SBB-CFF-FFS
 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Siedziba | |
| Data założenia | 1902 (od 1999 jako AG) |
| Forma prawna | |
| Prezes | Vincent Ducrot |
| Przewodniczący rady nadzorczej | Monika Ribar |
| Zatrudnienie | 33 943 (2021)[1] |
| Dane finansowe | |
| Wynik netto | |
Położenie na mapie Berna  | |
Położenie na mapie Szwajcarii  (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de | |
 46°58′04,4″N 7°27′48,2″E/46,967889 7,463389 | |
| Strona internetowa | |
SBB-CFF-FFS (niem. SBB, Schweizerische Bundesbahnen; fr. CFF, Chemins de fer fédéraux suisses; wł. FFS, Ferrovie Federali Svizzere) – narodowy i największy przewoźnik kolejowy w Szwajcarii. Jako spółka państwowa istnieje od 1902 roku[3]. Słynie z niezawodności i punktualności – w 2021 roku 91,9% pociągów pasażerskich SBB nie miało opóźnień[4].
Ze względu na różnice językowe pomiędzy poszczególnymi regionami Szwajcarii w pociągach regionalnych oraz w nazewnictwie stacji stosuje się język odpowiedni dla danego regionu (np. Basel SBB, Lausanne CFF, Bellinzona FFS). W pociągach dalekobieżnych używane są wszystkie języki regionów na trasie pociągu. Ponadto na najbardziej obleganych przez turystów trasach obsługa posługuje się językiem angielskim. Składy oznaczone są potrójną nazwą SBB-CFF-FFS[5].
Historia
Szwajcaria jest trudnym terenem z punktu widzenia rozwoju kolejnictwa ze względu na warunki geograficzne. Pomimo to w pierwszej połowie XIX w. podjęto decyzję o budowie pierwszej linii kolejowej. Głównym argumentem były względy ekonomiczne. W efekcie 15 czerwca 1844 r. otwarto pierwszy odcinek linii kolejowej z St. Louis do Bazylei. W dalszych latach kolej w Szwajcarii podzielono na dwie prywatne spółki: Schweizerische Centralbahn (w skrócie SCB, St. Louis – Bazylea) oraz nowo otwartą Schweizerische Nordbahn (Kolej Północną) na trasie Zürich – Baden. Przeważał tu ruch turystyczny wyjeżdżających mieszkańców Zurychu na wypoczynek w Alpach. W późniejszych latach przedłużono ją do Aarau (połączenie z Centralbahn), jednocześnie przekształcając ją w Nordostbahn (w skrócie NOB – Kolej Północnowschodnią)[6].
W 1850 roku podjęto ustawę o budowie narodowej sieci kolei państwowych w Szwajcarii wraz z koncepcją przebiegu linii Roberta Stephensona. Jednocześnie w 1861 roku SCB połączyła ze sobą kantony: Bazylea, Lucerna, Argowia, Solura oraz Berno. W tym samym roku kanton Berno przejął budowę linii kolejowej Berno – Zurych, tworząc Bernische Staatsbahnen – pierwszą państwową spółkę kolejową na terenie Szwajcarii. W 1870 roku NOB łączyło siecią kolejową Zurych z najważniejszymi centrami Argowii, Szafuzy, Turgowii i Lucerny[7].
Późniejsze lata przyniosły szybki rozwój górskich linii kolejowych za sprawą pierwszej na świecie kolei zębatej otwartej w 1871 r. Rigibahn. Krótko później zostały oddane do użytku Bürgenstock-Bahn, Pilatusbahn oraz Brünigbahn. 1882 rok to data uruchomienia prywatnej Gottardbahn. W 1888 roku uruchomiony został tramwaj elektryczny na trasie Vevey – Montreux – Chillon, który stał się pierwszą zelektryfikowaną linią w kraju. Rok później otwarto słynne Koleje Retyckie (Rhätische Bahn – RhB). Jednocześnie wiele miast zainaugurowało linie tramwajowe parowe lub elektryczne (m.in. Berno, Zurych, Genewa, Bazylea)[7].
W 1902 roku Vereinigte Schweizerbahnen (VSB – linia kolejowa nad Jeziorem Bodeńskim), Nordostbahn oraz Centralbahn zostały upaństwowione, powołano do życia specjalną spółkę Schweizerische Bundesbahnen (SBB) / Chemins de fer fédéraux suisses (CFF) / Ferrovie Federali Svizzere (FFS). W kolejnych latach przejmowane były następne prywatne spółki kolejowe (1903 SBB Jura-Simplon-Bahn (z Brünigbahn), 1909 Gotthardbahn, 1913 CF Jura-Neuchâtelois, 1918 Tösstalbahn (z Wald-Rüti-Bahn), 1922 Seetalbahn, 1948 Uerikon-Bauma-Bahn). W 1905 roku rozpoczęto elektryfikację linii kolejowych od odcinka Seebach – Wittingen (kanton Zurych). Postęp elektryfikacji był szybki, w 1928 roku połowa linii była zelektryfikowana, a w 1967 roku zrezygnowano całkowicie z trakcji spalinowej i parowej[3].
W 1980 roku otwarto linię kolejową łączącą Zurych z lotniskiem Zürich Kloten. W 1982 roku wprowadzono charakterystyczny dla Szwajcarii godzinny takt na wszystkich liniach kolejowych. W 1990 roku rozpoczęła się gruntowna przebudowa Dworca Głównego w Zurychu. Rozbudowę zakończono 7 lat później. W 1999 roku po pozytywnym głosie w referendum rozpoczęto budowę 57-kilometrowego Tunelu bazowego pod Przełęczą św. Gotarda. Po 17 latach budowy kosztujący niespełna 12,2 mld CHF tunel otwarto w 2016 roku. Pozwoliło to na skrócenie czasu podróży z Zurychu do Mediolanu z 4 do 2,5 godziny[8].
Szwajcarzy stale inwestują w tabor kolejowy, już w latach 60. XX w. na trasach międzynarodowych kursowały tu elektryczne zespoły trakcyjne typu SBB RAe TEE II. W 1999 roku zakupiono pierwsze pociągi z pudłem wychylnym typu ICN. W 2009 roku zakupiono składy typu ETR 610 Pendolino, jednocześnie po rozpadzie spółki Cisalpino SBB-CFF-FFS przejęły ezt-y serii ETR470. Ponadto na 2019 r. zaplanowano oddanie do eksploatacji pociągów Stadler SMILE na potrzeby przewozów przez Tunel św. Gotarda[9].
Szwajcarski zegar kolejowy zaprojektowany przez Hansa Hilfikera w 1944 roku stał się obiektem sporu sądowego z koncernem Apple. W systemie operacyjnym iOS 6 został on skopiowany bez wiedzy SBB. W wyniku procesu sądowego Apple musiał zapłacić kolejom szwajcarskim 20 mln franków odszkodowania[10].
Struktura organizacyjna
Struktura organizacyjna SBB-CFF-FFS przedstawia się następująco[11]:
- Zarząd (Konzernleitung) – Prezes Andreas Meyer
- Rada nadzorcza (Verwaltungsrat) – Przewodniczący Monika Ribar
- SBB Konzernbereiche (centrala z siedzibą w Bernie)
- Finanzen (dział finansów)
- Informatik (dział informatyczny)
- SBB Consulting (dział rozwoju i inwestycji, opracowywanie strategii długofalowych)
- Human Resources (dział kadr)
- SBB Personenverkehr (przewozy pasażerskie)
- SBB Cargo (przewozy towarowe)
- SBB Immobilien (zarządca nieruchomości)
- SBB Infrastruktur (zarządca infrastruktury kolejowej)
- SBB Energie (dostawca energii, zarządca sieci trakcyjnej)
- Kraftwerke (elektrownie)
- Übertragungsnetz (przesył)
- SBB Energie (dostawca energii, zarządca sieci trakcyjnej)
- SBB Konzernbereiche (centrala z siedzibą w Bernie)
Linie kolejowe
Przedsiębiorstwo zarządza 4839 km linii kolejowych, z czego 100% jest zelektryfikowanych. SBB-CFF-FFS zarządza 804 stacjami i przystankami kolejowymi[12], stacja znajduje się średnio co 4,06 km. Ponadto posiada 8 elektrowni wodnych w całym kraju[13].
W Szwajcarii obowiązuje normalny, europejski rozstaw szyn (1435 mm), napięcie elektryczne wynosi 15 kV przy 16,7 Hz (prąd zmienny)[14].
Tunele
W Szwajcarii znajduje się wiele tuneli kolejowych. Do najważniejszych z nich należą[15]:
- Przełęcz św. Gotarda:
- Tunel bazowy (57 km, najdłuższy tunel kolejowy na świecie, otwarcie 2016) Rynächt – Bodio
- Tunel św. Gotarda (15 km, otwarcie 1881) Göschenen – Airolo
- Tunel simploński (2x19 km, otwarcie 1921) Brig – Iselle di Trasquera
- Przełęcz Lötschberg:
- Lötschberg-Basistunnel (34,7 km, otwarcie 2007) Frutigen – Raron
- Lötschberg-tunnel (14 km, otwarcie 1913) Spiez – Brig
- Ricken (8,6 km, otwarcie 1910) Kaltbrunn – Wattwil
- Grenchenbergtunnel (8,5 km, otwarcie 1915) Moutier – Grenchen
Tabor kolejowy
Lokomotywy elektryczne
Zestawienie zostało sporządzone na podstawie źródła[16][17]:
| Oznaczenie | Producent | Zdjęcie | Początek produkcji | Liczba sztuk | Prędkość maks. | Moc maks. | Zastosowanie |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Re 420 | SLM Winterthur, BBC, MFO, SAAS |  | 1964 | 228 | 140 km/h | 4700 kW | Pociągi pasażerskie i towarowe |
| Re 421 | SLM, BBC, MFO, SAAS |  | 1984 | 26 | 140 km/h | 4700 kW | Pociągi towarowe |
| Re 430 | SLM, BBC, MFO, SAAS | .jpg) | 1968 | 20 | 125 km/h | 4700 kW | |
| Re 450 | SLM Winterthur, ABB, SIG Neuhausen, Schindler Waggon Pratteln |  | 1989 | 113 | 130 km/h | 3200 kW | S-Bahn Zurych |
| Re 460 | SLM, BBC, MFO, SAAS | .jpg) | 1991 | 119 | 230 km/h | 6100 kW | Pociągi dalekobieżne |
| Re 465 | SLM, ABB |  | 1994 | 10 | 230 km/h | 7000 kW | Pociągi dalekobieżne |
| Re 474 | Siemens |  (c) Jan Oosterhuis, CC BY-SA 3.0 | 2004 | 12 | 140 km/h | 6400 kW | Pociągi towarowe |
| Re 482 | Bombardier | 2002, 2006 | 50 | 140 km/h | 5600 kW | Pociągi towarowe | |
| Re 484 | Bombardier |  | 2004 | 21 | 140 km/h | 5600 kW | Pociągi towarowe |
| Re 620 | SLM, BBC, SAAS | .jpg) | 1972 | 86 | 140 km/h | 7900 kW | Pociągi towarowe |
| HGe 101 | SLM, BBC, ABB |  | 1989 | 8 | 100 km/h 40 km/h |
Lokomotywy spalinowe
Zestawienie zostało sporządzone na podstawie źródła[16][17]:
| Oznaczenie | Producent | Zdjęcie | Początek produkcji | Liczba sztuk | Prędkość maks. | Moc maks. |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Am 841 | SLM, SAAS |  | 1996 | 40 | 80 km/h | 1618 kW 920 kW |
| Am 842 | Vossloh, SLM, SAAS | 1992, 2003 | 4 | 100 km/h 80 km/h | 1120 kW | |
| Am 843 | Vossloh |  | 2003 | 63 | 100 km/h | 1500 kW |
| Am 861 | Thyssen Henschel, BBC |  | 1976 | 5 | 85 km/h | 1839 kW |
| Bm 840 | SLM, SAAS |  | 1976 | 40 | 75 km/h | 883 kW |
| Bm 860 | SLM, BBC, SAAS, Sulzer |  | 1954 | 4 | 75 km/h | 1250 kW |
Elektryczne zespoły trakcyjne
Zestawienie zostało sporządzone na podstawie źródła[18]:
| Oznaczenie | Typ | Zdjęcie | Początek produkcji | Liczba sztuk | Prędkość maks. | Zastosowanie |
|---|---|---|---|---|---|---|
| RABe 501 | Stadler EC250 |  | 2017 | 29 | 250 km/h | EuroCity |
| RABe 502 RABDe 503 | Bombardier Twindexx IR 100 / IR 200 / IC 200 |  | 2012 | 62 | 200 km/h | InterCity InterRegio |
| RABe 503 | Alstom ETR610 |  | 2007 | 19 | 250 km/h | EuroCity |
| RABDe 500 | AdTranz-FIAT /Bombardier-Alstom ICN |  | 1999 | 44 | 200 km/h | InterCity InterRegio |
| RABe 511 | Stadler Dosto | .jpg) | 2010 | 93 | 160 km/h | RegioExpress Regio S-Bahn |
| RABe 523 RABe 521 | Stadler FLIRT |  | 2004 | 148 | 160 km/h | Regioexpress Regio S-Bahn |
| RBDe 560 RBDe 561 RBDe 562 RBDe 566 RBDe 568 | RBDe 4/4 | 1994 | 98 | 140 km/h | Regioexpress Regio S-Bahn | |
| RABe 514 | Siemens Desiro Double Deck |  | 2005 | 61 | 140 km/h | S-Bahn Zurych |
| RABe 520 RABe 526 | Stadler GTW |  | 2002 | 30 | 115 km/h | RegioExpress Regio |
| TGV POS | TGV POS | .jpg) | 2007 | 1 | 320 km/h | TGV Lyria |
Wagony osobowe
Zestawienie zostało sporządzone na podstawie źródła[18]:
| Oznaczenie | Typ | Zdjęcie | Początek produkcji | Liczba sztuk | Prędkość maks. | Zastosowanie |
|---|---|---|---|---|---|---|
| IC2000 | Schindler Waggon IC2000 | .jpg) | 1997 | 341 | 200 km/h | InterCity InterRegio |
| Einheitswagen IV | Eurofima IV |  | 1982 | 508 | 160 km/h 200 km/h | EuroCity InterCity InterRegio |
Przewozy pasażerskie
SBB-CFF-FFS uruchamia pociągi pasażerskie następujących kategorii[19]:
- Regio (Regionalzug, R) – pociągi regionalne, zatrzymują się na wszystkich stacjach, najczęściej obsługiwane elektrycznymi zespołami trakcyjnymi,
- S-Bahn (S) – pociągi szybkiej kolei miejskiej w 8 największych aglomeracjach (m.in. Zurych, Berno, Genewa), obsługiwane elektrycznymi zespołami trakcyjnymi,
- RegioExpress (RE) – lokalne, przyspieszone pociągi,
- InterRegio (IR) – przyspieszone pociągi na dalszych trasach, pomiędzy dwoma lub trzema kantonami,
- InterCity (IC) – dalekobieżne pociągi zatrzymujące się w największych miastach,
- InterCity N (ICN) – pociągi o standardzie InterCity obsługiwane elektrycznymi zespołami trakcyjnymi z wychylnym nadwoziem,
- EuroCity (EC) – pociągi międzynarodowe uruchamiane w porozumieniu z innymi przewoźnikami kolejowymi, m.in. Deutsche Bahn, SNCF, ÖBB,
- ICE / TGV – pociągi międzynarodowe we współpracy z DB oraz pod marką TGV Lyria (24% udziałów w spółce ma SBB-CFF-FFS, a 76% SNCF) do Niemiec i Francji.
_-_(DE)_M%c3%bcnchen_Hbf_-_26.04.2014_(14152253249).jpg)
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Facts and Figures - Personnel | SBB, reporting.sbb.ch [dostęp 2022-11-02] (ang.).
- ↑ Facts and Figures - Finances | SBB, reporting.sbb.ch [dostęp 2022-11-02] (ang.).
- ↑ a b Geschichte | SBB, company.sbb.ch [dostęp 2017-11-05] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-04] (niem.).
- ↑ Facts and Figures - Punctuality | SBB, reporting.sbb.ch [dostęp 2022-11-02] (ang.).
- ↑ Regionalverkehr | SBB [dostęp 2017-12-01] (niem.).
- ↑ Hans Peter Bärtschi, Eisenbahnen, 1 – Die Anfänge, Historisches Lexikon der Schweiz (niem.).
- ↑ a b Hans Peter Bärtschi, Die Alpenbahnen (Alpine railway), Historisches Lexikon der Schweiz (niem.).
- ↑ Najdłuższy i najgłębszy. Wszystko o Tunelu Gotarda [dostęp 2017-11-06] (pol.).
- ↑ Premiera Stadler Giruno [dostęp 2017-11-06] (pol.).
- ↑ Hintergrund: Der Streit mit Apple schwemmt Millionen in die SBB-Kasse – News Wirtschaft: Unternehmen – tagesanzeiger.ch, www.tagesanzeiger.ch [dostęp 2017-11-26].
- ↑ Organisationsstruktur | SBB, company.sbb.ch [dostęp 2017-11-05] (niem.).
- ↑ Facts and Figures - Stations | SBB, reporting.sbb.ch [dostęp 2022-11-02] (ang.).
- ↑ Facts and Figures - Infrastructure | SBB, reporting.sbb.ch [dostęp 2022-11-02] (ang.).
- ↑ Cezary Kowanda, Slalom po napięciach i rozstawach, „Poradnik Historyczny POLITYKA”, 6/2017 O kolei po kolei, ISSN 2391-7717.
- ↑ Swissmulti.net, Szwajcaria.net – Tunele kolejowe, www.sportosporto.pl [dostęp 2017-11-05].
- ↑ a b Fotogaleria Transportowa - Schweizerische Bundesbahnen (SBB CFF FFS), rail.phototrans.eu [dostęp 2017-12-01] (ang.).
- ↑ a b Fotogaleria Transportowa - SBB Cargo AG, rail.phototrans.eu [dostęp 2017-12-01] (ang.).
- ↑ a b Unsere Züge | SBB, www.sbb.ch [dostęp 2017-11-01] (niem.).
- ↑ Serviceleistungen im Zug – alles für Ihren Komfort | SBB, www.sbb.ch [dostęp 2017-11-04] (niem.).
Linki zewnętrzne
| Państwa |
|
|---|---|
| Terytoria zależne |
|
| Podmioty o ograniczonym uznaniu międzynarodowym |
|
| Pozostałe |
|
- Afryka
- Ameryka Południowa
- Ameryka Północna
- Australia i Oceania
- Azja
- Portal:Transport szynowy
- Wikiprojekt:Transport szynowy
Media użyte na tej stronie
(c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de
Location map of Switzerland
Autor: Roland zh, Licencja: CC BY-SA 3.0
Rangierbahnhof Limmattal between Oetwil an der Limmat and Spreitenbach in the Limmat Valley (Switzerland).
Autor: Andrew Bossi, Licencja: CC BY-SA 2.5
SBB-CFF-FFS Brünig Class HGe 4/4, Brienz, Switzerland
Autor: Kabelleger / David Gubler (http://www.bahnbilder.ch), Licencja: CC BY-SA 3.0
Siemens-built SBB RABe 514 "DTZ" trainset on the S16 service (Thayingen - Herrliberg-Feldmeilen) just outside Andelfingen, Switzerland.
(c) Rolf Heinrich, Köln, CC BY 3.0
SBB Re 482 007-2 in the near of the marshalling yard Köln-Kalk Nord
Autor: --Cooper.ch 17:22, 27 June 2007 (UTC), Licencja: CC BY-SA 2.5
North portal of new Loetschberg Base Tunnel (LBT) in Frutigen, Canton Berne; LBT is part of the swiss Alptransit project. A BLS train on the old mountain track in the background.
Right before the tunnel entrance is the so called intervention site. The idea is that trains which are on fire must not stop inside the tunnel but leave the tube if possible and evacuate people here. That's what the stairs are intended for. Firefighter access is provided from the other side.
Picture replaced with actual photo, old photo was not worth to be kept. The stage between the tracks was used for the opening ceremony and will be removed.Autor: flybyeigenheer, Licencja: CC BY-SA 2.0
Denges 24.06.2016
Autor: Andreas Karrer, Licencja: CC BY-SA 3.0
SBB-CFF-FFS Diesel Shunter Bm 4/4 Nr. 18424 in Zurich-Altstetten
Autor: Marek Jeleśniański, Licencja: CC BY-SA 4.0
Pociąg SBB RABe 501 na stacji w Zurychu, sfotografowany w 2021 roku
Autor: Abaddon1337, Licencja: CC BY-SA 3.0
Fork from media:Karte Kanton Bern Verwaltungskreise 2010.png for geolocalisation
Autor: Roger Wollstadt, Licencja: CC BY-SA 2.0
Re 4/4 II electric locomotive at Zürich Hauptbahnhof (main station). This class was built from 1964 to 1985. In all, 276 were built, and most are still in service. It was used mainly for passenger trains. It followed the Re4.4 I, which was first built in 1946.
Autor: HintenRum, Licencja: CC BY 2.0
Die SBB-Beschriftung auf einem Wagon, gezogen von zwei BR 218er im Münchner Hauptbahnhof.
Hier der gesamte Zug: www.flickr.com/photos/hintenrum/14419803907/Autor: Kabelleger / David Gubler, Licencja: CC BY-SA 4.0
A SBB Re 484 with an Eurocity to Milan has just passed the Biaschina between Lavorgo and Giornico, Switzerland.
Autor: Markus Eigenheer from Genève, Schweiz, Licencja: CC BY-SA 2.0
CFF Re 460 012-8 "Erguel"
Autor: Stéphane Gottraux, CH-2350 Saignelégier, Switzerland, Licencja: CC BY-SA 3.0
Type RAe TEE II Swiss trainset 1053 (built in 1961) at Airolo, on a special trip after being restored in 2002/3 as an historic train
Autor: Kabelleger / David Gubler (http://www.bahnbilder.ch), Licencja: CC BY-SA 3.0
Former SBB-CFF-FFS heavy shunter class Bm 6/6, now owned by Schorno Locomotive Management, near Bauma, Switzerland.
Der Zürcher Hauptbahnhof um 1900: Dampfzüge verlassen die Haupthalle. Links ist das Landesmuseum zu sehen.
(c) Jan Oosterhuis, CC BY-SA 3.0
Schweizerische Bundesbahnen (SBB) locomotief Re 474 016 SR van het Siemens type ES64F4 tijdens materieelshow bij de manivestatie "125 jaar Gotthard-spoorlijn" te Bodio.
Autor: NAC, Licencja: CC BY-SA 4.0
BLS Re 465 002-4 at Lausanne train station ahead of InterRegio 1449 from Genève-Aéroport to Sion.
Autor: Kabelleger / David Gubler, Licencja: CC BY-SA 4.0
Bombardier "Twindexx Swiss Express" RABe 502 203, the IR200 variant, in testing. Pictured at Ossingen, Switzerland.
Autor: JuergenG, modified by Rainer Z, Licencja: CC BY-SA 3.0
Clock in the main station in Zürich, Switzerland
Autor: Kabelleger / David Gubler (http://www.bahnbilder.ch), Licencja: CC BY-SA 3.0
SBB-CFF-FFS Am 843 (G 1700-2 BB) shunting in Biel
SBB RABe 520 000-6 (Stadler GTW) als Regionalzug nach Lenzburg Luzern Bahnhof am 4. Juli 2015.
Vor dem Hauensteintunnel, Holzstich
Autor: flybyeigenheer, Licencja: CC BY-SA 2.0
> Twann 10.02.2016
Autor: Markus Eigenheer from Genève, Licencja: CC BY-SA 2.0
Les Tuileries 16.07.14
Autor: JMoaetlh, Licencja: CC BY-SA 3.0
Die SBB Re 450 unterwegs mit dazugehörigen Doppelstockwagen
Autor: Kabelleger / David Gubler, Licencja: CC BY-SA 4.0
SBB ETR 610 at Intschi, Switzerland.
Autor: Spoorjan, Licencja: CC BY-SA 3.0
Schweizerische Bundesbahnen (SBB) locomotief AM 841 030-0 van het type AM 841 te Rorschach.
Autor: Lord Koxinga, Licencja: CC BY-SA 3.0
Rotkreuz train station
SBB Re 421 380-7(SBB Re 4/4 II 11380) of 3rd series
This subtype is adapted for service in Germany
(for different pantographs see and)
Autor: Daniel Wipf, Licencja: CC BY-SA 4.0
EC250 "Giruno" on test run between Erlen and Romanshorn
Autor: Kabelleger / David Gubler (http://www.bahnbilder.ch), Licencja: CC BY-SA 3.0
Należące do szwajcarskich kolei państwowych dwa pociągi z wychylnym nadwoziem typu RABDe 500 ICN na linii kolejowej u stóp gór Jura we wsi Twann, z jeziorem Bielersee w tle.
Autor: de:Benutzer:Filzstift, Licencja: CC-BY-SA-3.0
A drawing of the Swiss railwaysystem.
(c) Olivier Tanner, CC BY-SA 3.0
The regional train with RBDe 560 109 on Tuesday, 11 October 2011 at 14:32 in Nidfurn. / Nahverkehrspendelzug mit RBDe 560 109 am Dienstag, 11. Oktober 2011 um 14:32 in Nidfurn.
Autor: Kabelleger / David Gubler, Licencja: CC BY-SA 4.0
A SBB RABe 511 on a S12 service dashes through Effretikon, Switzerland.
Autor: WillYs Fotowerkstatt, Licencja: CC BY-SA 4.0
Head office of Swiss Federal Railways (SBB, as per its German name): New buildings in Bern-Wankdorf City (SBB and Post)
Autor: Kabelleger / David Gubler (http://www.bahnbilder.ch), Licencja: GFDL
RABe 523 010-7 "FLIRT" der Zuger S-Bahn in Richtung Erstfeld
SBB Intercity train consisting of modernised and one non-modernised EW IV standard coaches and an IC Bt driving trailer approaching Effretikon. The train is pushed by an Re 460.
Autor: Markus Eigenheer from Genève, Licencja: CC BY-SA 2.0
Lausanne 09.02.2015
Autor: Zacharie Grossen, Licencja: CC BY-SA 4.0
EuroCity (SBB) entering the Gotthard Base Tunnel at Erstfeld