S-tog
| ||
szybka kolej miejska | ||
Państwo | Dania | |
Lokalizacja | Kopenhaga | |
Operator | Danske Statsbaner | |
Infrastruktura | ||
Rozstaw szyn | 1435 mm | |
Portal Transport |
S-tog – kolej miejska w Kopenhadze. DSB S-tog a/s jest spółką należącą do Danske Statsbaner. S-tog, obok metra, autobusów miejskich oraz tramwajów wodnych jest częścią systemu zintegrowanego transportu miejskiego w Kopenhadze.
Historia
W okresie międzywojennym wraz z rozwojem miasta Kopenhagi pojawiła się potrzeba budowy wydajnego systemu transportu publicznego. Postanowiono o budowie systemu kolei miejskiej, Pierwsza linia S-tog została uruchomiona w 1934 roku i kursowała na trasie dzisiejszej linii A. Dwa lata później uruchomiona została kolejna linia B. Kolej od początku była zelektryfikowana. Początkowo pociągi na każdej linii kursowały w 20-minutowym takcie, lecz w 2007 roku wprowadzono takt 10-minutowy. Z czasem system S-tog stał się jednym z podstawowych systemów transportu publicznego w Kopenhadze[1][2].
Sieć S-tog
Na sieć S-tog składa się siedem linii oznaczanych literami alfabetu. Łączna długość sieci to 170 km oraz 84 stacje, z czego 8 znajduje się poza granicami Kopenhagi. Linie rozchodzą się promieniście z centrum miasta i łączą się na głównej linii kolejowej. Oprócz tego jedna linia oznaczona literą F kursuje po tzw. Ringbanen i objeżdża centrum miasta szerokim łukiem, łącząc odgałęzienia sieci. Na wszystkich liniach obowiązuje 10-minutowy takt, poza linią F, gdzie pociągi kursują co 5 minut oraz linią Bx i H, gdzie częstotliwość wynosi 20 min. W weekendy kursują jedynie linie A, B, C oraz F z częstotliwością wynoszącą 20 min w soboty (10 dla linii F i w niektórych okresach dnia także C), a w niedziele i święta w odstępach co 30 min[3]. System S-tog przewozi dziennie ponad 300 tys. pasażerów, a wraz z metrem – 500 tys. Zasilanie na sieci S-tog odbywa się poprzez napowietrzną sieć trakcyjną, a pociągi posiadają na dachu zamontowane pantografy. Od początku istnienia systemu pociągi były napędzane prądem stałym 1,65 kV, co odróżniało system S-tog od pozostałych linii kolejowych w Danii, gdzie po elektryfikacji w latach 80. zastosowano prąd zmienny o napięciu 25 kV[4].
Linie[3]
Linia | Rok otwarcia | Trasa | Takt w dni robocze | Takt w soboty | Takt w niedziele i święta |
---|---|---|---|---|---|
A | 1934 | (Solrød Strand) – Hundige – København H – Farum | 10 | 10/20 | 30 |
B | 1936 | Høje Taastrup – København H – Holte | 10 | 10/20 | 30 |
Bx | 1953 | Høje Taastrup – København H - Farum | 20 | nie kursuje | |
C | 1950 | (Frederikssund) – Ballerup – København H – Klampenborg | 10 | 10/20 | 30 |
E | 1968 | Køge – København H – Hillerød | 10 | nie kursuje | |
F | 1934 | Ny Ellebjerg – Flintholm – Hellerup | 5 | 10 | 30 |
H | 1987 | Frederikssund – København H – Østerport | 20 | nie kursuje |
Odgałęzienia sieci[3]
Sieć S-tog bazuje na sieciach odgałęziających się promieniście od głównej linii magistralnej przebiegającej przez centrum Kopenhagi.
Północne odgałęzienia to linie kolejowe:
- Farumbanen (linia kolejowa Farum);
- Nordbanen (północna linia kolejowa);
- Klampenborgbanen (linia kolejowa Klampenborg).
Południowe odgałęzienia sieci to linie kolejowe:
- Køge Bugt-banen (linia kolejowa nad zatoką Køge);
- Vestbanen (zachodnia linia kolejowa);
- Frederikssundbanen (linia kolejowa nad cieśniną Frederikssund).
Ponadto wszystkie odgałęzienia spina pierścień w postaci linii o nazwie Ringbanen.
Tabor
W sieci S-tog na przestrzeni lat były wykorzystywane pociągi czterech generacji. Wszystkie są to elektryczne zespoły trakcyjne. Pociągi pierwszej generacji były eksploatowane w latach 1934–1978 i składały się z trzech członów. Druga generacja weszła do eksploatacji w 1967 roku i wycofana została w 2007. Pociągi tej generacji miały 2 lub 4 człony i były wykorzystywane w trakcji pojedynczej lub wielokrotnej[5]. Pociągi trzeciej generacji wykorzystywano w latach 1986–2006. Składały się one z czterech członów, jednak wycofano je stosunkowo szybko ze względu na ich dużą awaryjność. Obecnie w eksploatacji są wyłącznie pojazdy czwartej generacji wyprodukowane w latach 1996–2007. Składają się one z ośmiu członów i zostały wyprodukowane przez konsorcjum Alstom – Siemens Mobility. Maksymalna prędkość wynosi 120 km/h, jednak na większości odcinków poruszają się z prędkością 80–90 km/h. DSB S-tog posiadają 105 składów czwartej generacji. Pociągi czwartej generacji mają charakterystyczny kształt wybrzuszonych bocznych ścian, co zapewnia większą pojemność pociągu, a także bezpieczniejsze wsiadania i wysiadanie z pociągu. W ten sposób maksymalnie została wykorzystana skrajnia sieci S-tog[6].
Przypisy
- ↑ Kaj Hansen , Elektriske forstadsbaner 1. del, „BYtrafik”, 3/1970 .
- ↑ Thomas Meisel Rasmussen , Bogstavforvirring på S-banen, „Ud & Se”, 9/2014 .
- ↑ a b c https://www.dsb.dk/globalassets/pdf/koereplaner/s-tog/2018/s-tog-8jan18.pdf
- ↑ Willy Christensen , Trafikproblemer i Nørrebrogade før og nu, Sporvejshistorisk Selskab, s. 35-44 .
- ↑ 2. generation af S-tog - Bybane.net, bybane.net [dostęp 2018-11-27] (duń.).
- ↑ Zarchiwizowana kopia. [dostęp 2018-08-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-08-19)].
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
Autor: Hunter Desportes, Licencja: CC BY 2.0
S-train in Copenhagen, 1997
Logo S-tog
Autor: Electricnet, with contributions by heb, Licencja: CC BY 3.0
Diagram of the Copenhagen S-train system, with legend.
Autor: Gunnar W. Christensen, tog-billeder.dk, Licencja: CC BY-SA 3.0
1st generation S-train on line F at Lyngbyvej Station (in 1972 renamed to Ryparken Station).
Autor: Arne List, Licencja: CC BY-SA 3.0
Inside the Copenhagen S-tog
Autor: Arne List, Licencja: CC BY-SA 3.0
Copenhagen Central Station (Københavns Hovedbanegård)
Autor: Steen Thomassen, Licencja: CC BY-SA 3.0
S-tog i nyt design - 29. juni 2018 i Høje Taastrup
Autor: Autor nie został podany w rozpoznawalny automatycznie sposób. Założono, że to Lasse M (w oparciu o szablon praw autorskich)., Licencja: CC-BY-SA-3.0