SMS Kigyo

SMS Kigyo (SM Tb 14)

SM Tb 14 przed 1920 r.
Klasa	torpedowiec
Typ	Python
Historia
Stocznia	Yarrow, Londyn
Położenie stępki	1898
Wodowanie	11 kwietnia 1899
K.u.K. Kriegsmarine
Nazwa	„Kigyo” → 14 (od 1910)
Wejście do służby	31 stycznia 1900
Wycofanie ze służby	1 listopada 1918
Los okrętu	złomowany 1920
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	standardowa: 115 ton pełna: 135 t
Długość	46,6 metra na KLW 45,9 m między pionami
Szerokość	4,6 m
Zanurzenie	2,3 m
Napęd
1 maszyna parowa potrójnego rozprężania 2 kotły Yarrow moc 2000 KM 1 śruba
Prędkość	24 węzły
Uzbrojenie
2 działka kal. 47 mm (2 x I)
Wyrzutnie torpedowe	3 x 450 mm (3 x I)
Załoga	21

SMS Kigyo (SM Tb 14) – austro-węgierski torpedowiec z końca XIX wieku i okresu I wojny światowej, jedna z czterech jednostek typu Python. Okręt został zwodowany 11 kwietnia 1899 roku w brytyjskiej stoczni Yarrow w Londynie, a do służby w Kaiserliche und Königliche Kriegsmarine wszedł 31 stycznia 1900 roku. W 1910 roku nazwę jednostki zmieniono na oznaczenie numeryczne 14. W 1914 roku okręt przebudowano na tender wodnosamolotów. W wyniku podziału floty po upadku Austro-Węgier jednostkę przyznano Wielkiej Brytanii, gdzie została złomowana w 1920 roku.

Projekt i budowa

SMS^[a] „Kigyo” był jednym z czterech przybrzeżnych torpedowców, zamówionych w Wielkiej Brytanii, których projekt bazował na zbudowanym w 1896 roku w stoczni Yarrow torpedowcu „Viper” (Tb 17)^[1].

Okręt zbudowany został w stoczni Yarrow w Londynie^[2][3]. Stępkę torpedowca położono w 1898 roku^[2], został zwodowany 11 kwietnia 1899 roku^[2][3], a do służby w Kaiserliche und Königliche Kriegsmarine przyjęto go 31 stycznia 1900 roku^[2].

Dane taktyczno-techniczne

Okręt był niewielkim, przybrzeżnym torpedowcem^[2]. Długość na konstrukcyjnej linii wodnej wynosiła 46,6 metra (45,9 metra między pionami), szerokość 4,6 metra i zanurzenie 2,3 metra^[2]. Wyporność standardowa wynosiła 115 ton, zaś pełna 135 ton^[2][4][b]. Okręt napędzany był przez maszynę parową potrójnego rozprężania o projektowanej mocy 1800 KM (maksymalnej 2000 KM), do której parę dostarczały dwa kotły Yarrow^[2][1]. Jednośrubowy układ napędowy pozwalał osiągnąć prędkość 24 węzły^[2]. Jednostka zabierała zapas 30 ton węgla^[1].

Okręt wyposażony był w trzy pojedyncze wyrzutnie torped kalibru 450 mm umieszczone na pokładzie^[2][3]. Uzbrojenie artyleryjskie stanowiły dwa pojedyncze działka pokładowe kal. 47 mm L/33 Hotchkiss^[1][2].

Załoga okrętu składała się z 21 oficerów, podoficerów i marynarzy^[2][3].

Służba

W 1910 roku na podstawie zarządzenia o normalizacji nazw „Kigyo” utracił swą nazwę, zastąpioną numerem 14^[1]. W 1913 roku torpedowiec przeszedł generalny remont, zaś w 1914 roku przystosowano go do pełnienia roli okrętu lotniczego, demontując jedną wyrzutnię torpedową w celu umieszczenia na pokładzie wodnosamolotu^[1][2]. Z powodu rozpadu monarchii habsburskiej 1 listopada 1918 roku na jednostce opuszczono po raz ostatni banderę KuKK^[5]. W wyniku podziału floty austro-węgierskiej okręt został przyznany Wielkiej Brytanii^[3][6]. Jednostka została złomowana w 1920 roku^[2].

Uwagi

Przypisy

Bibliografia

• Roger Chesneau, Eugene Kolesnik: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1860-1905. London: Conway Maritime Press, 1979. ISBN 978-0-85177-133-5. (ang.)
• Ivan Gogin: PYTHON torpedo Kigyots (1898-1900) (ang.). Navypedia. [dostęp 2017-10-10].
• Jan Gozdawa-Gołębiowski, Tadeusz Wywerka Prekurat: Pierwsza wojna światowa na morzu. Warszawa: Lampart, 1994. ISBN 83-902554-2-1.
• René Greger: Austro-Hungarian Warships of World War I. London: Ian Allan Ltd., 1976. ISBN 0-7110-0623-7. (ang.)
• Robert Rochowicz. Losy okrętów floty Austro-Węgier po 30 października 1918 roku. „Morza, Statki i Okręty”. Nr 4-5/2003 (41). ISSN 1426-529X.