S-8

S-8
Ilustracja
Pocisk S-8KOM
Państwo

 ZSRR
 Rosja

Rodzaj

Powietrze-ziemia

Przeznaczenie

Różne

Operacyjność

lata 70 XX w. - do dziś

Długość

1445 mm (dla S-8KO)

Masa

11,65 kg (całkowita, wariant S-8KO)

Napęd

Paliwo stałe

Prędkość

610 m/s (dla S-KOM)

Naprowadzanie

Brak

Masa głowicy

3,6 kg (dla S-8KO)

Typ głowicy

Różne

Użytkownicy
 ZSRR
 Rosja
 Polska

S-8 – radziecki niekierowany pocisk typu powietrze-ziemia kal. 80 mm.

Historia

Od lat 50 XX w. Związek Radziecki używał niekierowanych pocisków rakietowych typu S-5[1]. W związku z rozwojem technologii obrony przeciwlotniczej oraz obrony biernej pojazdów lądowych, Rada Ministrów ZSRR wraz z KC KPZR zadecydowała o potrzebie zaprojektowania nowych rakiet powietrze-ziemia. Opracowanie nowego typu uzbrojenia powierzono biuru projektowemu OKB-16 z Moskwy[2]. Inżynierowie zadecydowali o zwiększeniu kalibru w stosunku do S-5, co spowodowało kilkukrotne zwiększenie masy, ale także sprawiło, że ładunek bojowy nowej rakiety był czterokrotnie silniejszy[3]. Wstępne testy przeprowadzono w 1969, a państwowe dwa lata później[2].

S-8 został zaprojektowany do używania go zarówno przez samoloty (które przenosiły pociski w zasobniku B-8M1 o masie 160 kg) i śmigłowce (w walcowych zasobnikach B-8W20 ważące 123 kg)[3]. Sprawiło to, że liczba rakiet jakie można było przenieść zmniejszyła się w stosunku do S-5[1][4], jednak nie wpłynęło to na zdolność bojową, bowiem szacuje się, że S-8 były pięciokrotnie skuteczniejsze niż jego poprzednik[5].

W późniejszym czasie rozwojem pocisków zajął się Instytut Fizyki Stosowanej z Nowosybirska[2].

Dane taktyczno-techniczne

Dane (oprócz prędkości) dla S-8KO

  • Kaliber: 80 mm
  • Masa: 3,6 kg (głowicy bojowej), 11,65 kg (całkowita)
  • Długość: 1445 mm
  • Zasięg: 2 km
  • Przebijalność: 400 mm
  • Prędkość: 610 m/s (S-8KOM)[2][3]

Użycie

Pociski S-8 były używane przez armie państw Układu Warszawskiego do podwieszenia ich do samolotów SM-92, Su-17, Su-24, Su-34, Su-25, Su-27, Su-35, MiG-23 i MiG-27. Śmigłowce zdolne do ich użytkowania to: Mi-8, Mi-24, Mi-35M, Mi-28, Ka-50, Ka-52 i Ka-60[3]. Rosyjska armia używała ich w trakcie walk w Czeczenii. Istnieją doniesienia o Czeczenach, którzy wynosili z rozbitych śmigłowców rakiety S-5 i S-8 i tworzyli z nich amunicję do swoich wyrzutni[6].

Polskie Siły Powietrzne korzystały z nich na myśliwcach MiG-29 i bombowcach Su-20 i Su-22[3].

Modyfikacje

Konstruktorzy z Nowosybirska stworzyli ponad 20 różnych modyfikacji pocisków.

  • S-8OF – odłamkowo-burzące,
  • S-8A – odłamkowo-kumulacyjne. Posiada silnik na paliwo stale i statecznik, którego brzechwy otwierają się po wyjściu pocisku z wyrzutni. Uzbrojony jest w piezoelektryczne urządzenie zapalnikowe o działaniu błyskawicznym,
  • S-80M oraz S-80M1 – wersja rozwojowa pocisków S-8A. Potrafi przebić pancerz o grubości do 400 mm. Ponadto może być uzbrojony urządzeniem zapalnikowym posiadającym urządzenie bezwładnościowe, zwiększające niezawodność zadziałania urządzenia zapalnikowego przy małych kątach uderzenia pocisku w przeszkodę. Konstrukcja ładunku bojowego pocisku S-8A i S-8M zapewnia jego wymuszoną fragmentację. Niekiedy pociski te noszą wspólną nazwę S-8KO,
  • S-8B oraz S-8BM – pociski penetrujące posiadające podkalibrową część bojową kal. 68 mm, której ładunek bojowy przewidziany jest na działanie przenikające konstrukcje betonowe i żelazo-betonowe,
  • S-8T – przeciwpancerne z głowicą tandemową,
  • S-8D – paliwowo-powietrzne. Przeznaczone do niszczenia siły żywej i celów nieumocnionych,
  • S-8AS – wypełniony igłami,
  • S-8P – przeciwradiolokacyjne. Posiadają dipole zakłócające wyrzucane na torze lotu wg założonego programu,
  • S-8SE – wypełnione foliowymi paskami,
  • S-8O oraz S-8OM – oświetlające[3].

Przypisy

  1. ↑ a b С-5, www.airwar.ru [dostęp 2022-10-02].
  2. ↑ a b c d С-8, web.archive.org, 20 września 2011 [dostęp 2022-10-02] [zarchiwizowane z adresu 2011-09-20].
  3. ↑ a b c d e f samolotypolskie.pl - S-8, www.samolotypolskie.pl [dostęp 2022-10-02].
  4. ↑ Б-8, web.archive.org, 22 września 2011 [dostęp 2022-10-02] [zarchiwizowane z adresu 2011-09-22].
  5. ↑ samolotypolskie.pl - S-8, www.samolotypolskie.pl [dostęp 2022-10-02], "Szacuje się, iż 20 rakiet S-8 daje taki sam skutek, jak 100 rakiet S-5.".
  6. ↑ Dodge Billingsley, Fangs of the Lone Wolf. Chechen Tactics in the Russian-Chechen Wars 1994-2009, 2012.

Media użyte na tej stronie