Sąd relacyjny

Sąd relacyjny – sąd królewski w I Rzeczypospolitej. Przewodniczył w nim monarcha, asesorami byli obecni na dworze senatorowie.

Jego właściwość obejmowało rozpatrywanie odwołań od sądów lenn Korony Królestwa Polskiego, sądu asesorskiego, sądu biskupa prawosławnego po 1676 roku oraz spory o cerkwie i ich uposażenie pomiędzy Kościołem prawosławnym a greckokatolickim zaistniałe po unii brzeskiej[1].

Przypisy

  1. ↑ Juliusz Bardach, Bogusław Leśnodorski, Michał Pietrzak: Historia ustroju i prawa polskiego. Warszawa: LexisNexis, 2009, s. 266. ISBN 978-83-7620-192-4.