SMS Moltke (1877)

SMS Moltke
"Moltke"
Historia
Stocznia	Kaiserliche Werft Gdańsk
Położenie stępki	1875
Wodowanie	18 października 1877
Kaiserliche Marine
Nazwa	SMS "Moltke" od 1911 SMS "Acheron"
Wejście do służby	16 kwietnia 1878
Los okrętu	złomowany w 1920
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	2947 ton
Długość	82 m
Szerokość	13,7 m
Zanurzenie	6,3 m
Napęd
maszyna parowa o mocy 2500 KM 2210 m² żagli
Prędkość	12,5 węzła
Uzbrojenie
16 dział kal. 150 mm
Załoga	404

SMS Moltke − niemiecka żelazna korweta żaglowa z pomocniczym napędem parowym, pozostająca w czynnej służbie w Kaiserliche Marine w latach 1878−1910. Przekształcona później w hulk mieszkalny i przemianowana na "Acheron", funkcjonowała w tej roli do 1920 roku.

Historia

SMS "Moltke" był jednym z sześciu okrętów (w nomenklaturze niemieckiej: Kreuzerkorvetten) typu Bismarck. Jego budowa rozpoczęła się w Kaiserliche Werft w Gdańsku w 1875 roku, wodowanie odbyło się 18 października 1877 roku, zaś ukończona jednostka weszła do linii 16 kwietnia 1878 roku. Nazwa została nadana dla uczczenia pruskiego feldmarszałka Helmuta von Moltkego.

Podobnie jak pozostałe okręty typu, również "Moltke" został pod koniec XIX wieku przekształcony w jednostkę szkolną. Od 1910 roku był zacumowany jako hulk mieszkalny dla załóg okrętów podwodnych w Kilonii. Rok później przemianowano go na "Acheron", a zwolnioną nazwę nadano wchodzącemu do służby krążownikowi liniowemu SMS "Moltke". "Acheron" został ostatecznie wycofany z eksploatacji i złomowany w Kilonii w 1920 roku.

Opis konstrukcji

SMS "Moltke" był trójmasztowym żaglowcem rejowym, o powierzchni żagli wynoszącej 2210 m² i pomocniczą dwucylindrową maszyną parową o indykowanej mocy 2500 KM, nadającej jednostce prędkość maksymalną 12,5 węzła. Kadłub o długości całkowitej 82 m wykonany był ze stopu żelaza. Etatowa załoga w początkowym okresie służby wynosiła 18 oficerów oraz 386 podoficerów i marynarzy.

Początkowe uzbrojenie okrętu stanowiło 16 dział kal. 150 mm, umieszczonych po osiem na burtach na pokładzie bateryjnym i strzelających przez furty działowe. W późniejszym okresie liczbę tych dział zmniejszono do 14, instalując dodatkowo dwa działa szybkostrzelne kal. 88 mm.

Bibliografia

• Robert Gardiner, Roger Chesneau, Eugène M. Kolesnik (red.): Conway's All the World's Fighting Ships 1860-1905. London: 1979. ​ISBN 0-85177-133-5​.
• Hans Jürgen Hansen: Die Schiffe der deutschen Flotten 1848−1945. Augsburg: 1998. ​ISBN 3-86047-329-8​.