Sławosz Szydłowski

Sławosz Szydłowski

rotmistrz
Pełne imię i nazwisko	Sławosz Mieczysław Szydłowski
Data i miejsce urodzenia	20 lipca 1894 Staszów
Data śmierci	24 stycznia 1952
Przebieg służby
Lata służby	1914–1940
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	23 Pułk Ułanów Grodzieńskich 2 Pułk Szwoleżerów Rokitniańskich Kwatera Główna Naczelnego Dowództwa WP
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa, Wojna polsko-ukraińska wojna polsko-bolszewicka, II wojna światowa kampania wrześniowa Powstanie Warszawskie
Odznaczenia

Data i miejsce urodzenia	20 lipca 1894 Staszów
Data i miejsce śmierci	24 stycznia 1952 Warszawa

Grób Sławosza Szydłowskiego na cmentarzu Powązkowskim

Sławosz Mieczysław Szydłowski (ur. 20 lipca 1894 w Staszówku, zm. 24 stycznia 1952 w Warszawie) – polski lekkoatleta, olimpijczyk, rotmistrz Wojska Polskiego.

Życiorys

Ukończył IV Gimnazjum we Lwowie (w 1913), a następnie rozpoczął studia na Politechnice Lwowskiej na kierunku inżynierii górniczej, które przerwał, gdy 16 sierpnia 1914 wstąpił do Legionów Polskich. Walczył w kampaniach karpackiej, bukowińskiej i wołyńskiej. Od 3 listopada 1918 w Wojsku Polskim. W wojnie polsko-ukraińskiej brał udział w walkach o Małopolskę Wschodnią i o Lwów. Został odznaczony orderem Virtuti Militari V klasy, Krzyżem Walecznych oraz Krzyżem Obrony Lwowa i Odznaką Honorową „Orlęta”.

W 1920 został mianowany na stopień porucznika. W latach 1921–1922 był instruktorem lekkiej atletyki w Centralnej Szkole Wojskowej Gimnastyki i Sportu w Poznaniu służąc jednocześnie w 23 pułku ułanów. W 1924 zdemobilizowany, pracował w Warszawie jako urzędnik.

Był jednym z pierwszych wybitnych lekkoatletów niepodległej Polski. Specjalizował się w rzutach. trzynaście razy zdobywał tytuł mistrza Polski:

• rzut dyskiem – 1920, 1922, 1923, 1924 i 1925
• rzut młotem – 1923
• rzut oszczepem – 1920, 1921, 1922, 1923 i 1934
• rzut oszczepem oburącz – 1921 i 1927

Pięć razy był wicemistrzem Polski: pchnięcie kulą – 1920 i 1923, rzut dyskiem – 1927 i rzut oszczepem – 1925 i 1926. Zdobył również brązowe medale w rzucie dyskiem (1921 i 1926) i rzucie oszczepem (1927).

Był pięciokrotnym rekordzistą Polski w rzucie oszczepem (trzykrotnie), dyskiem i młotem.

Znalazł się w gronie zawodników nominowanych do kadry na Igrzyska Olimpijskie w 1920^[1]. Z powodu wojny polsko-bolszewickiej Polska nie wysłała jednak ostatecznie reprezentacji na te zawody^[1].

Wystąpił na Igrzyskach Olimpijskich w 1924 w Paryżu, gdzie był chorążym polskiej reprezentacji. Startował w rzucie dyskiem i rzucie oszczepem, ale odpadł w eliminacjach. Zwyciężył za to w tych konkurencjach podczas Letnich Mistrzostw Świata Studentów w Warszawie w tym samym roku. Czterokrotnie wystąpił w meczach reprezentacji Polski (w latach 1922–1931).

Startował w barwach Pogoni Lwów (1913–1924) i AZS Warszawa (1924–1931). W 1931 zakończył uprawianie sportu.

W czasie okupacji brał udział w konspiracji. Walczył w powstaniu warszawskim, gdzie został awansowany do stopnia rotmistrza. Otrzymał Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami za działalność podziemną.

Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 92-4-21)^[2].

Odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari
• Krzyż Walecznych (dwukrotnie)
• Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami
• Złoty Krzyż Zasługi (19 marca 1931)^[3]
• Krzyż Obrony Lwowa
• Odznaka Honorowa „Orlęta”

Przypisy

Bibliografia

• Ryszard Wryk: Szydłowski Sławosz Mieczysław. W: Polski Słownik Biograficzny. T. 49. Warszawa – Kraków: Instytut Historii PAN im. Tadeusza Manteuffla, 2014, s. 604–606. ISBN 978-83-63352-26-4.
• Bogdan Tuszyński, Polscy olimpijczycy XX wieku t. 2., Wrocław 2004, ISBN 83-4707-050-1.
• RyszardR. Wryk RyszardR., Sport olimpijski w Polsce 1919–1939, Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 2006, ISBN 83-7177-278-5, ISBN 83-921889-4-2, OCLC 69274661 .
• Ryszard Wryk: Olimpijczycy Drugiej Rzeczypospolitej. Poznań: Nauka i Innowacje, 2015, s. 578–579. ISBN 978-83-64864-22-3.