Sławomir Tabkowski

Sławomir Tabkowski

Data i miejsce urodzenia	9 stycznia 1940 Wasiliszki
Miejsce zamieszkania	Kraków
Partia	PZPR, SdRP
Odznaczenia

Sławomir Jerzy Tabkowski (ur. 9 stycznia 1940 w Wasiliszkach)^[1] – polski socjolog, dziennikarz, wydawca, nauczyciel akademicki^[1].

Życiorys

Urodził się w rodzinie nauczycielskiej. Po ekspatriacji od 1948 do 1957 roku przebywał w Nowym Sączu. Ukończył I Liceum Ogólnokształcące im. Jana Długosza w Nowym Sączu (1957) oraz socjologię na Uniwersytecie Jagiellońskim (1967). W 1975 otrzymał stopień doktora nauk humanistycznych. Był działaczem młodzieżowym – m.in. wiceprzewodniczącym ds. propagandy Zarządu Wojewódzkiego ZMS w Krakowie^[1], a także członkiem PZPR od 1960 do 1990, a później Socjaldemokracji Rzeczypospolitej Polskiej^[1].

W latach 1974–1983 był redaktorem naczelnym Krajowej Agencji Wydawniczej w Krakowie, od 1983 do 1988 „Gazety Krakowskiej”^[1], od 1983 był członkiem Plenum Komitetu Krakowskiego PZPR. W latach 1987-1989 był kierownikiem Wydziału Propagandy Komitetu Centralnego PZPR, a w 1989 kierownikiem Wydziału Polityki Informacyjnej KC PZPR^[1], w latach 1989–1990 prezesem RSW Prasa-Książka-Ruch^[1]. Na X Zjezdzie PZPR (lipiec 1986) został członkiem Komitetu Centralnego PZPR (do stycznia 1990). 28 listopada 1988 wszedł w skład Honorowego Komitetu Obchodów 40-lecia Kongresu Zjednoczeniowego PPR – PPS – powstania PZPR^[2].

Po zakończeniu działalności politycznej był dyrektorem Firmy Wydawniczej Trans-Krak (1991-2002), od 2002 do 2006 prezesem Zarządu Polskiego Wydawnictwa Muzycznego SA w Krakowie^[3]. Od 1967 roku nauczyciel akademicki – m.in. docent i kierownik katedry dziennikarstwa i komunikacji społecznej w MWSZ w Krakowie (2005-2007), członek Komitetu Redakcyjnego „Rocznika Sądeckiego (2002-2018)^[4].

Był współzałożycielem i członkiem władz klubu „Kuźnica” w Krakowie, uczestnikiem Okrągłego Stołu po stronie rządowej w zespole ds. środków masowego przekazu^[5], pomysłodawcą i współtwórcą Festiwalu Muzyki Polskiej w Krakowie (od 2005). Redaktor kilkuset pozycji wydawniczych (m.in. pierwszego barwnego albumu o Krakowie „Krakowskie pejzaże”, „Fotografie dawnego Krakowa”, „Widoki dawnego Lwowa i Krakowa”^[6] oraz reprintu cennego dzieła średniowiecznego Krakowa „Codex Picturatus Baltazara Behema”), autor artykułów prasowych, opracowań oraz koncepcji programowych, a także prac naukowych, m.in.: „Portret nowosądeckich maturzystów AD 2010. Szkic socjologiczny”^[7], „Wiadomości Sądeckie”. Studium historyczno-prasoznawcze, książki prasoznawczo-pamiętnikarskiej „Gazeta Krakowska” w antrakcie. Wspomnienia redaktora^[8], oraz zbioru artykułów „A dzwony dzwonią, dzwonią. Komentarze współczesności”^[9]. Jest felietonistą „Dziennika Trybuny”.

Odznaczenia i nagrody

• 1971: Złoty Krzyż Zasługi^[10]
• 1977: Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury”^[11]
• 1981: Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski^[12]
• 1989: Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski^[13]
• 2006: Odznaka „Honoris Gratia”^[14][15]

Przypisy