Sławomir Gawlas
| ||
| Kraj działania |  Polska | |
| Data urodzenia | 1949 | |
| Profesor nauk humanistycznych | ||
| Specjalność: historia | ||
| Alma Mater | Uniwersytet Warszawski | |
| Doktorat | 1977 Uniwersytet Warszawski | |
| Habilitacja | 1995 Uniwersytet Warszawski | |
| Profesura | 2013 | |
| Nauczyciel akademicki | ||
| Uczelnia | Uniwersytet Warszawski | |
| Odznaczenia | ||
 | ||
Sławomir Gawlas (ur. 1949) – polski historyk, mediewista, badacz dziejów Rzeszy niemieckiej, kolonizacji na prawie niemieckim oraz rozwoju świadomości narodowej. Pracownik Instytutu Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego, kierownik Zakładu Nauk Pomocniczych Historii i Metodologii Historii oraz członek Rady Naukowej Instytutu.
Życiorys
W 1972 roku obronił magisterium na Uniwersytecie Warszawskim, a w pięć lat później doktorat, od 1976 roku nierozerwalnie związany IH UW. W 1995 roku obronił habilitację. W 1998 roku uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego IH UW. W 2012 roku został uhonorowany Złotym Krzyżem Zasługi[1]. W 2013 prezydent Bronisław Komorowski nadał mu tytuł naukowy profesora[2].
Publikacje zwarte
- O kształt zjednoczonego Królestwa. Niemieckie władztwo terytorialne a geneza społeczno-ustrojowej odrębności Polski, Warszawa 1996.
- Stosunki międzywyznaniowe w Europie Środkowej i Wschodniej w XIV-XVII wieku, red. M. Dygo, S. Gawlas, H. Grala, Warszawa 2002.
- Ostmitteleuropa im 14.-17. Jahrhundert – eine Region oder Region der Regionen?, red. M. Dygo, S. Gawlas, H. Grala, Warszawa 2003.
- Ziemie polskie wobec Zachodu. Studia nad rozwojem średniowiecznej Europy, red. S. Gawlas, Warszawa 2006.
- Historia społeczna późnego średniowiecza. Nowe badania, red. S. Gawlas, Warszawa 2012.
Przypisy
- ↑ Bartłomiej Międzybrodzki, Tomasz Leszkowicz: 80-lecie Instytutu Historycznego UW (3). Święto Instytutu, święto Profesora... (pol.). Histmag.org, 2010-10-23. [dostęp 2013-04-29].
- ↑ "Ciekawość motorem rozwoju zawodowego" (pol.). Prezydent.pl, 2013-04-22. [dostęp 2018-08-26].
Linki zewnętrzne
Kontrola autorytatywna (osoba):
