Sławomir Rybicki

Sławomir Rybicki

(c) Kancelaria Senatu Rzeczypospolitej Polskiej , CC BY-SA 3.0 pl
Data i miejsce urodzenia	23 czerwca 1960 Gdańsk
Zawód, zajęcie	polityk, prawnik
Alma Mater	Uniwersytet Gdański
Stanowisko	poseł na Sejm IV, V, VI i VII kadencji (2001–2012), sekretarz stanu w Kancelarii Prezydenta RP (2012–2015), senator IX i X kadencji (od 2015)
Partia	Platforma Obywatelska
Odznaczenia

Sławomir Piotr Rybicki (ur. 23 czerwca 1960 w Gdańsku) – polski prawnik, polityk, poseł na Sejm IV, V, VI i VII, w latach 2012–2015 sekretarz stanu w Kancelarii Prezydenta RP, w latach 2013–2015 na stanowisku zastępcy szefa KPRP, senator IX i X kadencji, były prezes Instytutu Bronisława Komorowskiego.

Życiorys

W 1986 ukończył studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Gdańskiego.

Od końca lat 70. związany z opozycją polityczną. W latach 1978–1987 był członkiem Ruchu Młodej Polski, zaś od 1980 do 1989 należał do NSZZ „Solidarność”. Od września 1980 do wprowadzenia stanu wojennego 13 grudnia 1981 pracował jako kancelista i sekretarz przewodniczącego „Solidarności” Lecha Wałęsy. W późniejszych latach prowadził podziemną działalność opozycyjną. Od 1987 do 1989 był prezesem zarządu firmy CORINA Sp. z o.o., a w latach 1989–1990 wiceprezesem zarządu Agencji Filmowej Profilm.

W okresie sprawowania funkcji wojewody gdańskiego przez byłego działacza trójmiejskiej opozycji Macieja Płażyńskiego (1990–1996) był dyrektorem gabinetu wojewody w Urzędzie Wojewódzkim. W latach 1996–1997 kierował jako dyrektor biurem byłego prezydenta Lecha Wałęsy. W 1997 ponownie podjął współpracę z Maciejem Płażyńskim, który objął stanowisko marszałka Sejmu III kadencji. Do 2001 zajmował stanowisko dyrektora generalnego gabinetu marszałka Sejmu.

W latach 1998–2001 należał do Stronnictwa Konserwatywno-Ludowego, od powołania Platformy Obywatelskiej w 2001 związany z tym ugrupowaniem. W latach 2005–2006 był komisarzem struktur miejskich PO w Olsztynie, a w 2005 pełnomocnikiem wyborczym Komitetu Wyborczego Kandydata na Prezydenta RP Donalda Tuska.

W 2001 został po raz pierwszy wybrany na posła w okręgu toruńskim. Po raz kolejny uzyskał mandat poselski w 2005 z okręgu olsztyńskiego. W Sejmie V kadencji przewodniczył Komisji Etyki Poselskiej. W wyborach parlamentarnych w 2007 po raz trzeci został posłem, otrzymując 30 218 głosów. W VI kadencji pełnił funkcję pierwszego wiceprzewodniczącego Klubu Parlamentarnego PO, rotacyjnie przewodniczył Komisji Etyki Poselskiej, był członkiem Komisji do spraw Służb Specjalnych. W wyborach w 2011 z powodzeniem ubiegał się o reelekcję, dostał 13 644 głosy (tym razem jako lider partyjnej listy w okręgu elbląskim)^[1]. W VII Kadencji Sejmu ponownie wybrany na wiceprzewodniczącego Klubu Parlamentarnego PO, został także przewodniczącym Komisji Mniejszości Narodowych i Etnicznych, ponownie objął funkcję pierwszego wiceprzewodniczącego Klubu Parlamentarnego PO.

17 stycznia 2012 został powołany na stanowisko sekretarza stanu w Kancelarii Prezydenta Bronisława Komorowskiego ds. kontaktów z rządem, parlamentem i partiami politycznymi^[2], w związku z czym jego mandat poselski wygasł^[3]. 5 września 2013 odebrał dodatkową nominację na zastępcę szefa KPRP^[4]. Został odwołany ze stanowisk w KPRP 5 sierpnia 2015^[5].

W wyborach w tym samym roku wystartował do Senatu z ramienia PO w okręgu nr 64. Uzyskał mandat senatora IX kadencji, otrzymując 78 421 głosów^[6]. Od tego samego roku był prezesem zarządu Fundacji Instytut Bronisława Komorowskiego^[7], następnie zasiadł w radzie tej fundacji^[8].

W 2019 został wybrany na kolejną kadencję Senatu, otrzymując 106 970 głosów^[9]. Po tych wyborach objął funkcję przewodniczącego senackiej Komisji Regulaminowej, Etyki i Spraw Senatorskich^[10].

Odznaczenia i wyróżnienia

W 2012 został przez prezydenta Bronisława Komorowskiego odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności^[11], a w 2015 Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski^[12]. Wyróżniony odznaką Zasłużony Działacz Kultury.

Życie prywatne

Żonaty z Małgorzatą, ma córkę Maję. Jest synem Stefana i Marii. Brat Mirosława Rybickiego, Arkadiusza Rybickiego i Bożeny Rybickiej, szwagier Macieja Grzywaczewskiego.

Przypisy

Bibliografia

• Strona sejmowa posła VII kadencji. [dostęp 2015-08-05].
• Nota biograficzna na stronie prezydent.pl. [dostęp 2015-08-05].