Sławomir Dygnatowski

Sławomir Dygnatowski

Gen. broni pil. Sławomir Dygnatowski (VII 2012)
generał broni pilot
Data i miejsce urodzenia	5 czerwca 1956 Warszawa
Przebieg służby
Lata służby	1977–2012
Siły zbrojne	ludowe Wojsko Polskie Siły Zbrojne Rzeczypospolitej Polskiej
Formacja	Siły Powietrzne RP
Jednostki	1 Pułk Lotnictwa Myśliwskiego Centrum Operacji Powietrznych Dowództwo Operacyjne SZ RP Sztab Generalny WP
Stanowiska	dowódca pułku dowódca COP zastępca dowódcy operacyjnego zastępca szefa SG WP
Odznaczenia

Sławomir Jan Dygnatowski (ur. 5 czerwca 1956 w Warszawie) – generał broni pilot Wojska Polskiego.

Życiorys

W latach 1973-1977 był podchorążym Wyższej Oficerskiej Szkoły Lotniczej im. Janka Krasickiego w Dęblinie. W latach 1985–1988 był słuchaczem Akademii Sztabu Generalnego. W 2001 roku ukończył studia podyplomowe w zakresie dyplomacji w Collegium Civitas Instytut Dyplomacji. W roku 2006 kurs oficerów flagowych NATO w Akademii Obrony NATO w Rzymie. Służbę wojskową rozpoczął w 1981 roku w 1 pułku lotnictwa myśliwskiego „Warszawa”, w którym przeszedł kolejne stanowiska, od starszego pilota klucza lotniczego do stanowiska dowódcy pułku (w latach 1994–1998). 1998 roku do 2004 służył w Dowództwie Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej. Styczeń 2004 – wrzesień 2004 roku szef szkolenia 2 Korpusu Obrony Powietrznej w Bydgoszczy. Od 9 września 2004 do 7 listopada 2006 roku dowódca 1 Brygady Lotnictwa Taktycznego w Świdwinie. Od 15 sierpnia 2007 do lutego 2008 dowódca Centrum Operacji Powietrznych. W okresie od 11 lutego 2008 roku do września 2010 roku zastępca Dowódcy Operacyjnego Sił Zbrojnych. Od września 2010 do lipca 2012 roku pełnił obowiązki zastępcy szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego^[1]. 9 sierpnia 2011 roku Prezydent RP, Bronisław Komorowski mianował go generałem broni.

26 lipca 2012 odbyło się uroczyste pożegnanie gen. Dygnatowskiego, odchodzącego do rezerwy^[2][3]. 31 lipca w siedzibie MON nastąpiło formalne zdanie urzędu^[4].

Lustracja

W listopadzie 2012 r. warszawski sąd wszczął proces gen. broni Sławomira Dygnatowskiego, którego pion lustracyjny IPN podejrzewa o zatajenie współpracy z Wojskową Służbą Wewnętrzną w latach 1979–1983^[5].

29 marca 2018 roku Sąd Okręgowy Warszawa–Praga orzekł, sygn. akt V K 209/12, że Sławomir Dygnatowski złożył niezgodne z prawdą oświadczenie lustracyjne o treści, iż nie współpracował z organami bezpieczeństwa państwa podczas gdy materiał dowodowy zebrany w sprawie wykazał, iż wymieniony w okresie od września 1979 roku do sierpnia 1983 roku współpracował z funkcjonariuszami Wojskowej Służby Wewnętrznej w charakterze tajnego współpracownika o pseudonimie „Orion”. Sąd Apelacyjny w Warszawie orzeczeniem z dnia 8 listopada 2018 r. sygn. akt II AKa 218/18/L, po rozpoznaniu apelacji wniesionej przez obrońcę lustrowanego, utrzymał w mocy zaskarżone orzeczenie^[6].

Awanse

• generał brygady – 15 sierpnia 2005^[7]
• generał dywizji – 11 listopada 2006^[8]
• generał broni – 9 sierpnia 2011^[9]

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski – 2001^[10]
• Złoty Krzyż Zasługi – 1997^[11]
• Srebrny Krzyż Zasługi – 1993^[12]
• Lotniczy Krzyż Zasługi
• Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
• Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
• Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
• Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
• Odznaka Pilota
• Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony Pilot Wojskowy”

Przypisy

Bibliografia

• Krzysztof Komorowski (red.): Kronika Wojska Polskiego 2007. Warszawa: Fundacja Polonia Militaris, 2008, s. 160. ISSN 1734-2317.