Słowo Powszechne

Słowo Powszechne
Ilustracja
Częstotliwość

dziennik

Państwo

 Polska

Adres

Warszawa

Organ prasowy

Stowarzyszenie „Pax”

Pierwszy numer

1947

Ostatni numer

1997

Redaktor naczelny

Wojciech Kętrzyński (03.1947–06.1947)
Mieczysław Markowski (06.1947–09.1947)
Zygmunt Przetakiewicz (1947–1950)
Ryszard Reiff (1950–1953)
Zygmunt Przetakiewicz (1953 – ponownie)
Witold Jankowski (1953–1972)
Janusz Stefanowicz (1972–1980)
Jerzy Ślaski (1980–1981)
Józef Wójcik (1982–1989)
Anna Borkowska (1989–1993)
J. Marlewski (1993–1995)[1]
A. Wieczorek, A. Chojnowski (1995–1997)[1]

Średni nakład

100–150 tys. egz.

ISSN

0137-9283

Słowo Powszechne – jedyny w krajach socjalistycznych dziennik katolicki o zasięgu ogólnokrajowym, wydawany w latach 1947–1997.

Historia

Gazeta powstała w 1947 r. z inicjatywy Bolesława Piaseckiego jako organ Stowarzyszenia PAX[2]. 18 lutego 1947 r. pismem nr 1642/1947 Główny Urząd Kontroli Prasy, Publikacji i Widowisk udzielił Spółce Wydawniczej PAX zezwolenia na wydawanie dziennika „Słowo Powszechne” w nakładzie 40 tys. egzemplarzy. Pierwszy numer ukazał się 22 marca 1947 r.[3] Gazeta promowała współpracę środowisk katolickich z władzami PRL. Pismo było krytykowane przez Episkopat Polski, który nigdy nie uznał „Słowa” za pismo katolickie.

W październiku 1956 r. na łamach dziennik ukazał się artykuł Bolesława Piaseckiego pt. „Instynkt państwowy”, który stał się pretekstem do dla kampanii przeciwko autorowi i przeciwko Stowarzyszeniu PAX. Kampania ta doprowadziła do uprowadzenia i zamordowania syna Bolesława Piaseckiego – Bohdana[3].

W 1962 r. dziennik ufundował puchar im. Kazimierza Siemianowicza na pierwsze ogólnopolskie Zawody Rakiet Amatorskich zorganizowane przez Aeroklub Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej[4]

11 marca 1968 r. pismo zapoczątkowało brutalną kampanię antysemicką w polskich mediach, publikując artykuł Do studentów Uniwersytetu Warszawskiego[5][6], która przyczyniła się do wyjazdu z kraju wielu tysięcy, często już zasymilowanych, Żydów. Pismo osiągało nakład 100 tys. egzemplarzy.

Po wprowadzeniu stanu wojennego zawieszono wydawanie dziennika. Pismo wznowiono 18 lutego 1982 r.[3] W 1993 r. zmieniło tytuł na „Słowo – Dziennik Katolicki”, a w 1997 r. zostało zamknięte[1][7].

Przypisy

  1. ↑ a b c „Słowo — Dziennik Katolicki”, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2015-06-05].
  2. ↑ Jewish history quarterly wyd. 2, 2008 str. 448.
  3. ↑ a b c Stowarzyszenie PAX 1945-1985, informator, Warszawa 1985, s. 48–52.
  4. ↑ Paweł Elsztein, „Młody modelarz rakiet.” Wydawnictwa Naukowo-Techniczne Warszawa, 1975.
  5. ↑ Marcin Kula, Piotr Osęka, Marcin Zaremba, Marzec 1968: trzydzieści lat później, 1998.
  6. ↑ Maria Skowronek, Koło posłów „Znak” w Sejmie PRL: 1957-1976, 2002.
  7. ↑ „Słowo Powszechne”, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2015-06-05].

Bibliografia

  • Józef Wójcik (red.), 40 lat ze „Słowem”, Warszawa 1987, ISBN 83-211-0854-07.

Media użyte na tej stronie

Słowo Powszechne - logo.jpg
Autor: Aw58, Licencja: CC BY-SA 4.0
„Słowo Powszechne” (1947–1997), winieta.