SFA-4 Alfa

SFA-4 Alfa

Mikrobus SFA-4 Alfa
Dane ogólne
Producent	SFA
Premiera	1964
Miejsce produkcji	Polska, Sanok
Dane techniczne
Typy nadwozia	Mikrobus
Układ drzwi	1-1-0
Liczba drzwi	2 (prawa), 1 (lewa strona)
Wysokość podłogi	600 mm
Silniki	S-21, 2120 cm³
Moc silników	51,5 kW (70 KM)
Skrzynia biegów	mechaniczna
Liczba przełożeń	3
Długość	4960 mm
Szerokość	1960 mm
Wysokość	1980 mm
Masa własna	1980 kg
Masa całkowita	2600 kg
Rozstaw osi	4260 mm
Wnętrze
Liczba miejsc siedzących	11+1
Informacje dodatkowe
ABS	Nie
ASR	Nie
EBS	Nie
ESP	Nie
Klimatyzacja	Nie
Portal Komunikacja miejska

SFA-4 Alfa – polski prototyp mikrobusu, skonstruowany w 1964 roku w Sanockiej Fabryce Autobusów.

Historia modelu

W 1964 roku w Sanockiej Fabryce Autobusów skonstruowano prototyp mikrobusu o oznaczeniu SFA-4 Alfa, przewidywany jako następca pojazdów Nysa N-61M oraz ich późniejszych, zmodernizowanych wersji Nysa 501M. W tym samym roku rozbudowano zakład Autosanu o nową halę do produkcji tego pojazdu^[1]. Do stycznia 1965 wyprodukowano 22 sztuki prototypowe mikrobusu Alfa^[2].

Mikrobus SFA-4 Alfa

Mikrobus SFA-4 Alfa posiadał metalowe, samonośne nadwozie typu wagonowego, którego sylwetka została zaprojektowana przez Zdzisława Beksińskiego. W przedniej części nadwozia zamontowana została rama pomocnicza, przeznaczona do montażu jednostki napędowej. Poszycie zewnętrzne wykonane zostało z blachy stalowej. W prawej ścianie bocznej mikrobusu umieszczone zostały dwie pary otwieranych ręcznie, zamocowanych na przedniej krawędzi drzwi, prowadzących do wnętrza pojazdu. W lewej ścianie bocznej zastosowano natomiast drzwi przeznaczone dla kierowcy. W ścianie tylnej umieszczono dwuskrzydłową klapę, umożliwiającą wykorzystanie przestrzeni bagażowej pojazdu. Wnętrze prototypu o wysokości 1320 mm, przeznaczone było do przewozu kierowcy oraz 11 pasażerów^[3][4], wyłącznie na miejscach siedzących.

Początkowo w układzie jezdnym oraz napędowym planowano wykorzystać komponenty z prototypu samochodu osobowego FSO Warszawa 210. Z powodu niedostępności tych elementów dla SFA, zdecydowano o zastosowaniu podzespołów z modelu FSO Warszawa 203. Do napędu SFA-4 Alfa wykorzystano 4-cylindrowy, rzędowy silnik benzynowy typu S-21 o pojemności skokowej 2120 cm³ i mocy maksymalnej 51,5 kW (70 KM). Jednostka napędowa zblokowana została z 3-biegową manualną skrzynią biegów. Silnik umieszczony został w przedniej części pojazdu nad osią kół przednich, napęd na koła tylne przekazywany był poprzez wał o konstrukcji rurowej. Zawieszenie kół przednich stanowiły dwa wahacze poprzeczne, sprężyny śrubowe oraz amortyzatory teleskopowe oraz stabilizator skrętny zamontowany przed osią. Zawieszenie kół tylnych stanowił most napędowy zawieszony na półeliptycznych resorach piórowych, dodatkowo wspartych przez hydrauliczne amortyzatory ramieniowe. Według deklaracji z początku 1965 pojazd mógł rozwinąć prędkość do 100 km/h przy dobrych warunkach.

Produkcji mikrobusów przez fabrykę w Sanoku nie podjęto, pomimo zbudowania partii próbnej 10 egzemplarzy^[5], a według innych publikacji, około 20 egzemplarzy^[4] modelu SFA-4 Alfa. Przyczyną była rezygnacja z produkcji tego typu pojazdów w Sanoku i przeznaczenie mocy produkcyjnych zakładu do produkcji autobusów średniej pojemności.

Przypisy

Bibliografia

• Alfa. „Nowiny”, s. 1, Nr 22 z 27 stycznia 1965. 
• Andrzej Zieliński: Polskie konstrukcje motoryzacyjne 1961-1965. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 2008. ISBN 978-83-206-1671-2.

Linki zewnętrzne

• SFW-4 Alfa Sanok na polskie-auta.pl
• Opis i zdjęcia prototypu SFA-2 w serwisie "Ocalić od zapomnienia". polskie-auta.pl:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-03)].