Sława Przybylska

Sława Przybylska
Ilustracja
Sława Przybylska
Data i miejsce urodzenia

2 listopada 1932
Międzyrzec Podlaski

Zawód

piosenkarka

Aktywność

od 1957

Wydawnictwo

Muza,
Wifon,
Pronit

Powiązania

Studencki Teatr Satyryków,
Klub „Stodoła”,
Polskie Radio

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski

Sława Przybylska, właśc. Stanisława Przybylska-Krzyżanowska (ur. 2 listopada 1932[1] w Międzyrzecu Podlaskim) – polska piosenkarka.

Życiorys

Jest córką Józefa i Marianny Przybylskich. Po II wojnie światowej wychowywała się w Domu Młodzieży w Krzeszowicach[2][3]. Jest absolwentką Zespołu Państwowych Szkół Plastycznych w Warszawie, studiowała handel zagraniczny w Szkole Głównej Służby Zagranicznej.

Udzielała się artystycznie już w czasie studiów[4], debiutowała na szerszej scenie pod koniec lat pięćdziesiątych XX w.: w 1956 w Studenckim Teatrze Satyryków STS, a potem śpiewała w klubie studenckim „Stodoła”. W 1957 zdobyła I miejsce w ogólnopolskim konkursie Polskiego Radia[5]. Rozgłos zdobyła w 1958 piosenką Pamiętasz, była jesień, podkładając głos w filmie Wojciecha Hasa Pożegnania. W 1960 wystąpiła w filmach Zezowate szczęście, śpiewając piosenkę Kriegsgefangenenpost, oraz Niewinni czarodzieje. Wykonuje także piosenki w języku rosyjskim, hiszpańskim oraz jidysz – m.in. Miasteczko Bełz. Jej wykonanie piosenki Minuty nadziei znajduje się w zbiorach Muzeum Holokaustu w USA[6].

27 kwietnia 2007 otrzymała tytuł Honorowego Obywatela Miasta Międzyrzec Podlaski[7]. W 2016 tytuł Honorowego Obywatela przyznała jej także Rada Miasta Krzeszowice[8].

Została odznaczona przez prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. Ponadto jest laureatką Diamentowego Mikrofonu (2015)[9][10], a w 2012, z okazji 80. urodzin i 55-lecia pracy artystycznej, została wyróżniona medalem „Pro Masovia”[11].

Życie prywatne

Od 1964 do jego śmierci jej mężem był Jan Krzyżanowski (1935–2022)[12], aktor i dyrektor Stołecznej Estrady i Teatru na Targówku[13][14].

Mieszka w Otwocku.

Dyskografia

  • 1959 – Melodie o zmroku
  • 1962 – Sława Przybylska
  • 1963 – Sława Przybylska 2
  • 1966 – Ballady i piosenki
  • 1966 – Ballady i piosenki cz.2
  • 1968 – Nie zakocham się
  • 1970 – U brzegów Candle Rock
  • 1972 – Sława Przybylska
  • 1973 – Jak z dawnych lat
  • 1979 – Związek przyjacielski
  • 1988 – Sława Przybylska śpiewa ulubione przeboje
  • 1992 – Rodzynki z migdałami
  • 1992 – Minuty nadziei
  • 1993 – Ałef-Bejs – Pieśni i piosenki żydowskie
  • 2009 – 40 piosenek Sławy Przybylskiej
  • 2015 – Mój Okudżawa

Przypisy

  1. ↑ 80. urodziny Sławy Przybylskiej. tvp.info, 2012-11-02. [dostęp 2015-08-07].
  2. ↑ Dla nich też pałac był domem. [w:] przelom.pl Portal ziemi chrzanowskiej [on-line]. 2010-01-06. [dostęp 2013-03-05].
  3. ↑ Tygodnik Powszechny nr 27 (2817), 6 lipca 2003.
  4. ↑ Audycja radiowa Jedynki, Polskie Radio, 1 października 2006.
  5. ↑ Zbigniew Adrjański, Kalejdoskop estradowy. Leksykon polskiej rozrywki 1944-1989. Artyści, twórcy, osobistości, Bellona, Warszawa 2002, s. 369.
  6. ↑ Minuty nadziei Sława Przybylska.
  7. ↑ Sława Przybylska. miedzyrzec.pl. [dostęp 2022-01-13].
  8. ↑ Ewa Solak, Sława Przybylska honorową obywatelką Krzeszowic, przelom.pl, 2016-07-01.
  9. ↑ Laureaci 52. KFPP 2015, [w:] Opole.pl [online], Urząd Miasta Opola, 15 lipca 2015 [dostęp 2016-01-22] [zarchiwizowane z adresu 2018-06-12].
  10. ↑ w, Diamentowy Mikrofon dla Sławy Przybylskiej! Niezwykły koncert w Opolu z okazji 90-lecia Polskiego Radia, Telewizja Polska S.A./TVP Info, 14 czerwca 2015 [dostęp 2016-01-24].
  11. ↑ Pro Masovia – 2012 r.. mazovia.pl. [dostęp 2018-06-07].
  12. ↑ To dla niej bardzo trudne chwile, „Życie na Gorąco”, 49/2022, 8 grudnia 2022, s. 6.
  13. ↑ F. Gańczak, Filmowcy w matni bezpieki, przedm. A. Paczkowski, Prószyński i Spółka, Warszawa 2011, s. 263. ISBN 978-83-7648-714-4.
  14. ↑ Jan Krzyżanowski, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (autorzy). [online] [dostęp 2021-04-08].

Bibliografia

  • Ryszard Wolański: Leksykon polskiej muzyki rozrywkowej. Warszawa 1995: Agencja Wydawnicza Morex, s. 170–171. ISBN 83-86848-05-7.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie