Służba Informacji o Szpitalach

Świadkowie Jehowy
Geneza
Historia
Doktryna
Praktyki religijne
Publikacje
Organizacja
Prezesi Towarzystwa Strażnica

Służba Informacji o Szpitalach (SIS; ang. Hospital Information Services) – jednostka organizacyjna powołana przez Świadków Jehowy w 1988 roku w celu nadzorowania pracy międzynarodowej sieci Komitetów Łączności ze Szpitalami. Służba ta powstała z myślą o ułatwieniu kontaktów Świadków Jehowy ze środowiskiem medycznym[1]. W 2001 roku z Komitetami Łączności ze Szpitalami współpracowało ponad 100 tysięcy lekarzy w 150 krajach świata[2].

Na całym świecie utworzono około 2000 Komitetów Łączności ze Szpitalami, w których usługuje ponad 16 000 osób[3].

Opis

Celem działalności Służby Informacji o Szpitalach jest zapewnienie członkom wyznania możliwie jak najlepszej opieki lekarskiej z uwzględnieniem leczenia bez użycia krwi[a][4]. Świadkowie Jehowy, jak sami przyznają, pragną kierować się zasadą: „wymiana myśli i współpraca, a nie konfrontacja”. Polski oddział tej służby skierował w lutym 1993 roku list do Naczelnej Izby Lekarskiej następującej treści:

„Pragniemy na ręce Naczelnej Izby Lekarskiej złożyć podziękowanie wszystkim lekarzom, którzy ofiarnie nieśli nam pomoc w wielu trudnych, niekiedy dramatycznych przypadkach, szanując przy tym wolę pacjenta. Było to żywym unaocznieniem, jak rzetelna wiedza, ofiarność i wartości humanitarne lekarza zjednują mu głębokie zaufanie i wdzięczność chorego i jego rodziny. Lekarze ci nie tylko ratowali pacjentom zdrowie i życie, lecz także pomagali w zachowaniu uznawanych wartości, które Świadkowie Jehowy cenią najwyżej. Wszyscy ci lekarze postąpili zgodnie z Przyrzeczeniem Lekarskim, by chorym nieść pomoc bez żadnych różnic, takich jak: rasa, religia, narodowość i inne, mając na celu wyłącznie ich dobro i okazując należny szacunek. W oczach pacjentów przydali oni swą postawą godności stanowi lekarskiemu. Bez względu na to, czy chorujemy i musimy się leczyć, czy też cieszymy się dobrym zdrowiem, pragniemy traktować lekarzy jako swoich bliźnich cieszymy się, gdy nam to ułatwiają!”[5]

Służba Informacji o Szpitalach koordynuje działalność około 2000 Komitetów Łączności ze Szpitalami w ponad 150 krajach. Organizuje również szkolenia dla przeszło 16 000 starszych zborów Świadków Jehowy, którzy usługują w tych komitetach[3][6].

Służba Informacji o Szpitalach postanowiła pomóc lekarzom w podejmowaniu się leczenia, metodami zgodnymi z życzeniami Świadków Jehowy. Śledzą oni fachową literaturę medyczną na świecie i gromadzą artykuły z przeszło 3600 czasopism, które omawiają zagadnienia związane z leczeniem bez użycia krwi. Służba Informacji o Szpitalach w razie potrzeby udostępnia wszystkim zainteresowanym instytucjom medycznym i lekarzom zgromadzone i opracowane przez siebie materiały. Poza tym na życzenie różnych szpitali, uczelni i towarzystw medycznych organizuje prezentacje i wykłady o dostępnych alternatywnych metodach leczenia. Członkowie tych komitetów przeprowadzili prezentacje w najsłynniejszych ośrodkach medycznych świata[7]. Służba Informacji o Szpitalach działa w każdym z 87 Biur Oddziału, w których członkowie dyżurują całodobowo. Ze Służbą Informacji o Szpitalach współpracują konsultanci – lekarze, którzy udzielają porad innym lekarzom w zakresie leczenia bez użycia krwi[6][8].

W Polsce Służba Informacji o Szpitalach mieści się w Biurze Oddziału Świadków Jehowy w Polsce w Nadarzynie pod Warszawą[9] i nadzoruje 27 Komitetów Łączności ze Szpitalami. Na XIII Międzynarodowym Zjeździe Polskiego Towarzystwa Anestezjologii i Intensywnej Terapii (PTAiIT), zorganizowanym w Łodzi w dniach od 15 do 18 września 1999 roku, w którym uczestniczyło około 1800 anestezjologów i chirurgów z 14 krajów na dwóch stoiskach zorganizowano wystawę i punkt informacyjny o zabiegach i alternatywnych metodach operacyjnych bez użycia krwi. Do owego czasu – według edycji miesięcznika „Twój Magazyn Medyczny”, wydanej z okazji XIII Zjazdu PTAiIT – uznani lekarze jednej kliniki – profesor Zbigniew Religa oraz profesor Marian Zembala z innymi lekarzami przeprowadzili w latach 1985–1998 w samej tylko Klinice Kardiochirurgii Śląskiego Centrum Chorób Serca w Zabrzu około 140 operacji kardiochirurgicznych u Świadków Jehowy, dorosłych i dzieci, bez użycia homologicznej krwi, z zastosowaniem metod alternatywnych. W samym tylko okresie od czerwca 2000 do kwietnia 2003 roku odbyły się w Polsce 72 spotkania Służby Informacji o Szpitalach z ich personelem. Wzięło w nich udział przeszło 1000 lekarzy, pielęgniarek i studentów[10][11].

Publikacje wydane przez Świadków Jehowy na temat krwi

  • broszura Krew, medycyna a prawo Boże (1961)
  • broszura Świadkowie Jehowy a kwestia krwi (1977, po polsku w 1979 i 1992)[12]
  • broszura Jak krew może ocalić twoje życie? (1990)[13]
  • czasopismo „Przebudźcie się!” 8 grudnia 1990 pt. Handel krwią to świetny interes[14]
  • broszura Troska o rodzinę i postępowanie medyczne u Świadków Jehowy (1992), po polsku 1995
  • broszura Komitet Łączności ze Szpitalami. Postępowanie medyczne u Świadków Jehowy (1993)
  • broszura Świadkowie Jehowy. Komitety Łączności ze Szpitalami (2012)[15]
  • broszura Kliniczne strategie unikania transfuzji krwi (2012)[16]
  • broszura Stanowisko religijne i etyczne w kwestii opieki zdrowotnej (2012)[17]
  • broszura Kliniczne strategie unikania oraz kontrolowania krwotoku i niedokrwistości bez transfuzji krwi w chirurgii (2001; 2017)[18]
  • broszura Kliniczne strategie unikania i kontrolowania krwotoku i niedokrwistości bez transfuzji krwi w położnictwie i ginekologii (2001; 2017)[19]
  • broszura Kliniczne strategie postępowania bez transfuzji krwi przy krwotoku i niedokrwistości u pacjentów w stanie krytycznym (2004; 2017)[20]
  • czasopismo „Przebudźcie się!”, 8 stycznia 2000 pt. Bezkrwawa medycyna coraz bardziej popularna[21]
  • czasopismo „Przebudźcie się!”, 8 kwietnia 2000 pt. Przyszłość bezkrwawej chirurgii w Polsce[22]
  • czasopismo „Przebudźcie się!”, 8 sierpnia 2006 pt. Krew, dlaczego taka cenna?[23]
  • czasopismo „Przebudźcie się!”, wrzesień 2012 pt. Metody alternatywne do transfuzji krwi[24]
  • broszura Opieka medyczna (ang. Medical Care) (2015)[25]
  • broszura Jehovah’s Witnesses and Health Care (2022)[26].

Filmy na temat bezkrwawej chirurgii

  • Żadnej krwi – medycyna podejmuje wyzwanie, producent: Watchtower Bible and Tract Society of New York[27]
  • Strategie alternatywne wobec transfuzji. Proste, skuteczne, bezpieczne, producent: Watchtower Bible and Tract Society of New York[28]
  • Metody alternatywne wobec transfuzji. Uszanowanie potrzeb i praw pacjenta, producent: Watchtower Bible and Tract Society of New York[29]
  • filmy serii: Pionierzy Bezkrwawej Chirurgii w Polsce wyprodukowanej przez Miejską Telewizję Opole:
    1. Żadnej krwi dla dorosłych (wywiady z prof. dr. hab. A. Dziatkowiakiem i prof. dr. hab. J. Sadowskim)
    2. Żadnej krwi dla dzieci (konferencja prasowa w Górnośląskim Centrum Zdrowia Dziecka i Matki, wywiady: dr lek. med. Beata Wites, doc. dr hab. Marek Wites)
    3. Decyzja pacjenta w kwestii krwi (konferencja prasowa w Wojewódzkim Centrum Medycznym w Opolu)
    4. Etyka lekarska wobec pacjenta (wywiady z profesorem Uniwersytetu Opolskiego, Dziekanem Wydziału Teologii, Rzecznikiem Praw Pacjenta i lekarzami)
    5. Chcemy i potrafimy pomagać pacjentom (wywiady z prof. dr. hab. nauk. med. Kierownikiem I Katedry i Kliniki Kardiochirurgii Śląskiej Akademii Medycznej w Katowicach-Opolu).

Grupy Odwiedzania Chorych

Poza Służbą Informacji o Szpitalach Świadkowie Jehowy utworzyli w większych miastach na całym świecie Grupy Odwiedzania Chorych (GOCh). Zadaniem nadzorców wchodzących w skład tych grup jest regularne odwiedzanie w szpitalach głosicieli oraz ich bliskich, którzy w celach leczniczych przyjechali z innych części kraju lub także z zagranicy. Na sześciu kontynentach utworzono około 1900 grup w których nieodpłatnie ochotniczo usługuje 28 tysięcy nadzorców (w tym około 7 tysięcy w Stanach Zjednoczonych). Celem tych grup jest wspieranie głosicieli i ich bliskich w sytuacjach gdy ze względów zdrowotnych potrzebują pocieszenia i praktycznej pomocy[30].

Zobacz też

Uwagi

  1. ↑ Świadkowie Jehowy za świętą uznają krew jako podtrzymującą i symbolizującą życie danej istoty, co do obchodzenia się z którą wyraźne wskazówki zawiera Pismo Święte. Uznają nakaz z Dz 15:28, 29 co do powstrzymywania się od krwi. Z tego powodu nie przyjmują transfuzji krwi (Źródła: Boży pogląd na życie, [w:] Czego naprawdę uczy Biblia? [online], Towarzystwo Strażnica, 2005, s. 125–133.; Dlaczego Świadkowie Jehowy nie przyjmują transfuzji krwi?, jw.org.). Zgadzają się na stosowanie dostępnych metod alternatywnych wobec transfuzji krwi jak hemodylucje i śródoperacyjne odzyskiwanie krwi. Przyjmowanie drobnych frakcji uzyskiwanych z krwi pozostawione jest osobistej decyzji (Źródło: Frakcje krwi i zabiegi medyczne, [w:] „Trwajcie w miłości Bożej” [online], jw.org, s. 215–218. Metody leczenia związane z użyciem krwi, [w:] Już zawsze ciesz się życiem! — interaktywny kurs biblijny [online], 2021.).

Przypisy

  1. ↑ Towarzystwo Strażnica, Służba dla Jehowy zawsze była moją rozkoszą, [w:] Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy [online], jw.org, 15 października 2011, s. 22.
  2. ↑ Watchtower, Metody alternatywne wobec transfuzji w opiece zdrowotnej — uszanowanie potrzeb i praw pacjenta, jw.org, 2001 [dostęp 2016-03-21].
  3. ↑ a b Watchtower, Osiągnięcia organizacji — życzliwe postanowienie na chwile udręk, jw.org, 2020 [dostęp 2020-05-28].
  4. ↑ Czy jesteś przygotowany na próbę wiary w szpitalu?, „Nasza Służba Królestwa”, Towarzystwo Strażnica, styczeń 1992, s. 3–6, ISSN 1234-4559..
  5. ↑ Zabiegi chirurgiczne u Świadków Jehowy. Aspekty medyczne i prawne, Małgorzata Szeroczyńska, Bogumiła Wołoszczuk-Gębicka, Tadeusz Wiwatowski, Wydawnictwo Emu, Warszawa 2001, ISBN 83-913791-8-3, s. 15.
  6. ↑ a b Mark Sanderson: Jehowa wspiera chorych (Dzieje 15:29), jw.org, 14 marca 2017 [dostęp 2017-03-14].
  7. ↑ Rocznik Świadków Jehowy, Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 1996, s. 22.
  8. ↑ Watchtower, Najważniejsze dane z roku 2021, jw.org.
  9. ↑ Watchtower, Kontakt z lokalnym przedstawicielem, jw.org.
  10. ↑ Praktyka leczenia Świadków Jehowy bez krwi – aspekty medyczne, prawne i etyczne / PiM nr 13, prawoimedycyna.pl [dostęp 2016-01-10] [zarchiwizowane z adresu 2018-12-19].
  11. ↑ Natalia Adamska-Golińska, Świadek Jehowy w szpitalu. Bezkrwawa medycyna, „Menedżer Zdrowia”, listopad 2010, s. 58, 59.
  12. ↑ Świadkowie Jehowy a kwestia krwi.
  13. ↑ Jak krew może ocalić twoje życie?
  14. ↑ Handel krwią to świetny interes, „Przebudźcie się!”.
  15. ↑ Watchtower, Świadkowie Jehowy. Komitety Łączności ze Szpitalami, jw.org.
  16. ↑ Watchtower, Kliniczne strategie unikania transfuzji krwi, jw.org.
  17. ↑ Watchtower, Stanowisko religijne i etyczne w kwestii opieki zdrowotnej, jw.org.
  18. ↑ Watchtower, Kliniczne strategie unikania oraz kontrolowania krwotoku i niedokrwistości bez transfuzji krwi w chirurgii, jw.org.
  19. ↑ Watchtower, Kliniczne strategie unikania i kontrolowania krwotoku i niedokrwistości bez transfuzji krwi w położnictwie i ginekologii, jw.org.
  20. ↑ Watchtower, Kliniczne strategie postępowania bez transfuzji krwi przy krwotoku i niedokrwistości u pacjentów w stanie krytycznym, jw.org.
  21. ↑ Bezkrwawa medycyna coraz bardziej popularna, „Przebudźcie się!”, 8 stycznia 2000.
  22. ↑ Przyszłość bezkrwawej chirurgii w Polsce, „Przebudźcie się!”, 8 kwietnia 2000.
  23. ↑ Krew, dlaczego taka cenna?, „Przebudźcie się!”, 8 sierpnia 2006.
  24. ↑ Metody alternatywne do transfuzji krwi, „Przebudźcie się!”, wrzesień 2012.
  25. ↑ Watchtower, Informacje medyczne dla klinicystów, jw.org (ang.).
  26. ↑ Watchtower, Jehovah’s Witnesses and Health Care, jw.org (ang.).
  27. ↑ Żadnej krwi – medycyna podejmuje wyzwanie.
  28. ↑ Strategie alternatywne wobec transfuzji. Proste, skuteczne, bezpieczne.
  29. ↑ Metody alternatywne wobec transfuzji. Uszanowanie potrzeb i praw pacjenta.
  30. ↑ Watchtower, Pocieszenie i praktyczna pomoc dla chorych, jw.org, 9 sierpnia 2018 [dostęp 2018-08-10].

Bibliografia

  • Małgorzata Szeroczyńska, Bogumiła Wołoszczuk-Gębicka, Tadeusz Wiwatowski, Zabiegi chirurgiczne u Świadków Jehowy. Aspekty medyczne i prawne, Warszawa: Wydawnictwo Emu, 2001, s. 15–17, ISBN 83-913791-8-3..

Linki zewnętrzne