Sławomir Słoma
 o. Sławomir w refektarzu klasztornym OO. Dominikanów w Tarnobrzegu | |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 7 stycznia 1946 |
| duszpasterz akademicki w Gdańsku | |
| Okres sprawowania | 1979–1985 |
| kapelan szpitala w Tarnobrzegu | |
| Okres sprawowania | 2002–2021 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Śluby zakonne | 20 sierpnia 1970 |
| Prezbiterat | 29 czerwca 1973 |
 podpis o. Sławomira wykonany 15.08.2022 r. | |
| Odznaczenia | |
 | |
Sławomir Słoma, wł. Stanisław Słoma (ur. 7 stycznia 1946 w Mirocinie)[1] – polski duchowny katolicki, dominikanin, duszpasterz akademicki, a także środowiska gdańskich artystów i dziennikarzy przy kościele św. Mikołaja. W dniu wybuchu strajku w Stoczni Gdańskiej w 1981 r. odprawił Mszę św. na ludzkich rękach przed bramą Stoczni. W uznaniu zasług dla idei Wolnej i Solidarnej Polski otrzymał Medal 25 rocznicy Podpisania Porozumień Sierpniowych od prezydenta Gdańska Pawła Adamowicza (2005). Za szczególne zasługi w przywracaniu niepodległości Polski odznaczony przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (2009). Awansowany na stopień podporucznika przez prezydenta Andrzeja Dudę (2016).
Życiorys
Urodził się 7 stycznia 1946 r. w Mirocinie jako syn Katarzyny z domu Płoskoń i Władysława Słoma[2]. Na chrzcie św. otrzymał imię Stanisław. Ma siostrę Eugenię oraz brata Henryka – michalitę, misjonarza na Dominikanie. Do Szkoły Podstawowej uczęszczał w Mirocinie. Był w Niższym Seminarium w Jarosławiu. Ostatnie dwie klasy ukończył w Liceum Ogólnokształcącym w Przeworsku. Do Zakonu Kaznodziejskiego wstąpił w 1964 r.[3] W trakcie studiów filozoficzno-teologicznych został powołany do wojska. W latach 1966–1968 odbył zasadniczą służbę wojskową w 3. kompanii w Bartoszycach[4]. Sakrament święceń otrzymał w bazylice św. Trójcy w Krakowie 29 czerwca 1973 r. Po święceniach został skierowany do klasztoru w Tarnobrzegu, gdzie był m.in. katechetą. W latach 1979–1985 prowadził Dominikański Ośrodek Duszpasterstwa Akademickiego przy kościele św. Mikołaja w Gdańsku[5]. W sierpniu 1980 r. był obecny pośród strajkujących na Wybrzeżu. Jesienią 1981 r., podczas strajków studenckich, był obecny w Sopocie na Wydziale Prawa Uniwersytetu Gdańskiego i w Akademii Medycznej w Gdańsku, gdzie pełnił posługę duszpasterską. 16 grudnia 1981 r. podczas demonstracji, w pobliżu Pomnika Poległych Stoczniowców, bezpośrednio na środku ulicy, będąc wśród zgromadzonego tłumu i stojąc naprzeciwko szeregów zomowców, odprawił Msze św. na dłoniach studentów[6]:
Msza święta odprawiona przez o. Sławomira Słomę w czasie trwającej demonstracji pod Pomnikiem Stoczniowców (Trzema Krzyżami). Duszpasterz przekazał znak pokoju otaczającym go zomowcom, stojącym w kordonie przed demonstrantami. Miejscem sprawowania mszy był środek ulicy obok Biblioteki Gdańskiej PAN. To za tę odprawioną na ulicy mszę i późniejszą aktywną posługę, często bardzo niekonwencjonalną, otrzymuje reprymendę od ówczesnego biskupa gdańskiego Lecha Kaczmarka[7].
Z jego inspiracji wydawano pismo duszpasterstwa „Dołek”. Z jego wsparciem i akceptacją literaci zainicjowali swoje spotkania, z których narodził się Akademicki Krąg Literacki „Górka”. Dzięki niemu w stanie wojennym bazylika św. Mikołaja w Gdańsku stała się dla wielu osób i środowisk azylem. Był katalizatorem licznych zjawisk i wydarzeń. Plastycy skupieni wokół niego utworzyli w stanie wojennym środowisko przyszłej Galerii św. Jacka[8].
Ojciec Sławomir Słoma, dla większości po prostu Sławek. Dominikanin, który zapisał się w wielu ludzkich sercach Trójmiasta. Charyzmatyczny przewodnik, dany wielu na trudne czasy solidarnościowego przełomu i ciemności okresu stanu wojennego. Postać niezmiernie zagadkowa. Fascynująca, chociaż nie narzucająca się zbytnio. Wręcz przeciwnie, unikająca taniego rozgłosu i religijnej tandety. Nazywano go tak po prostu, po imieniu. Zresztą do dzisiaj, w ten bezpośredni sposób, wypowiadają się o nim uczestnicy tamtych wydarzeń, współtworzący dominikańską „Górkę” i duszpasterstwo artystów w latach 1979–1989. (…)[9].
Opieka nad twórcami, literatami gdańskimi – w tamtych czasach – uczyniła go niezłomnym. Podawał siebie, swój czas – jak na otwartej dłoni – jako dar, tym, którzy stali z dala od Kościoła[10].
W sierpniu 1985 r. na skutek działań Służby Bezpieczeństwa, zakazem pełnienia funkcji duszpasterza i naciskiem biskupa Lecha Kaczmarka wobec prowincjała o. Walentego Potworowskiego[5] w trybie pilnym został przeniesiony do Wrocławia, a następnie do Jarosławia[4].
W 1986 r. zamieszkał w Tarnobrzegu[1]. W latach 2002[11] – 2021 pełnił posługę kapelana w Wojewódzkim Szpitalu im. Zofii z Zamoyskich Tarnowskiej w Tarnobrzegu.
W uznaniu zasług dla idei Wolnej i Solidarnej Polski, 10 listopada 2005 r. otrzymał Medal 25 rocznicy Podpisania Porozumień Sierpniowych od prezydenta Gdańska Pawła Adamowicza[12]. Za szczególne zasługi w przywracaniu niepodległości Polski, został odznaczony 3 maja 2009 r., w Sali Senatorskiej Zamku Królewskiego w Warszawie przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski[10]. 27 października 2016 r. uzyskał stopień podporucznika nadany przez prezydenta Andrzeja Dudę[13].
Medale, odznaczenia i awanse
- Medal 25 rocznicy Podpisania Porozumień Sierpniowych (2005)
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (2009)
- podporucznik (2016)
Przypisy
- ↑ a b Arkadiusz Kazański: Słoma Sławomir. encysol.pl.
- ↑ Przezal: patent oficerski. Wikimedia Commons. [dostęp 2022-08-14].
- ↑ Marek Grubka, Między uczelnią a świątynią. Rola kapłana w polskim duszpasterstwie akademickim na przykładzie ośrodka dominikańskiego w Gdańsku, Kraków-Poznań-Dublin 2011, s. 148.
- ↑ a b Marek Grubka (oprac.) za: dominikanie.pl: Ojciec Sławomir Słoma odznaczony za posługę duszpasterską w Gdańsku. zyciezakonne.pl. [dostęp 2009-05-09].
- ↑ a b Marek Grubka, Duszpasterze i program ośrodka »Górka« w latach 1962–1989. Materiały do badań dominikańskiego duszpasterstwa akademickiego w Gdańsku, Teologia Praktyczna, Uniwersytet im. Adama Mickiewicza, Wydział Teologiczny, Tom 7, Poznań 2006, s. 228.
- ↑ Marek Grubka, Między uczelnią a świątynią. Rola kapłana w polskim duszpasterstwie akademickim na przykładzie ośrodka dominikańskiego w Gdańsku, Kraków-Poznań-Dublin 2011, s. 148–149.
- ↑ Marek Grubka: Duszpasterze i program ośrodka »Górka« w latach 1962–1989. Materiały do badań dominikańskiego duszpasterstwa akademickiego w Gdańsku. Teologia Praktyczna Uniwersytet im. Adama Mickiewicza • Wydział Teologiczny. Tom 7. Poznań: 2006, s. 253.
- ↑ Marek Grubka, Między uczelnią a świątynią. Rola kapłana w polskim duszpasterstwie akademickim na przykładzie ośrodka dominikańskiego w Gdańsku, Kraków-Poznań-Dublin 2011, s. 149.
- ↑ http://www.artin.gda.pl/text/text-pl-32.php.
- ↑ a b Józef Puciłowski, Portrety imienne i bezimienne. Polscy dominikanie a bezpieka 1945-1989, Kraków 2017, s. 165.
- ↑ Przezal: Pismo ustanawiające o. Sławomira Słomę kapelanem Wojewódzkiego Szpitala Zespolonego w Tarnobrzegu. Wikimedia Commons. [dostęp 2022-08-14].
- ↑ Przezal: medal. Wikimedia Commons. [dostęp 2022-08-14].
- ↑ Przezal: patent oficerski. Wikimedia Commons. [dostęp 2022-08-14].
Bibliografia
- Józef Puciłowski, Portrety imienne i bezimienne. Polscy dominikanie a bezpieka 1945-1989, Kraków 2017.
- Marek Grubka, Między uczelnią a świątynią. Rola kapłana w polskim duszpasterstwie akademickim na przykładzie ośrodka dominikańskiego w Gdańsku, Kraków-Poznań-Dublin 2011.
Media użyte na tej stronie
Autor: Przezal, Licencja: CC BY-SA 4.0
Grób rodziców o. Sławomira na cmentarzu parafialnym w Mirocinie
Autor: Przezal, Licencja: CC BY-SA 4.0
o. Sławomir z bratem ks. Henrykiem, misjonarzem z Paragwaju i Dominikany przed domem rodzinnym w Mirocinie