Słowacka Unia Chrześcijańska i Demokratyczna – Partia Demokratyczna

Słowacka Unia Chrześcijańska i Demokratyczna – Partia Demokratyczna
Ilustracja
Państwo Słowacja
SkrótSDKÚ-DS
Data założenia2000/2006
Ideologia politycznakonserwatywny liberalizm, chrześcijańska demokracja
Barwyniebieska, biała

Słowacka Unia Chrześcijańska i Demokratyczna – Partia Demokratyczna (Slovenská demokratická a kresťanská únia – Demokratická strana, SDKÚ-DS) – słowacka centroprawicowa partia polityczna o profilu konserwatywno-liberalnym i chrześcjiańsko-demokratycznym. Należała do Europejskiej Partii Ludowej.

Historia

Partia powstała 14 lutego 2000 jako Słowacka Unia Chrześcijańska i Demokratyczna (Slovenská demokratická a kresťanská únia) z inicjatywy premiera Mikuláša Dzurindy w ramach Słowackiej Koalicji Demokratycznej. Spośród pięciu ugrupowań tworzących SDK jedynie Unia Demokratyczna zdecydowała się w całości na akces do nowej formacji[1].

W wyborach parlamentarnych w 2002 partia zdobyła 15,1%, głosów zajmując drugie miejsce i 28 mandatów (na 150) była za Ruchem dla Demokratycznej Słowacji Vladimíra Mečiara[2]. Utworzyła koalicję rządową z Partią Węgierskiej Koalicji, Chrześcijańskim Ruchem Demokratycznym i Sojuszem Nowych Obywateli. Przewodniczący SDKÚ Mikuláš Dzurinda pozostał premierem na kolejną kadencję. W okresie jego rządów doszło do szeregu zmian, głównie gospodarczych. W tym czasie na Słowacji zaszły ogromne zmiany, przede wszystkim gospodarcze. Wprowadzono m.in. podatek liniowy, podjęto działania prowadzące do obniżenia kosztów zatrudnienia pracowników, prywatyzacji większości państwowych przedsiębiorstw oraz komercjalizacji służby zdrowia i państwowego szkolnictwa.

W wyborach prezydenckich w 2004 kandydat partii na to stanowisko Eduard Kukan w pierwszej turze zajął trzecie miejsce z poparciem 22,1% (o 0,2% za mało, aby znaleźć się w drugiej turze). W 2009 partię reprezentowała Iveta Radičová, która przegrała ostatecznie z ubiegającym się o reelekcję urzędującym prezydentem. W wyborach do Parlamentu Europejskiego SDKÚ osiągnęła 17,1% głosów i zajęła pierwsze miejsce, co dało jej 3 mandaty. Pięć lat później uzyskała 2 mandaty w Strasburgu[3].

W 2006 do ugrupowania przyłączyła się ostatecznie Partia Demokratyczna (Demokratická strana) Ľudovíta Kaníka, co doprowadziło do przyjęcia nowej nazwy SDKÚ-DS. W wyborach w 2006 partia była druga za lewicowo-populistycznym SMER-em, zdobywając 18,35% i 31 mandatów[2]. Nie udało się jej jednak stworzyć koalicji mającej większość parlamentarną. W wyborach w 2010 uzyskała 15% głosów poparcia i 28 miejsc w Radzie Narodowej[2]. Przystąpiła do rozmów koalicyjnych z ugrupowaniami centroprawicy, współtworzyła rząd Ivety Radičovej. W 2012 utraciła znaczną część poparcia i znalazła się w opozycji. Nowym przewodniczącym partii został Pavol Frešo. W 2014 formacja utrzymała dwuosobową reprezentację w Europarlamencie[4]. Partia przechodziła kolejne rozłamy, utraciła klub poselski, w 2014 z członkostwa w SDKÚ-DS zrezygnował Mikuláš Dzurinda[5].

W 2016 partia otrzymała niespełna 0,3% głosów i znalazła się poza parlamentem[6].

Poparcie

Wyniki w wyborach parlamentarnych
WyboryPoparcieZmiana punktów procentowychMandaty (Rada Narodowa)Zmiana
200215,1%28
200618,4%+3,331+3
201015,4%–3,028–3
20126,1%–9,311–17
20160,3%–5,80–11
Wyniki w wyborach do Parlamentu Europejskiego
WyboryPoparcieZmiana punktów procentowychMandatyZmianaL. miejsc dla Słowacji
200417,1%314
200917,0%–0,12–113
20147,8%–9,2213
Wyniki w wyborach prezydenckich
WyboryKandydatGłosowaniePoparcieUwagi
2004
Eduard KukanI tura22,1%Kandydat nie przeszedł do II tury
2009
Iveta Radičová[7]I tura38,1%Przejście do II tury
II tura44,5%Przegrana

Zobacz też

  • Politycy SDKÚ-DS

Przypisy

  1. Leaders of Slovakia (ang.). terra.es. [dostęp 2014-05-26].
  2. a b c Parties and Elections in Europe: Slovakia (ang.). parties-and-elections.eu. [dostęp 2014-05-26].
  3. Poslanci w EP (słow.). sdku-ds.sk. [dostęp 2014-05-26].
  4. Zvolení poslanci Európskeho parlamentu (słow.). volbysr.sk. [dostęp 2014-05-26].
  5. Dzurinda a Mikloš s úsmevom opustili SDKÚ, o klube sa ešte rozhodne (słow.). sme.sk, 4 czerwca 2014. [dostęp 2015-11-14].
  6. Parlamentné voľby 2016 online – kompletné výsledky volieb (słow.). webnoviny.sk, 6 marca 2016. [dostęp 2016-03-06].
  7. Popierana przez SDKÚ-DS, KDH, SMK i OKS.

Media użyte na tej stronie