Sępnik pstrogłowy

Sępnik pstrogłowy
Cathartes burrovianus[1]
Cassin, 1845
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

kondorowe

Rodzina

kondorowate

Rodzaj

Cathartes

Gatunek

sępnik pstrogłowy

Podgatunki
  • C. b. burrovianus Cassin, 1845
  • C. b. urubutinga Pelzeln, 1861
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]
Status iucn3.1 LC pl.svg
Zasięg występowania
Mapa występowania

Sępnik pstrogłowy[3] (Cathartes burrovianus) – gatunek dużego ptaka z rodziny kondorowatych (Cathartidae), występujący od Meksyku przez Amerykę Centralną po Amerykę Południową. Nie jest zagrożony.

Systematyka

Takson po raz pierwszy opisany przez Cassina w 1845 roku[4]. Jako lokalizację holotypu autor wskazał okolice Veracruz w Meksyku[4]. Nazwa rodzajowa Cathartes pochodzi od słowa kathariz (ōκαθαριζω), dopełniacz kathartēs (καθαρτης) oznaczającego w języku greckim czyściciela, oczyszczanie, czyszczenie[5]. Nazwa gatunkowa upamiętnia Marmaduke’a Burrougha, amerykańskiego lekarza i przyrodnika[6]. Takson siostrzany z C. melambrotus[7]. Wyróżniono dwa podgatunki różniące się tylko wielkością[8][7].

Występowanie

Sępnik pstrogłowy zamieszkuje w zależności od podgatunku[8][7]:

  • C. burrovianus burrovianus – południowo-wschodni Meksyk do środkowej Kolumbii i północno-zachodniej Wenezueli,
  • C. burrovianus urubutinga – południowo-wschodnia Kolumbia do Gujany na południe do północno-wschodniej Argentyny i Urugwaju.
Głowa sępnika pstrogłowego

Morfologia

Długość ciała 53–66 cm, masa ciała 950–1550 g, rozpiętość skrzydeł 150–165 cm[9][7]. Stosunkowo niewielki, nadrzewny kondor o czarnym upierzeniu. Naga skóra na głowie i szyi o zmiennej barwie. U niedojrzałych ptaków upierzenie bardziej brązowe[7].

Ekologia

Zamieszkuje głównie łąki, sawanny i llanos[7]. Żywi się padliną małych zwierząt, włącznie z rybami[7], choć raz zaobserwowano go również na padlinie delfinka długoszczękiego[10]. Bardzo mało informacji na temat rozrodu i wychowania młodych. Gniazdo znajduje się w otworach dużych drzew. Samica składa 2 jaja[7]. Pisklęta mają dużo puchu i ciemne, nagie głowy[7].

Status i ochrona

W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody został zaliczony do kategorii LC (najmniejszej troski)[2]. Stan populacji słabo poznany, ale wydaje się być stabilna i stosunkowo liczna[7]. Brak danych na temat zagrożeń.

Przypisy

  1. Cathartes burrovianus, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).
  2. a b BirdLife International, Cathartes burrovianus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016 [online], wersja 2016-1 [dostęp 2016-08-31] (ang.).
  3. Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Cathartidae Lafresnaye, 1839 - kondorowate - New World Vultures (Wersja: 2016-10-02). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-09-24].
  4. a b J. Cassin. Description of a new Vulture, in the Museum of the Academy of Natural Sciences, of Philadelphia. „Proceedings of the Academy of Natural Sciences of Philadelphia”. 2, s. 212, 1845. (ang.). 
  5. CATHARTES, [w:] The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca [dostęp 2022-02-18] (ang.), [archiwum].
  6. Burrovianus, [w:] The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca [dostęp 2022-02-18] (ang.), [archiwum].
  7. a b c d e f g h i j Houston, D., Kirwan, G. M., Bonan, A., Boesman, P.: Lesser Yellow-headed Vulture (Cathartes burrovianus). W: J. del Hoyo, A. Elliott, J. Sargatal, D. A. Christie, E. de Juana (red.): Handbook of the Birds of the World Alive. Barcelona: Lynx Edicions, 2014. [dostęp 2014-11-11]. (ang.).
  8. a b F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Hoatzin, New World vultures, Secretarybird, raptors. IOC World Bird List (v10.1). [dostęp 2020-06-03]. (ang.).
  9. James Ferguson-Lees, David A. Christie: Raptors of the World. Londyn: Christopher Helm, 2001, s. 309. ISBN 0-618-12762-3. (ang.).
  10. Lemon, W. C.. Foraging behavior of a guild of Neotropical vultures. „The Wilson Bulletin”. 103 (4), s. 698–702, 1991. (ang.). 

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Status iucn3.1 LC pl.svg
Autor: unknown, Licencja: CC BY 2.5
Wikispecies-logo.svg
Autor: (of code) -xfi-, Licencja: CC BY-SA 3.0
The Wikispecies logo created by Zephram Stark based on a concept design by Jeremykemp.
Cathartes burrovianus distribution.svg
Autor: , Licencja: CC BY-SA 3.0
Distribution of Cathartes burrovianus
Cathartes burrovianus -Amsterdam Zoo -upper body-8a.jpg
Autor: Arjan Haverkamp from Amsterdam, The Netherlands, Licencja: CC BY 2.0
Lesser Yellow-headed Vulture at Amsterdam Zoo, Nethelands.
Lesser yellow-headed vulture (Cathartes burrovianus).JPG
Autor: Charles J Sharp , Licencja: CC BY-SA 4.0
Lesser yellow-headed vulture (Cathartes burrovianus), the Pantanal, Brazil