SMS Arminius

Arminius
Ilustracja
Historia
Początek budowy1863
Wodowanie20 sierpnia 1864
 Kaiserliche Marine
Wejście do służby22 kwietnia 1865
Wycofanie ze służby1875
Los okrętuzłomowany 1902
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność1829 t
Długość63,2 m
Szerokość10,9 m
Zanurzenie7,6 m
Napęd
maszyna parowa o mocy 1200 KM, 1 śruba, żagle[1]
Prędkość10 w.
Uzbrojenie
4 działa 210 mm
Załoga132

SMS Arminius – pruski, a następnie niemiecki monitor, który wszedł w skład Pruskiej Marynarki Wojennej w 1865 roku. Obok SMS „Prinz Adalbert”, był to pierwszy niemiecki okręt pancerny. Okręt nazwano imieniem germańskiego wodza z okresu cesarstwa rzymskiego, Arminiusa.

Projekt i budowa

Działo 210 mm z SMS „Arminius”

Projekt okrętu został opracowany przez oficera Royal Navy Cowpera Colesa, zwolennika budowy nowego typu okrętów wyposażonych w wieże artyleryjskie[2]. „Arminius” był nieco powiększoną kopią duńskiego monitora „Rolf Krake”, także projektu Colesa[3]. Budowa rozpoczęła się w stoczni Samuda Brothers w Londynie w 1863 roku, a odbiorcą mogła być Konfederacka Marynarka Wojenna[4]. W momencie wodowania 20 sierpnia 1864 roku było wiadomo, że nabywcą okrętu będą Prusy. Wejście w skład Pruskiej Marynarki Wojennej nastąpiło 22 kwietnia 1865 roku[1]. Koszt budowy okrętu wyniósł 1,8 mln złotych marek i w części został pokryty ze zbiórki publicznej[1].

Kadłub okrętu wykonano głównie ze stopu żelaza w połączeniu z elementami drewnianymi. Żelazne opancerzenie w najgrubszym miejscu dochodziło do 114 mm. Zastosowano osiem przedziałów wodoszczelnych[1]. Okręt wyposażono w maszynę parową o mocy 1200 KM wyprodukowaną przez brytyjską firmę John Penn and Sons, która napędzała jedną śrubę okrętową[1]. Jako pomocniczy zastosowano napęd żaglowy[5].

Służba

Po wejściu do służby okręt przez sześć lat służył w roli jednostki ochrony wybrzeża, przeznaczonej głównie do obrony portów. W 1872 roku przydzielono go do wykonywania zadań szkolnych[5]. Okręt wycofano ze służby w 1875 roku i przeznaczono do zadań pomocniczych[6]. Dzięki taranowi w części dziobowej, wykorzystywano go w Kilonii jako lodołamacz. Okręt skreślono z rejestrów marynarki 2 marca 1901 roku i sprzedano na złom za kwotę 72 tysięcy złotych marek[7]. Złomowanie zakończyło się w 1902 roku[7].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e Gröner 1990 ↓, s. 1.
  2. ↑ Sondhaus 2001 ↓, s. 80.
  3. ↑ Frank M. Bennett: The Monitor and the Navy under steam. Boston – New York: Houghton, Mifflin and Co., 1900, s. 226–227.
  4. ↑ Sullivan 1987 ↓, s. 17.
  5. ↑ a b Chesneau 1979 ↓, s. 242.
  6. ↑ Sullivan 1987 ↓, s. 13–32.
  7. ↑ a b Gröner 1990 ↓, s. 2.

Bibliografia

  • Erich Gröner: German Warships: 1815–1945. Annapolis: Naval Institute Press, 1990. ISBN 978-0-87021-790-6.
  • Roger Chesneau: Conway’s All the World’s Fighting Ships, 1860-1905. London: Conway Maritime Press, 1979. ISBN 0-85177-133-5.
  • David Sullivan. Phantom Fleet:The Confederacy’s Unclaimed European Warships. „Warship International”, 1987. Toledo, Ohio: Naval Records. 
  • Lawrence Sondhaus: Naval Warfare, 1815-1914. London: Routledge, 2001. ISBN 978-0-415-21478-0.

Media użyte na tej stronie

War Ensign of Germany (1903–1919).svg
War Ensign of the en:German Empire from 1903-1919 (correction of date shown on image which shows 1918). Based on image of coat of arms at [1]. Currently unable to add further details for crown or further details to sceptor due to lack of high-quality images of the coat of arms.
SMS Arminius Riesenkanone (IZ 43-1864 S 312).jpg
Ansicht der auf der SMS Arminius installierten Riesenkanone, 1864.
Norddeutsches Panzerschiff SMS ARMINIUS im Gefecht mit französischen Panzerschiffen vor der Wesermündung 24. August 1870 Illustrirte Zeitung vom Februar 1871.jpg
Norddeutsches Panzerschiff SMS ARMINIUS im Gefecht mit französischen Panzerschiffen vor der Wesermündung 24. August 1870. Zeitgenössische Darstellung