Sławomir Rutka

Sławomir Rutka

Data i miejsce urodzenia	16 kwietnia 1975 Jedlnia-Letnisko
Data i miejsce śmierci	22 lutego 2009 Pionki
Wzrost	181 cm
Pozycja	obrońca
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole 1992–1994 Proch Pionki 1995 Radomiak Radom 1995–1997 MG MZKS Kozienice 1997–1998 Korona Kielce 1999 Legia Warszawa 8 (0) 2000 Widzew Łódź 10 (0) 2000–2001 Ruch Radzionków 13 (0) 2001–2002 Widzew Łódź 17 (0) 2002 ŁKS Łódź 16 (0) 2003–2008 Korona Kielce 2008–2009 Proch Pionki 1 (0)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 2008–2009 Proch Pionki

Sławomir Rutka (ur. 16 kwietnia 1975 w Jedlni–Letnisko, zm. 22 lutego 2009 w Pionkach^[1]) – polski piłkarz, grający na pozycji obrońcy.

Sławomir Rutka był wychowankiem Jodły Jedlnia–Letnisko. Następnie grał w Prochu Pionki, Radomiaku Radom, MG MZKS Kozienice i Koronie Kielce. W 1999 roku trafił do Legii Warszawa, w której barwach zadebiutował w pierwszej lidze. Później był zawodnikiem Widzewa Łódź, Ruch Radzionków i ŁKS-u Łódź. W 2003 roku podpisał po raz drugi w karierze kontrakt z Koroną. Z kieleckim klubem przebył drogę z trzeciej do pierwszej ligi.

W kwietniu 2008 roku Rutka rozwiązał kontrakt z Koroną z powodu informacji o aferze korupcyjnej w kieleckim klubie w sezonie 2003/2004. W grudniu został oskarżony przez prokuraturę o udział w korupcji. Przyznał się do zarzucanych mu czynów i zdecydował na dobrowolne poddanie się karze. Zgodził się na wyrok 2 lat więzienia w zawieszeniu na 4 lata i grzywnę.

Latem 2008 roku, po rozwiązaniu kontraktu z Koroną Rutka powrócił do rodzinnych Pionek i został trenerem Prochu. Rozegrał w nim jeden ligowy mecz. 22 lutego 2009 roku popełnił samobójstwo.

Kariera piłkarska

Proch Pionki

Sławomir Rutka rozpoczynał piłkarską karierę w Ludowym Klubie Sportowym Jodła Jedlnia–Letnisko^[2]. W wieku 16 lat został ściągnięty przez trenera Jerzego Leszczyńskiego do Prochu Pionki^[2]. Prowadzony przez niego zespół w sezonie 1992/1993 zajął w lidze okręgowej pierwsze miejsce, a po wygranym barażowym dwumeczu ze Stalą Kraśnik wywalczył historyczny awans do trzeciej ligi^[3]. Pobyt na trzecim szczeblu rozgrywkowym trwał rok. Po przegranym meczu ze Spółdzielcą Morszków 0:2 Proch spadł do IV ligi. Działacze klubu wraz z przedstawicielami Tomasovii Tomaszów Lubelski wystosowali pismo do Lubelskiego Okręgowego Związku Piłki Nożnej z propozycją powiększenia III ligi do 18 drużyn^[4]. Na Radzie Makroregionu w Lublinie stosunkiem głosów 3 do 5 odrzucono tą propozycję. Tym samym Proch został zdegradowany do IV ligi. Rutka należał wówczas do czołowych graczy swojego zespołu^[4].

Radomiak, MZKS Kozienice i Korona

W przerwie zimowej sezonu 1994/1995 Rutka przeszedł do Radomiaka Radom^[1]. Z nowym zespołem walczył w rozgrywkach drugiej ligi, grupy wschodniej. Klub nie był w stanie nadążyć za przemianami gospodarczo–politycznymi jakie zachodziły w tamtym czasie w kraju^[5]. Radomiak ostatecznie zakończył rozgrywki na 15. miejscu i spadł do trzeciej ligi^[6]. Po zakończeniu sezonu Rutka przeniósł się do MG MZKS Kozienice, gdzie występował przez dwa lata^[1], a jego klub walczył o awans do drugiej ligi – dwukrotnie zajął wówczas drugie miejsce w tabeli.

W 1997 roku Rutka trafił do Korony Kielce^[1], którą zasilił wraz ze swoim klubowym kolegą, bramkostrzelnym napastnikiem Grzegorzem Seremakiem (początkowo Korona chciała pozyskać jedynie Seremaka, ale działacze klubu z Kozienic zaproponowali jeszcze Rutkę i tak obaj zawodnicy trafili do kieleckiego klubu^[7]). W kieleckim zespole szybko wywalczył sobie miejsce w podstawowym składzie oraz był wyróżniającym się graczem^[7].

Gra w pierwszej lidze

Po półtora roku gry w Koronie Rutka odszedł do Legii Warszawa^[1]. W barwach stołecznej drużyny a zarazem I lidze zadebiutował 20 marca 1999 roku w zremisowanym 1:1 spotkaniu z Ruchem Radzionków, w którym zmienił w 79 minucie Jacka Bednarza^[8]. Do końca sezonu dostał szansę pokazania swoich umiejętności w czterech innych meczach, w tym z Pogonią Szczecin, w którym zagrał przez pełne 90 minut na pozycji stopera u boku Jacka Zielińskiego^[9].

W rundzie jesiennej sezonu 1999/2000 Rutka wystąpił w barwach Legii w trzech meczach w Ekstraklasie, po czym odszedł do Widzewa Łódź w ramach rozliczenia transferu Tomasza Łapińskiego^[10]. W nowym klubie zadebiutował 5 marca 2000 roku w przegranym 0:1 spotkaniu z Polonią Warszawa. Nie zdołał jednak wywalczyć sobie miejsca w podstawowym składzie i do końca rozgrywek grywał głównie w końcówkach pojedynków. W 2000 roku Rutka przeszedł do Ruchu Radzionków, w którym w rundzie wiosennej grał w pierwszej jedenastce. Po spadku radzionkowskiego zespołu do drugiej ligi, Rutka powrócił do Widzewa. W marcu 2002 roku został przesunięty do rezerw przez ówczesnego trenera Dariusza Wdowczyka^[11]. Kilka miesięcy później uczestniczył w treningach Odry Wodzisław Śl.^[12], jednak ostatecznie został piłkarzem ŁKS-u. Rozegrał w nim 16 meczów w lidze oraz dwa w pucharze Polski.

Powrót do Korony

W przerwie zimowej sezonu 2002/2003 Rutka po raz drugi w karierze podpisał kontrakt z Koroną Kielce. Trenerem kielczan był wówczas Dariusz Wdowczyk, który znał go z gry w Widzewie. Potrzebował lewego obrońcy i sprowadził właśnie Rutkę^[7]. Korona walczyła wtedy o awans do drugiej ligi z Cracovią. Ostatecznie przegrała rywalizację o promocję z krakowskim klubem, tracąc do niego siedem punktów. W kolejnym sezonie Rutka wystąpił łącznie w 25 meczach, a kielecki zespół uplasował się w tabeli na pierwszym miejscu i awansował do drugiej ligi. W sezonie 2004/2005 Rutka nie występował regularnie w Koronie, zaś wiosną zagrał tylko w dwóch spotkaniach. 31 maja 2005 roku, Korona pokonała na wyjeździe GKS Bełchatów 2:1 i po raz pierwszy w historii klubu awansowała do Ekstraklasy.

W swoim pierwszym meczu w Ekstraklasie Korona zremisowała bezbramkowo z Cracovią, zaś Rutka nie wystąpił w nim w ogóle^[13]. Później jednak, przebił się do podstawowego składu i regularnie grał w pierwszej jedenastce przez pełne 90 minut. W sezonie 2006/2007 był pierwszym rezerwowym dla Veselina Đokovicia oraz Hernaniego^[14]. Korona w tych rozgrywkach dotarła do finału pucharu Polski. Zmierzyła się w nim z Dyskobolią Grodzisk Wielkopolski i uległa 0:2 po golach Radosława Majewskiego i Jarosława Laty^[15]. W kolejnym sezonie Rutka trzykrotnie wystąpił w Ekstraklasie oraz osiem razy zagrał w Młodej Ekstraklasie.

Afera korupcyjna

27 marca 2008 roku wrocławska prokuratura postawiła zarzuty korupcji kierownikowi Korony, Pawłowi Wolickiemu^[16] oraz asystentowi trenera, Arkadiuszowi Bilskiemu^[17]. Następnego dnia obaj zostali w trybie natychmiastowym zwolnieni z pracy^[18]. Ówcześni piłkarze klubu, którzy uczestniczyli również w rozgrywkach III ligi, zostali zawieszeni w prawach zawodnika do czasu zakończenia wewnętrznego śledztwa zmierzającego do pełnego wyjaśnienia czy i w jakim zakresie brali udział w procederze korupcyjnym. Z graczy Korony, którzy zostali zgłoszeni do rundy wiosennej Orange Ekstraklasy sezonu 2007/2008, w ówczesnych rozgrywkach III ligi uczestniczyli Rutka, Hermes i Jakub Zabłocki^[19]. Na początku kwietnia wszyscy trzej rozwiązali kontrakty ze swoim pracodawcą^[20].

Pod koniec grudnia Prokuratura Krajowa we Wrocławiu oskarżyła o udział w korupcji w sprawie Korony Kielce 43 osoby – 19 piłkarzy, 12 sędziów, 6 obserwatorów PZPN i 6 trenerów i działaczy^[21]. Według prokuratury zawodnicy mieli ze swoich premii składać się na łapówki dla sędziów i obserwatorów PZPN^[21]. Wśród 43 oskarżonych znalazło się również nazwisko Sławomira Rutki. Piłkarz, tak jak 27 innych osób, przyznał się do zarzucanych mu czynów i zdecydował na dobrowolne poddanie się karze. Rutka zgodził się na wyrok 2 lat więzienia w zawieszeniu na 4 lata i grzywnę^[21].

Śmierć

Po rozwiązaniu kontraktu z Koroną Kielce Rutka powrócił do rodzinnych Pionek^[23]. Został zgłoszony do gry w Prochu, jednak nie mógł występować ponieważ wcześniej przeszedł skomplikowaną operację i jego kolano nie było jeszcze gotowe do wysiłku. Z czasem zaczął pomagać trenerowi Dariuszowi Nowakowi podczas zajęć z seniorami. W październiku 2008 roku ich role się zamieniły. Rutka został pierwszym szkoleniowcem, zaś Nowak grającym asystentem^[23]. W chwili przejęcia przez niego drużyny Proch zajmował w tabeli dziewiąte miejsce i miał 10 punktów straty do lidera. Działacze nie postawili przed Rutką żadnego celu w postaci awansu^[23]. On sam przyznał zaś, że w Pionkach jest dużo zdolnej młodzieży i chce wykorzystać olbrzymi potencjał jaki w niej drzemie^[23]. Na koniec rundy jesiennej Proch zajmował ósme miejsce w ligowej tabeli. Rutka wystąpił w jednym meczu^[2].

22 lutego 2009 roku w godzinach wieczornych ciało Sławomira Rutki znalazła jego żona. Policja poinformowała, że piłkarz popełnił samobójstwo; powiesił się. Prokurator wykluczył udział osób trzecich^[24]. Dariusz Kozubek, zawodnik z którym Rutka grał w Koronie przyznał, że słyszał o tym, że zmarły mężczyzna miał problemy osobiste^[24]. Włodzimierz Gąsior, ówczesny trener kieleckiego klubu, powiedział, że według niego Rutka nie był przygotowany do życia bez piłki i być może nie mógł sobie z tym poradzić^[24]. Pogrzeb Rutki odbył się 24 lutego 2009 roku w kościele pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny przy Alejach Lipowych w Pionkach^[24].

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Sławomir Rutka w bazie 90minut.pl (pol.)