SMS Blitz (1888)

SMS Blitz

Historia
Stocznia	Schichau-Werke w Elblągu
Wodowanie	7 lipca 1888[1]
K.u.K. Kriegsmarine
Wejście do służby	1889[2]
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	425 t
Długość	60,68 m[3]
Szerokość	7,4 m
Zanurzenie	2,11 m[4]
Napęd
1 maszyna parowa potrójnego rozprężania o mocy indykowanej 2900 KM, 2 kotły typu lokomotywowego, 1 śruba[2]
Prędkość	21 węzłów[1][2]
Uzbrojenie
zobacz w tekście
Opancerzenie
19 mm nad maszynownią[5]
Załoga	60[2]-61[5]

SMS Blitz − austro-węgierska kanonierka torpedowa^[5][6] z końca XIX wieku, biorąca udział w I wojnie światowej.

Budowa i klasyfikacja

SMS „Blitz” wraz z bliźniaczym „Komet” należał do grupy sześciu kanonierek torpedowych zamówionych w latach 1888−1892 przez marynarkę Austro-Węgier w celu sprawdzenia typu okrętu najlepiej dostosowanego do potrzeb marynarki. Oba były zbudowane w niemieckiej stoczni Schichau-Werke w Elblągu i stanowiły ulepszenie projektu pierwszej kanonierki torpedowej zbudowanej tam dla Austro-Węgier, SMS „Meteor”, od której odróżniały się przede wszystkim nieco dłuższym kadłubem i większą prędkością. Trzy zbudowane później kanonierki torpedowe należały już do różnych innych projektów. W służbie austro-węgierskiej jednostki te klasyfikowano oryginalnie jako Torpedofahrzeug, która to nazwa oznaczała początkowo okręty torpedowe o długości do 61 m (200 stóp) i była następnie używana także dla kontrtorpedowców^[7]. Wzorując się na brytyjskiej terminologii, okręty te nazywano też nieoficjalnie niszczycielami (niem. Zerstörer)^[7], co spotyka się także w literaturze^[1], jednakże ustępowały one znacząco niszczycielom prędkością i miały słabsze uzbrojenie.

Okręt miał konstrukcję wywodzącą się z powiększonych torpedowców, z gładkopokładowym kadłubem, dziobnicą o formie taranowej i sporym nawisem rufowym. W widoku z góry kadłub miał charakterystyczny dla torpedowców budowy Schichaua wrzecionowaty obrys, osiągający największą szerokość za śródokręciem. Okręt miał jedynie szczątkową nadbudówkę dziobową, z odkrytym pomostem bojowym oraz jeden pochyły komin^[8]. Napęd stanowiła trzycylindrowa maszyna parowa potrójnego rozprężania o mocy indykowanej 2900 KM, napędzająca jedną śrubę^[2]. Oprócz głównego steru zawieszonego za śrubą, pod nawisem rufowym, okręt miał pomocniczy ster dziobowy^[8].

Służba

Po wejściu do służby w 1889, SMS „Blitz” operował na akwenie Morza Śródziemnego i mórz przyległych, głównie uczestnicząc w pływaniu z eskadrą w letnich miesiącach. Między innymi bazował w Pireusie pomiędzy listopadem 1895 a marcem 1896 oraz brał udział w międzynarodowej blokadzie portu Chania na tureckiej Krecie między 10 kwietnia a 4 grudnia 1897^[2]. Od 1905 roku pozostawał w rezerwie. Po wybuchu I wojny światowej do 1917 stacjonował w Zatoce Kotorskiej^[2].

„Blitz” przetrwał wojnę. W styczniu 1920 został przez konferencję międzyaliancką w Paryżu przyznany Włochom i tam złomowany^[2].

Dane

Uzbrojenie^[2]

• początkowe:
  • 2 armaty 47 mm L/44 SFK (2xI)
    • długość lufy: 44 kalibry (L/44)
  • 7 armat 47 mm L/33 SFK (7xI)
    • długość lufy: 33 kalibry (L/33)
  • 1 wyrzutnia torpedowa 350 mm (stała na dziobie - w dziobnicy)
• od 1903:
  • 8 armat 47 mm (8xI)
  • 2 wyrzutnie torped 350 mm (1 stała na dziobie, 1 obrotowa na rufie)^[9]

Przypisy

Bibliografia

• Robert Gardiner, Roger Chesneau, Eugène M. Kolesnik (red.): Conway's all the World's Fighting Ships, 1860−1905. London: Conway Maritime Press, 1979. ISBN 0-85177-130-0.
• Erwin Sieche: Torpedoschiffe und Zerstörer der K. u. K. Marine. Wölfersheim-Berstadt: Podzun-Pallas-Verlag, 1996, seria: Marine-Arsenal: Band 34. ISBN 3-7909-0546-1.
• Jane's Fighting Ships of World War I. Studio Edns.. ISBN 1-85170-378-0.