S-51 (samobieżne działo polowe)

S-51
Dane podstawowe
Państwo	ZSRR
Typ pojazdu	samobieżne działo polowe
Trakcja	gąsienicowa
Załoga	2
Historia
Prototypy	1944
Egzemplarze	1
Dane techniczne
Silnik	12-cylindrowy silnik wysokoprężny W-2K o mocy 600 KM (441 kW)
Pancerz	20-60 mm
Długość	9,35 m
Szerokość	3,38 m
Wysokość	3,40 m
Prześwit	0,50 m
Masa	49,75 t
Moc jedn.	12,1 KM/t
Osiągi
Prędkość	30 km/h
Zasięg	100 km
Dane operacyjne
Uzbrojenie
1× haubica B-4 wz. 1931 kalibru 203 mm

S-51 (С-51) – radzieckie prototypowe samobieżne działo polowe opracowane w latach 40. XX wieku. Pojazd zbudowany był na podwoziu czołgu ciężkiego KW-1S a jego uzbrojenie stanowiła haubica B-4 wz. 1931 kalibru 203 mm.

Prototypowy egzemplarz pojazdu zbudowano w lutym 1944 roku. S-51 nigdy jednak nie wszedł do produkcji seryjnej ze względu na liczne wady konstrukcyjne, które wynikały z nieprzystosowania podwozia KW-1S do umieszczenia na nim działa tak dużego kalibru. Należał do nich znaczny odrzut powodujący duży dyskomfort załogi oraz mający niekorzystny wpływ na celność haubicy. Dodatkowym problemem była niewystarczająca liczba dostępnych haubic B-4. Jeszcze w tym samym roku opracowano podobny pojazd na podwoziu czołgu IS-85 wyposażony w armatę Br-2 wz. 1935 kalibru 152 mm, który otrzymał oznaczenie S-59. Jako że pojazd doświadczał podobnych problemów co S-51, również on nie trafił do seryjnej produkcji.

Bibliografia

• С-51 \ С-59 (ros.). Aviarmor. [dostęp 2011-04-02].