SL-3
| ||
 | ||
| Dane podstawowe | ||
| Państwo |  Polska | |
| Konstruktor | Zygmunt Puławski, Jerzy Bistram | |
| Typ | szybowiec | |
| Konstrukcja | drewniana | |
| Załoga | 1 | |
| Historia | ||
| Data oblotu | 1924 | |
| Wycofanie ze służby | 1925 | |
| Liczba egzemplarzy | 1 | |
| Liczba wypadków | 1 | |
| Dane techniczne | ||
| Wymiary | ||
| Rozpiętość | 8 m | |
| Wydłużenie | 5,8 | |
| Długość | 5 m | |
| Wysokość | 1,5 m | |
| Powierzchnia nośna | 11 m² | |
| Masa | ||
| Własna | 40 kg | |
| Użyteczna | 59 kg | |
| Startowa | 99 kg | |
| Dane operacyjne | ||
| Liczba miejsc | ||
| 1 | ||
| Użytkownicy | ||
| Polska | ||
SL-3 – polski szybowiec amatorski zbudowany w dwudziestoleciu międzywojennym, wziął udział w II Wszechpolskim Konkursie Szybowcowym. Była to pierwsza konstrukcja lotnicza opracowana przez Zygmunta Puławskiego.
Historia
Zygmunt Puławski i Jerzy Bistram, członkowie Sekcji Lotniczej Koła Mechaników Studentów Politechniki Warszawskiej, w 1923 roku opracowali projekt szybowca, który otrzymał nazwę „SL-3”[1]. Projekt został zaakceptowany przez komisję techniczną Sekcji, przewidywano że wystartuje w zawodach szybowcowych planowanych na 1924 roku. Uzyskano wsparcie Departamentu Żeglugi Powietrznej w postaci materiałów do budowy szybowca. Prace nad budową trwały w okresie luty – lipiec 1924 roku, wykonali je studenci Politechniki Warszawskiej. Wykorzystano hangar udostępniony przez Centralne Warsztaty Lotnicze[2].
Po zakończeniu budowy, latem 1924 roku na lotnisku mokotowskim wykonano próby szybowca. Po starcie z użyciem liny gumowej wykonano skoki. W październiku 1924 roku szybowiec został zaprezentowany na Wystawie Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej w Warszawie. W 1925 roku szybowiec został zgłoszony do udziału w II Wszechpolskim Konkursie Szybowcowym na Oksywiu koło Gdyni w maju – czerwcu 1925 roku. W warsztatach 1. pułku lotniczego przeprowadzono remont, podczas którego usunięto uszkodzenia jakie szybowiec odniósł podczas prób i w trakcie wystawy. Również wtedy zmieniono usterzenie (wykorzystano usterzenie wymontowane z szybowca J. Wojciechowskiego)[2].
W połowie maja szybowiec dotarł na miejsce zawodów. Podczas montażu szybowiec wyposażono w podwozie kołowe. Szybowiec otrzymał numer konkursowy 8, jego pilotem był kapitan Stanisław Jakubowski z 1. pułku lotniczego[3]. Podczas jedynego lotu został uszkodzony, nie zdecydowano się na jego remont[4]. Szybowiec uległ zniszczeniu w końcu 1925 roku[2].
Przypisy
- ↑ Kulczyński 2018 ↓, s. 28.
- ↑ a b c Glass 1976 ↓, s. 359.
- ↑ Cynk 1971 ↓, s. 678.
- ↑ Kulczyński 2018 ↓, s. 45.
Bibliografia
- Jerzy B. Cynk: Polish aircraft 1893-1939. London: Putman & Company, 1971. ISBN 0-370-00085-4. OCLC 831346721.
- Andrzej Glass: Polskie konstrukcje lotnicze 1893-1939. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1976. OCLC 830596725.
- Robert Kulczyński: II Wszechpolski Konkurs Szybowcowy Oksywie koło Gdyni (17 maja–14 czerwca 1925 roku). W: Bohaterowie drugiego planu: materiały zebrane i przygotowane z okazji konferencji popularnonaukowej poświęconej przeszłości lotnictwa z cyklu „Historia Skrzydłami Malowana” pod patronatem Prezydenta Koszalina, Koszalin, 8-9 czerwca 2018 r. Warszawa: Fundacja Historyczna Lotnictwa Polskiego, 2018. ISBN 978-83-64424-48-9. OCLC 1101917462.
- Zdzisław Gryglicki. Szybowiec S.L. 3. „Skrzydlata Polska”. 37/1955, s. 16, 11 września 1955. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności. ISSN 0137-866X. OCLC 839207783.
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej w okresie 1919-13 grudnia 1927 ustanowiona ustawą z dnia 1 sierpnia 1919 r. o godłach i barwach Rzeczypospolitej Polskiej, Dz. U. z 1919 r. Nr 69, poz. 416. Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "crimson" (#D91E3D, karmazyn). Proporcje 5:8.
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Szybowiec SL-3