SHL Kielce

SHL Kielce – nieistniejący już klub sportowy z Kielc. Działał w latach 1928–1939 i 1945–1973.

Historia klubu i jego sekcje

(c) Bundesarchiv, Bild 183-13796-0003 / CC-BY-SA 3.0

Leszek Drogosz (z prawej, w walce z mistrzem olimpijskim, Janem Zacharą) swoje pierwsze sukcesy osiągnął w barwach Stali SHL

Piłkarzem SHL Kielce był m.in. Władysław Stachurski

Klub powstał w 1928 roku przy Hucie „Ludwików”, prowadził swoją działalność do wybuchu II wojny światowej. W tym czasie istniały w nim sekcje piłki nożnej, lekkiej atletyki, boksu i tenisa^[1]. Pierwszym prezesem Ludwikowa był Edward Skoczylas, następnie funkcję tę pełnił Paweł Kania^[2].

Klub reaktywowano w 1945 roku, do 1948 występował on pod szyldem Ludwikowa, następnie jako Stal SHL (1949–1956), a od 1957 pod nazwą SHL^[1]. W 1973 roku połączył się z Iskrą, tworząc Koronę Kielce^[3].

W klubie istniało wiele sekcji:

• boks – sekcja ta powstała w 1935 roku^[4]. Dwa lata później jej zawodnik, Edward Berg, miał wystąpić w mistrzostwach Polski w Poznaniu, jednak ostatecznie nie przystąpił do walki z Woźniakiewiczem^[5]. Sekcja została reaktywowana w 1945 roku głównie za sprawą Stanisława Kulczyckiego – przedwojennego boksera kieleckich klubów i mistrza okręgu lubelskiego z 1939^[6]. Istniała do 1957. Leszek Drogosz, będąc bokserem Stali SHL, wziął udział w igrzyskach olimpijskich w Helsinkach, został mistrzem Polski, a także złotym medalistą czempionatu Starego Kontynentu^[7].
• kolarstwo – sekcja ta istniała od 1949 do 1973 roku. Jej zawodnicy zdobywali medale mistrzostw Polski w kategoriach seniorów i juniorów. Ponadto brali udział w wyścigach zagranicznych, m.in. w mistrzostwach świata^[8].

• piłka nożna – początkowo zespół piłkarski uczestniczył w rozgrywkach podokręgu kieleckiego^[9]. W sezonie 1939 występował w klasie B, w której jego rywalem była m.in. drużyna Makkabi Kielce^[10]. W 1949 roku SHL rywalizował w klasie A. W 1957 roku wygrał te rozgrywki – w 26 meczach zdobył 41 punktów i w ligowej tabeli wyprzedził Konecki Klub Sportowy oraz Proch Pionki. Wywalczył tym samym awans do III ligi kielecko-łódzkiej, jednak działacze obu Okręgowych Związków Piłki Nożnej zrezygnowali ze współpracy, co spowodowało, że w 1958 SHL znalazł się w lidze okręgowej^[11][12]. Uczestniczył w niej aż do czasu połączenia się z Iskrą (1973), czyli przez 16 sezonów^[13]. Rozegrał w tym czasie 360 meczów, z których wygrał 149, zremisował 71 i przegrał 140^[14]. W zespole piłkarskim SHL występowali m.in. Władysław Stachurski, Janusz Sputo i Ryszard Sarnat^[15].
• piłka ręczna – w 1965 roku drużynę mężczyzn przejęła Iskra Kielce (obecnie Vive Targi Kielce)^[16].
• piłka siatkowa – męska drużyna siatkarska rywalizowała w rozgrywkach lokalnych. W 1955 została mistrzem okręgu^[17].
• sport motorowy – sekcja motorowa powstała w 1948 roku, po kilku latach przestała istnieć, reaktywowano ją ponownie w 1959. Jej zawodnicy wielokrotnie zostawali mistrzami i wicemistrzami kraju, brali udział w Sześciodniówkach. W 1970 motocykliści zostali przejęci przez Klub Sportowy SHL. Po połączaniu z Iskrą sekcja motorowa prowadziła swoją działalność w Koronie^[8].

• tenis stołowy – zawodnicy tenisa stołowego należeli do najlepszych graczy w województwie. W 1950 i 1955 zdobyli oni drużynowe mistrzostwo okręgu^[17].

Przypisy