Sŏngju

Sŏngju (lub sŏngju-san, 성주산문/聖住山門)) – jedna z 9 koreańskich górskich szkół sŏn założona w IX w. przez Muyŏma.

Mistrz sŏn Muyŏm powrócił do Silli z Chin w 845 r. W Chinach był uczniem mistrza chan Magu Baoche i od niego otrzymał przekaz Dharmy.

W 847 r. Muyŏm odrestaurował klasztor Chohap w Ungju, którego nazwa została zmieniona potem na Sŏngju, od góry, na której się znajdował.

Nowa szkoła sŏn i energiczna działalność mistrza sprawiły, że w klasztorze przebywało 2000 mnichów, m.in. Sunu, Wŏnjang, Yóngwŏn, Hyŏnyŏng, Sŏnsin, Sŭnggwang i Simwang, o których właściwie nic nie wiadomo[1].

Zapewne szkoła miała konfrontacyjny styl nauczania. Muyŏm kontynuował tę konfrontacyjną działalność rozpoczętą przez mistrza sŏn Toŭi. Muyŏm atakował szkoły doktrynalne, a nawet zaostrzył spór, bardziej kontrastując różnice pomiędzy sŏn (empirycznymi szkołami medytacyjnymi) a kyo (teoretycznymi szkołami doktrynalnymi). Dla niego nauki scholastyczne były tylko wstępnym i częściowym wyjaśnieniem prawdy, podczas gdy sŏn był prawdą samą w sobie.

Jego najwybitniejszymi uczniami byli:

  • Taekyŏng Yŏŏm (862-930), który studiował także w Chinach u mistrza chan Yunju Daoyinga, a po powrocie założył klasztor Pori-ap, który przyciągnął 500 uczniów[2].
  • Pŏpgyŏng Hyŏnhwi (875-941), także uczeń mistrza chan Jiufenga Daoqiana. Miał w swoim klasztorze Chong-to ponad 300 uczniów[2].
  • Kuye
  • Wŏnjang
  • Yŏngwon
  • Hyŏnyŏng

W 1356 r. wszystkie szkoły sŏn zostały zjednoczone pod nazwą chogye przez wybitnego mistrza sŏn T'aego Poŭ (1301-1382).

Linia przekazu Dharmy zen

Pierwsza liczba oznacza liczbę pokoleń mistrzów od 1 Patriarchy indyjskiego Mahakaśjapy.

Druga liczba oznacza liczbę pokoleń od 28/1 Bodhidharmy, 28 Patriarchy Indii i 1 Patriarchy Chin.

Trzecia liczba oznacza początek nowej linii przekazu w danym kraju.

  • 35/8 Mazu Daoyi (707-788) szkoła hongzhou
    • 36/9 Magu Baoche (ur. 720)
      • 37/10/1 Muyŏm (799-888) Korea, szkoła sŏngju
        • 38/11/2 K'uye (bd)
        • 38/11/2 Sunu (bd)
        • 38/11/2 Wŏnjang (bd)
        • 38/11/2 Yŏngwŏn (bd)
        • 38/11/2 Hyŏnyŏng (bd)
        • 38/11/2 Sŏnsin (bd)
        • 38/11/2 Sŭnggwang (bd)
        • 38/11/2 Simgwang (bd)
          • 39/12/3 Pŏpgyŏng Hyŏnhwi (875-941)
        • 38/11/2 Taekyŏng Yŏŏm (862-930)
          • 39/12/3 Yungch'ŏn (bd)
          • 39/12/3 Hŭnchŏng (bd)
        • 38/11/2 Wŏnnang Taet'ong (T'aeyung) (816-883)
          • 39/12/3 Yunghwan (bd)
          • 39/12/3 Chinyun (bd)

Przypisy

  1. ↑ Lancaster 1991 ↓, s. 214.
  2. ↑ a b Mu 1991 ↓, s. 60.

Bibliografia

  • Lewis R. Lancaster: Assimilation of Buddhism in Korea: Religious Maturity and Innovation in the Silla Dynasty. Chai-Shin Yu. Asian Humanities Press, 1991, seria: Studies in Korean Religions and Culture. ISBN 0-89581-889-2.
  • Soeng Sunim Mu: Thousand Peaks: Korean Zen: Tradition and Teachers. Cumberland: Primary Point Press, 1991. ISBN 0-942795-02-4.Sprawdź autora:1.
  • Byung-jo Chung: History of Korean Buddhism. Seul: Jimoondang, 2007. ISBN 978-89-88095-24-9.Sprawdź autora:1.