphis z powodu kontuzji. Wystąpiła z dziką kartą w Roland Garros, ale przegrała w pierwszej rundzie z [20] Mariją Kirilenko. W czerwcu dotarła do finału imprezy ITF w Marsylii, przegrywając z Jekatieriną Byczkową. Prawdziwy sukces osiągnęła w Wimbledonie: jako kwalifikantka dotarła do ćwierćfinału, gdzie nie poradziła sobie z belgijską mistrzynią, numerem 3 zawodów, Justine Henin-Hardenne. Zdołała jednak wyeliminować tak słynne tenisistki, jak Patty Schnyder, Gisela Dulko i Ai Sugiyama. Była jedną z rewelacji turnieju, obok młodej polskiej juniorki, Agnieszki Radwańskiej, która w swoim wielkoszlemowym zawodowym debiucie osiągnęła czwartą rundę. Ze 129 miejsca awansowała na 65 w klasyfikacji kobiet. Wystąpiła po raz drugi w Pucharze Federacji, pokonując Czechy 3:2 w barażach Grupy Światowej I. W sierpniu jej najlepszym występem był turniej w Forest Hills, w którym zaliczyła ćwierćfinał. Na kortach Flushing Meadows zdołała osiągnąć drugą rundę, trafiając tam znów na Rosjankę Kirilenko. Po ćwierćfinale w zawodach na Bali, awansowała po raz pierwszy w karierze do pierwszej pięćdziesiątki rankingu WTA.

W 2013 roku ogłosiła zakończenie kariery tuż po French Open, choć zaznaczyła, że bierze pod uwagę wzięcie udziału w Wimbledonie^[1].

Jej matka ma na imię Anne Marie, a ojciec Lucien. Mówi po angielsku, francusku i hiszpańsku. Interesuje się piłką nożną, rugby i golfem.

Finały turniejów WTA

Gra podwójna

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partnerka	Przeciwniczki	Wynik finału
Finalistka	1.	15 czerwca 2008	Birmingham	Trawiasta	Virginia Ruano Pascual	Cara Black Liezel Huber	2:6, 1:6
Finalistka	2.	20 września 2009	Québec	Dywanowa (hala)	Sofia Arvidsson	Vania King Barbora Záhlavová-Strýcová	1:6, 3:6

Wygrane turnieje rangi ITF

Gra pojedyncza

	Data	Turniej	Kat.	($)	Naw.	Finalistka	Wynik
1.	24/06/2001	Canet-en-Roussillon	ITF	10 000	ziemna	Severine Arpajou	3:6, 6:3, 6:4
2.	08/07/2001	Périgueux	ITF	10 000	ziemna	Daniela Olivera	6:4, 6:1
3.	21/09/2003	Sofia	ITF	25 000	ziemna	Patricia Wartusch	6:3, 6:4
4.	05/10/2003	Porto	ITF	25 000	ziemna	Sybille Bammer	6:2, 6:3
5.	02/05/2004	Cagnes-sur-Mer	ITF	75 000	ziemna	Anna-Lena Grönefeld	6:4, 6:4
6.	26/06/2011	Périgueux	ITF	25 000	ziemna	Audrey Bergot	6:4, 6:2
7.	24/06/2012	Montpellier	ITF	25 000	ziemna	Catalina Castano	6:2, 7:6(4)
8.	29/07/2012	Contamines-Montjoie	ITF	25 000	twarda	Tereza Mrdeža	6:3, 6:1

Przypisy

Bibliografia

• Profil na stronie WTA, Women’s Tennis Association [dostęp 2019-09-11]  (ang.).
• Profil na stronie ITF, International Tennis Federation [dostęp 2019-09-11]  (ang.).
• Profil na stronie Pucharu Billie Jean King, Billie Jean King Cup [dostęp 2019-09-11]  (ang.).