Sławkowska Grań

Sławkowska Grań i Skrajna Nowoleśna Turnia (podpisane obiekty)

Fragment Sławkowskiej Grani (po lewej stronie)

Sławkowska Grań (słow. Vareškový hrebeň) – tatrzańska grań, która stanowi fragment odcinka grani Sławkowski Szczyt – Staroleśny Szczyt w słowackich Tatrach Wysokich. Oddziela ona Dolinę Sławkowską od Doliny Staroleśnej. Przełęczą graniczną między tą granią a Nowoleśną Granią jest Sławkowska Przełęcz. Sławkowska Grań jest najczęściej traktowana jako zachodnie ramię Sławkowskiego Szczytu, nie stanowi samodzielnego obiektu górskiego. Na żaden z obiektów w tej grani (poza samym wierzchołkiem Sławkowskiego Szczytu) nie prowadzą znakowane szlaki turystyczne.

Obiekty w Sławkowskiej Grani począwszy od Sławkowskiej Przełęczy:

• Zadnia Sławkowska Czuba (Zadný Slavkovský hrb),
• Zadnia Sławkowska Ławka (Vareškové sedlo),
• Skrajna Sławkowska Czuba (Predný Slavkovský hrb),
• Skrajna Sławkowska Ławka (Varešková priehyba),
• masyw Sławkowskiej Kopy (Slavkovská kopa) – zwornik dla Warzęchowego Filara,
• Jamińska Przełęcz (Priehyba nad Jamou),
• Sławkowski Szczyt (Slavkovský štít).

Pierwszy Sławkowską Grań przeszedł 1 czerwca 1905 r. Alfred Martin. Zimą dokonał tego Władysław Krygowski 13 marca 1928 r.^[1]

Przypisy

Bibliografia

• Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XIV. Warzęchowe Turnie – Zawracik Rówienkowy. Warszawa: Sport i Turystyka, 1971, s. 87–90.
• Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.
• Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005. ISBN 83-909352-2-8.