Sławomir Bugajski

Sławomir Bugajski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

15 listopada 1941
Będzin

Data i miejsce śmierci

6 marca 2003
Katowice

doktor habilitowany nauk fizycznych
Specjalność: podstawy mechaniki i informatyki kwantowej
Doktorat

4 marca 1970

Habilitacja

19 października 1999[1]

Uczelnia

Uniwersytet Śląski w Katowicach
Instytut Informatyki Teoretycznej i Stosowanej PAN

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Wolności i Solidarności

Sławomir Wawrzyniec Bugajski (ur. 15 listopada 1941 w Będzinie, zm. 6 marca 2003 w Katowicach) – polski fizyk, specjalista w dziedzinie mechaniki kwantowej. Członek Międzynarodowego Stowarzyszenia Struktur Kwantowych (ang. International Quantum Structure Association). Działacz opozycji antykomunistycznej w PRL.

W prasie podziemnej używał pseudonimów Norbert Liszka, Jan Wysocki, Alfred B. Gruba.

Życiorys

Stopień doktora uzyskał na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach w 1970, broniąc pracy Przestrzeń stanów i przestrzeń prawdopodobieństw w niehilbertowskiej mechanice kwantowej. W 1999 uzyskał stopień doktora habilitowanego (tytuł pracy: Mechanika kwantowa i operacyjna teoria prawdopodobieństwa).

W latach 1965-1982 był pracownikiem naukowym w Zakładzie Fizyki Teoretycznej Instytutu Fizyki Uniwersytetu Śląskiego. W październiku 1982 został zwolniony z pracy z przyczyn politycznych. Do 1986 objęty zakazem zatrudnienia na uczelniach. W latach 1983-1986 utrzymywał się z działalności rzemieślniczej. W latach 1986-1989 był pracownikiem naukowym Politechniki Krakowskiej, aby w 1990 powrócić do pracy w UŚ. W latach 2001-2003 pracował w Zespole Kwantowych Systemów Informatyki w Instytucie Informatyki Teoretycznej i Stosowanej PAN w Gliwicach.

Początkowo należał do PZPR (od 1960 do wiosny 1981), potem do NSZZ „Solidarność”. Po wprowadzeniu stanu wojennego zainicjował wydawanie „Biuletynu Konspiracyjnego Komitetu Oporu UŚ”. Od 15 maja do 24 czerwca 1982 był internowany w Ośrodku Odosobnienia w Zabrzu-Zaborzu. Był organizatorem i pierwszym przewodniczącym oddziału katowickiego Solidarności Walczącej. Zainicjował wydawanie pism redakcji Podziemny Informator Katowicki oraz „Wolni i Solidarni”. Był prześladowany z przyczyn politycznych (zatrzymania na 48 godzin, grzywna w 1983, pobicie w 1985).[2]

Odznaczony pośmiertnie Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2007)[3] oraz Krzyżem Wolności i Solidarności (2015)[4].

Publikacje

Przypisy

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie